บำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย EP.8 แลกเปลี่ยนประสบการณ์
2725 คำ
เช้าวันต่อมา
"อื้อ อ๊ะ ซี้ดดดดด"
พลอยไพลินลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด น้ำเสียงหวานพลันหลุดครางออกมา เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของเธอเหมือนผ่านการมีเซ็กซ์กับผู้ชายมากกว่าคนเดียวอย่างนั้นแหละ ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนเธอโดนเขาคนนั้นทั้งตอกอัด ทั้งกระแทกกระทั้นอยู่คนเดียวแท้ ๆ ร่องรอยขบเม้มที่อยู่ตามลำตัวไม่เว้นแม้กระทั่งโคนขาด้านใน ทำเอาพลอยไพลินถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย ความบริสุทธิ์ที่เก็บรักษามาจนอายุ 22 ปี บัดนี้ถูกผู้ชายที่ชื่อเรย์ คาร์เทอร์ช่วงชิงไปอย่างง่ายดาย
ดวงตากลมโตเหลือบมองร่างสูงที่ยังคงหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขากำลังหลับสนิท ยิ่งเห็นหน้าเขาชัดเจนอีกครั้งในยามเช้าตรู่แบบนี้ พลันหัวใจก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ เรย์ คาร์เทอร์ ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีมาก หล่อในแบบที่เธอไม่เคยพบมาก่อน ที่ผ่านมาเธอเคยเจอชาวต่างชาติมาก็เยอะ แต่สำหรับเธอแล้วผู้ชายคนนี้หน้าตาดีราวกับเทพบุตรที่หลุดออกมาจากเทพนิยายอย่างไรอย่างนั้นเลย ทั้งที่ในชีวิตพลอยไพลินคนนี้ ไม่เคยนึกพิศวาสพวกผู้ชายตาน้ำข้าวเลยแม้แต่น้อย
หัวใจเต้นแรงเมื่อแอบมองเรย์อยู่นาน พลอยไพลินก็ทำใจกล้ายื่นมือไปเสยผมที่ตกลงมาปรกหน้าหล่อออก เพื่อที่เธอจะได้มองหน้าเขาอย่างชัดเจนและในวินาทีนั้นดวงตาที่เธอคิดว่าหลับสนิทกลับลืมตาตื่นขึ้นมา มือบางของเธอชะงักค้างอยู่ที่เส้นผมนุ่มของเขา แววตาเจ้าเล่ห์มองใบหน้าสวยที่ตอนนี้เริ่มแดงซ่านด้วยความอาย ก่อนที่พลอยไพลินจะชักมือออกอย่างไวเมื่อได้สติ
"หึ"
เรย์กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะลุกขึ้น และลงจากเตียงด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าทำเอาคนสวยรีบยกมือขึ้นมาปิดตาทั้งสองข้างไว้ทันทีด้วยความเขินอาย ในขณะที่ร่างสูงก็หลุดขำออกมากับท่าทางราวกับเด็กตัวน้อย ๆ ของคนที่ยั่วเขาจนขึ้นเมื่อคืนนี้
"เอากันมาทั้งคืน เห็นกันทุกซอกทุกมุมขนาดนี้ยังต้องอายกันอยู่อีกเหรอสาวน้อย"
เรย์ยืนกอดอกพิงผนังห้องด้วยท่าทีสบาย ๆ พร้อมกับถามคนตัวเล็กที่ตอนนี้ยังคงเอามือปิดตาทั้งสองข้างเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้หันหน้าหนีไปทางไหน แวบหนึ่งเธอแอบเอานิ้วที่ติดกันออกก็ทำให้ดวงตากลมโตปะทะเข้ากับรูปร่างที่สมส่วน และเต็มไปด้วยมัดกล้ามของเรย์ ทำเอาเธอเผลอจ้องมองอย่างลืมตัว...ผู้ชายคนนี้ทั้งหล่อ เพอร์เฟ็กต์ รูปร่างก็ดี จะสมบูรณ์แบบไปถึงไหนกันนะ
