บรรยากาศยามเช้าที่ควรสดใส ยามนี้ไม่ดีนักเพราะคนที่เคยชวนสามีคุยอย่างพราวตะวันเงียบ ไม่มีการง้อหรือออดอ้อนสามีเช่นที่เคยทำ เมฆาเองก็เอาแต่เงียบและมั่นใจมากว่าตัวเขาไม่ได้ทำผิดอะไร
เมฆินทร์หันมาสบตากับพริ้งเพรา เมื่อเธอรีบก้มหน้าให้เขาจึงเอ่ยทำลายความเงียบ
“พ่อกับแม่คุยกันแล้วใช่ไหมครับ” เมฆินทร์ที่นั่งเงียบอยู่นานทนไม่ไหว พวกท่านเงียบใส่กันจนบรรยากาศอึดอัดเสียหมด
พริ้งเพราที่นั่งข้างเขาเอาแต่นั่งก้มหน้าเหมือนคนครุ่นคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้สักเท่าไหร่
“แม่กับพ่อเราตกลงเลิกกัน ลูกโตพอแล้วคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม” พราวตะวันตอบแบบไม่ต้องคิดมาก ตอนรักตั้งใจรักขนาดไหน ตอนเลิกเธอก็จะตั้งใจให้มากเช่นกัน
เมฆาวางช้อนเมื่อเสียงภรรยาเอ่ยจบลงและลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“พ่ออิ่มแล้วเหรอครับ แล้วเรื่องที่ว่าเลิกกันนี่ยังไงครับ ผมไม่ได้จะมีปัญหานะครับแค่ถามเฉย ๆ ถ้าต
