หลังจากวันนั้นเขาได้เจอเธอบ่อยๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้เจอบ่อยขึ้น ทั้งที่เมื่อก่อนแทบจะไม่เคยเจอกันเลย และทุกครั้งที่เธอมา เธอจะตรงเข้ามาหาเขา และนั่งอยู่เงียบๆเหมือนเดิม นั่งอยู่ท่าเดิม และทุกครั้งที่เธอมา จะเป็นวันที่เขาเจอเรื่องแย่ๆอยู่เสมอ
‘แผลพวกนั้นถ้าไม่ใส่ยามันจะอักเสบ’
เด็กน้อยวัยเจ็ดขวบพูดพร้อมกับยื่นยาทาแผลที่ไปถามซื้อจากเภสัชกรให้เด็กชายที่นั่งอยู่ข้างๆ
‘รู้ได้ไง’
น้ำเสียงสั่นเครือของเขา ทำให้เธอหันไปมอง ทั้งยังช่วยเช็ดน้ำตาออกไปจากใบหน้าให้เขาด้วย
‘มีแต่คนโง่และคนตาบอดเท่านั้นแหละที่ไม่เห็น’
‘กะ กลัวไหม’
‘ไม่อะ ดูหนังผีบ่อย พวกเฮียๆชอบแกล้งเปิดหนังแนวฆาตกรรมให้ดู แผลพวกนี้ไม่กลัวหรอก และก็รู้ว่ามันเจ็บมาก’
มือเล็กๆดึงคอเสื้อเขาออกกว้าง เพื่อเปิดดูแผลที่โผล่พ้นร่มผ้าออกมา ไม่ได้เบือนหน้าหนี แม้ตามร่างกายเขาจะเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นทางยาวเหมือนถูกเฆี่ยนตี มันมีท