"ถ้าจะปิดไม่เนียนขนาดนั้น ก็เอามือลงแล้วมองให้เต็มตาเถอะ"
เมื่อเห็นว่าสาวสวยตรงหน้าลอบมองรูปร่างที่แข็งแกร่งของตน เรย์ก็เอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันซึ่งไม่ต้องรอให้เขาท้าเก้อ พลอยไพลินรีบลดมือที่กำลังปิดตาอยู่ลงทันที สิ่งแรกที่เธอเห็นและดันโฟกัสมันอย่างจริงจัง คือเจ้ามังกรยักษ์ที่ขนาดใหญ่กว่าพระเอกหนังเรต 18++ ที่เธอเคยดูมาเสียอีก ร่างเล็กลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ด้วยความตกตะลึง แต่ดวงตากลมโตก็ยังคงจ้องอยู่อย่างนั้นไม่หันหน้าหนีไปไหน
ครืด ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเรียกสติและสายตาของพลอยไพลิน ที่กำลังจ้องมองเจ้าช้างยักษ์ใหญ่ของเรย์อยู่ให้กลับมา ใบหน้าสวยเลิ่กลั่กเล็กน้อยก่อนที่จะหันซ้ายหันขวามองหาที่มาของเสียงโทรศัพท์ เรย์เดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงมายื่นให้อีกคน ที่มีเพียงผ้าห่มผืนใหญ่ปกปิดร่างกายเอาไว้ ก่อนที่จะกลับไปยืนพิงผนังห้องตามเดิม...โป๊ตามเดิมด้วย
หน้าจอโทรศัพท์ปรากฏสายโทรเข้าจากเพื่อนรักอย่างเบลล่า พลอยไพลินรีบกดรับสายทันที เพราะเธอรู้ว่าเพื่อนต้องเป็นห่วงมากแน่ ๆ ที่เธอเล่นหายตัวไปทั้งคืนแบบนี้
(อีพลอยยย มึงหายหัวไปไหนทั้งคืน อีเพื่อนเลวบอกมาเดี๋ยวนี้นะ มึงลากผู้ชายสุดหล่อคนนั้นไปกินกันที่ไหน บอกกูมาเสียดี ๆ )
เสียงตะโกนเรียกชื่อเธอดังเต็มสองรูหู ทำเอาพลอยไพลินต้องยื่นโทรศัพท์ออกไปไกล ๆ เพราะเบลล่าเล่นตะโกนเข้ามาในสายจนแก้วหูของเธอแทบแตก ก่อนที่เพื่อนรักเพื่อนร้ายจะรัวคำถาม ที่พอได้ยินแล้วกลับกลายเป็นว่าเพื่อนเธอไม่ได้เป็นห่วงเธอเลยสักนิดเสียอย่างนั้น
"อีเพื่อนเลว นี่มึงห่วงผู้ชายมากกว่าเพื่อนอย่างกูเหรออีเบลล่า"
พลอยไพลินตอบกลับปลายสายไปด้วยความโมโหและลืมตัว ทำให้ผ้าห่มที่เธอกำเอาไว้แนบอกแน่นค่อย ๆ ร่วงลงมากองที่เอว หน้าอกอวบที่เรย์ทั้งดูดทั้งบีบขยำปรากฏแก่สายตาของเขา ที่กำลังจ้องมองตาเป็นมัน โดยที่พลอยไพลินไม่รู้ตัวเลยว่า อันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาหาเธอช้า ๆ อีกครั้งในเช้านี้
(คนอย่างมึงดูแลตัวเองได้กูรู้ดีอีพลอย มึงบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าเมื่อคืนหายไปไหน มาบอกเพื่อนว่าออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่แล้วก็หายหัวไปเลยนะมึง)
