ปล่อยเธอไว้เพียงลำพังไม่ได้เลยจริง ๆ แม้นแต่การประชุมที่เคร่งเครียดก็ยังคิดถึงเธอ กลัวว่าเจ้าหล่อนจะเครียด ตอนนี้ก็เลยพาเธอเข้าห้องประชุมมาด้วย ไม่ต่างจากกระเตงลูกน้อยเลยทีเดียว
“ข่าวเมื่อกี้...ผมคิดอะไรบางอย่างออก” อลันเอ่ยพูดขึ้นหลังจากใช้เวลาคิดนานพอสมควร ทำให้ทีมนักสืบของเขาค่อย ๆ หันมามองเป็นตาเดียว รวมถึงโยษิตาอีกคน
“ยังไงครับ”
“พ่อแม่ของไอ้...เอ่อ คุณดล” เกือบจะหลุดเรียกไอ้ไปแล้วเชียว ตอนยังมีชีวิตอยู่บอกตามตรงว่าเขาเองก็เกลียดอีกฝ่าย แต่พอตายไปก็อยากจะอโหสิกรรมให้ “พ่อแม่ของคุณดล ดูยัดเยียดความผิดให้กับโยมากเกินไป รู้ว่าโกรธ แต่คนที่เจอกันบ่อย ๆ แบบนั้น คงรู้จักนิสัยโยดีว่าเป็นคนยังไง”
“_” พอเขาพูดอย่างนี้ก็อดที่จะคิดตามไม่ได้ จริงด้วย...เธอเจออีกฝ่ายบ่อยแค่ไหนก็ไม่เคยที่จะทำตัวนิสัยแย่ใส่ และอีกฝ่ายก็ดูรักเธอมาก แต่ทำไมถึงปักใจเชื่อไปแบบนั้น
“หืม น่าคิดนะครับ” นักสืบดนัยเอง