เบลล่าถามเพื่อนรักอีกครั้ง เมื่อคืนหลังจากที่เพิ่งรู้ตัวว่าเพื่อนหายไปนานจนผิดสังเกต เธอ เจด้า และโอมก็ออกตามหาเพื่อนสาวทั่วทั้งผับ จนกระทั่งอีโอมที่รู้จักกับพี่เจ้าของผับต้องวิ่งเต้นไปขอพี่เขาดูกล้องวงจรปิด แต่ภาพที่พวกเธอเห็นทำเอาอารมณ์ความเป็นห่วง เปลี่ยนเป็นพากันหัวเสียไปตาม ๆ กัน เพราะอีพลอยไพลินเพื่อนรักดันไปกับผู้บ่าวตาน้ำข้าว ที่ขนาดเห็นไกล ๆ และเลือนรางจากกล้องวงจรปิด เธอยังรู้เลยว่าเขาหล่อลากไส้เสียจนมดลูกสั่นทีเดียว
"ก็แค่ทะเลาะกับแม่นิดหน่อยเลยหาที่ลงน่ะ"
คำพูดบอกเล่าของเพื่อนสาวทำเอาคนปลายสายถึงกับเบะปากมองบนให้กับคำว่า หาที่ลง ของเพื่อน หาทั้งทีระดับสาวสวยแบบพลอยไพลินแล้ว หนุ่มตาน้ำข้าวคนนั้นก็ถือว่าดูดีมาก เพื่อนเธอตาถึงมากกะเทยอิจฉาค่าทุกคน
"ที่ลงของมึงนี่หล่อลากเชียวนะอีพลอย ดูจากหุ่นแล้วน่าจะใหญ่ไม่ใช่เล่น"
เสียงตามสายที่ตอบกลับเธอมา ทำเอาพลอยไพลินขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจ ดวงตากลมโตเหลือบมองเรย์ที่ยังคงยืนฟังเธอคุยสายกับเพื่อนไม่ได้หนีหายไปไหน ถ้าเบลล่าพูดแบบนี้ก็แปลว่าเพื่อนเธอรู้ว่าเมื่อคืนเธอหายไปกับใครน่ะสิ
"นะ นี่ มึงเห็นด้วยเหรออีเบล"
พลอยไพลินถามเพื่อนด้วยความสงสัย เป็นจังหวะเดียวกับที่เรย์ค่อย ๆ เดินหายไปจากสายตาของเธอ ซึ่งร่างเล็กก็คิดว่าเขาคงไปอาบน้ำแต่งตัว แต่เจ้าตัวไม่รู้เลยสักนิดว่าความขาว ความอวบ และความใหญ่ของตนเองกำลังหาเรื่องเดือดร้อนให้ต้องเจ็บตัวในเช้านี้อีกครั้ง
"ก็ไม่ได้เห็นคาตาหรอก อีโอมมันเป็นห่วงมึงมันก็เลยไปขอพี่แจ๊คเจ้าของร้านเขาดูกล้องวงจรปิด แล้วก็เลยจับโป๊ะมึงได้ว่า มึงอะหายไปกับผู้ตาน้ำข้าวที่หล่อมาก เป็นไงมึง ใหญ่ ยาว สมพรปากกูไหมล่ะ คิก ๆ"
เบลล่าเอ่ยแซวเพื่อนสาวที่เริ่มหน้าแดงอีกครั้ง เมื่อคำแซวของเพื่อนจี้ใจเธออย่างแรง ภาพที่เรย์กำลังกระแทกตัวตนเข้าหาเธอ ไหนจะภาพที่ท่อนเอ็นนั้นผลุบเข้าผลุบออกกับช่องทางรักคับแน่นของตนเองนั้นอีก ทำเอาใบหน้าสวยถึงกับแดงระเรื่ออย่างเขินอาย
"ก็...อ๊ะ...อ๊าาาา"
จากที่กำลังจะตอบเพื่อนกลับกลายเป็นว่าเธอหลุดเสียงครางที่น่าอายออกไป เมื่อเรย์กลับเข้ามานั่งซ้อนแผ่นหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ และมือใหญ่กำลังบีบเคล้นหน้าอกอวบอย่างมันมือ ทำเอาเธอหลุดร้องเสียงหลงด้วยความเสียววูบวาบไปทั้งตัว
"อ๊ายยยยย อีพลอยอีเพื่อนเลว นี่มึงถึงขั้นใช้เสียงครางเป็นการยืนยันเลยเหรอ"
เบลล่ากรี๊ดกร๊าดมาตามสาย ในขณะที่พลอยไพลินเริ่มเผลอไผลไปกับสัมผัสดิบเถื่อนของเรย์อีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาซบที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอแล้วพรมจูบช้า ๆ อย่างนุ่มนวล
"อ๊าาา ระ เรย์ พลอยเสียว อื้อ"
นาทีนี้พลอยไพลินหลงลืมเพื่อนรักจนหมดสิ้น โทรศัพท์ที่ถือไว้ร่วงหล่นบนที่นอน ก่อนที่เธอจะหันหน้ามาหาร่างสูงที่คร่อมทับอยู่ด้านหลัง ริมฝีปากหนาก้มลงมาบดจูบปากเล็กนุ่มนิ่มอย่างดูดดื่ม ถึงเมื่อคืนเธอจะบอบช้ำมากแค่ไหน แต่เสน่ห์และประสบการณ์ที่ช่ำชองของเรย์ คาร์เทอร์ ก็หลอกล่อทำให้เธอคล้อยตามได้ไม่ยาก อีกทั้งลีลาที่ดิบเถื่อนของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกติดใจกับรสชาติเซ็กซ์ที่แปลกใหม่ไม่น้อย
"อีพลอยกลับมาก่อน มึงกำลังคุยกับเพื่อนอยู่นะ สนใจกูก๊อนนน"
เบลล่าโวยวายเรียกพลอยไพลินมาตามสาย แต่หลังจากนั้นเสียงที่เธอได้ยินกลับกลายเป็นเสียงร้องครางของเพื่อนสาวตัวดี ที่ร้องครางจนเธอคิดว่าต้องไปหาซื้อน้ำผึ้งมะนาวมาเตรียมเอาไว้ให้เพื่อนเธอดื่มเสียแล้ว ถ้าเพื่อนเธอจะขยันครางบ่อยขนาดนี้ โอ๊ยตายแล้ว...ยิ่งฟังยิ่งสยิว สุดท้ายเบลล่าก็ตัดใจกดตัดสายไปเอง ถึงจะอยากเผือกมากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอเสียมารยาทมาตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วก็ควรพอแหละนะ
ฟังจากเสียงครางแล้วผู้ชายคนนี้น่าจะแซ่บไม่เบา เพราะแค่ดูจากหุ่นล่ำบึ้กนั่น ถ้าเป็นเธอนะก็พร้อมที่จะเสียตัวเหมือนกัน อิอิ
หลังจากที่เรย์กับพลอยไพลินทำกิจกรรมเข้าจังหวะสุดเร่าร้อนและอาบน้ำพร้อมกันจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้คนตัวเล็กกำลังยืนกอดอกมองชุดของเธอที่ขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี เธอมัวแต่สนุกจนลืมคิดไปว่าเธอจะไม่ชุดใส่กลับห้องเช้านี้น่ะสิ
"มือหนักกับพลอยไม่พอ เสื้อผ้าพลอยก็โดนหางเลขไปด้วยเนี่ย"
พลอยไพลินบอกเรย์ที่อยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำและกำลังแต่งตัว สายตาคมกริบมองนาฬิกาที่ติดอยู่ที่ผนังห้อง ก็รู้ว่าตอนนี้เขาตกเครื่องบินที่จะบินกลับอิตาลีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มุมปากหนายกยิ้มน้อย ๆ เมื่อคิดถึงสาเหตุที่ทำให้เขาตกเครื่อง
"เปิดตู้เสื้อผ้าดูสิ"
น้ำเสียงนิ่งเรียบบอกสาวน้อยที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเหมือนกัน พลอยไพลินชี้นิ้วไปที่ตู้เสื้อผ้าเป็นการถามย้ำ เรย์ก็พยักหน้ารับน้อย ๆ ขาเรียวยาวรีบเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าออก ก่อนที่จะพบกับชุดเดรสสวยที่แขวนเอาไว้ แถมยังมีแพนตี้เตรียมเอาไว้ให้เธอเรียบร้อยอีกด้วย ร่างเล็กยิ้มออกมาน้อย ๆ ถึงเขาจะดูค่อนข้างดิบเถื่อน แต่ก็เอาใจใส่คู่นอนอย่างเธอดีอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
"หึ ที่ผ่านมาคงทำแบบนี้บ่อย ๆ ใช่ไหมคะ"
ร่างเล็กหันไปถามคนตัวสูงข้าง ๆ ใบหน้าสวยมีแววน้อยใจอยู่เล็กน้อย เมื่อคิดว่าเขาคงทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่เคยนอนด้วยสินะ
"ไม่ เธอเป็นคนแรก"
คำตอบที่ได้รับทำเอาพลอยไพลินถึงกับยิ้มออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ผู้ชายคนนี้ชักจะน่ารักเกินไปแล้วนะ ดูจากหน้าตาแล้วเขาน่าจะอายุห่างจากเธอเกือบสิบปีได้ หน้าตาแบบนี้ไทป์แด๊ดดี้ของสาว ๆ เลยแหละ
"ขอบคุณนะคะ"
หญิงสาวส่งยิ้มกว้างให้เขาก่อนที่จะหยิบชุดกับแพนตี้เข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ถึงเขากับเธอจะมีอะไรกันแล้ว แต่เธอก็ยังคงมียางอายอยู่นะ เธอไม่ใช่เขาที่จะเปลือยกายต่อหน้าต่อตาโดยที่ไม่รู้สึกเขินอายอะไร เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำเรย์ก็แต่งตัวเสร็จแล้ว เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงสแล็กส์ดูเป็นทางการแต่ก็ช่วยเสริมลุคให้ดูดีไม่ใช่น้อย
"นี่ค่าตอบแทนสำหรับเรื่องเมื่อคืน"
เช็คจำนวนหนึ่งล้านบาทถูกยื่นมาตรงหน้าเธอที่นั่งอยู่บนเตียงนอนนุ่ม แต่หญิงสาวกลับดันเช็คกลับคืนให้เขา ในเมื่อเธอเป็นคนเลือกที่จะมากับเขาเองค่าตัวก็ไม่จำเป็นหรอก เรื่องแบบนี้แมน ๆ คุยกันเถอะ
"ไม่จำเป็นค่ะ พลอยเป็นคนเดินมาหาคุณเอง ฉะนั้นถือว่าต่างคนต่างแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกันดีกว่านะคะ"
พลอยไพลินบอกเรย์อย่างแฟร์ ๆ เธอเป็นคนที่กล้าได้กล้าเสียอยู่แล้ว ในเมื่อเสียตัวด้วยความเต็มใจ ก็ไม่จำเป็นต้องเรียกร้องอะไรจากเขา
"หึ แต่ฉันเป็นคนเปิดซิงเธอนะสาวน้อย"
เรย์กระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจในความกล้าได้กล้าเสียของหญิงสาวตรงหน้า เธอช่างแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ในชีวิตเขาเหลือเกิน มีผู้หญิงหลายคนที่มากับเขาด้วยความเต็มใจ แต่สุดท้ายแล้วกลับเรียกร้องไปจากเขาไม่น้อย ซึ่งเขาก็แฟร์มากพอที่จะจ่ายพวกเธอไปในราคาที่สมน้ำสมเนื้ออย่างไม่ติดใจอะไร
"ก็แค่ซิงไหมคะ ไม่เสียให้คุณวันนี้ วันหน้าก็ต้องเสียอยู่ดีจริงไหม"
พูดจบก็ไหวไหล่อย่างไม่แยแส ก่อนที่จะเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่เธอทิ้งไว้บนเตียงแล้วเดินออกไปจากห้องทันที แต่เดินไปได้แค่เพียงสามก้าวร่างบางก็หยุดชะงักเหมือนเพิ่งคิดได้ว่า ตอนที่มาเธอมาแต่ตัวกับโทรศัพท์เพียงเครื่องเดียวเท่านั้นไม่มีกระเป๋าเงินติดตัวมาด้วย เธอจะเดินเชิดหน้าออกไปแบบนี้ไม่ได้นะ คิดได้ดังนั้นก็หันหน้ากลับมายิ้มหวานให้เรย์ที่เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจกับท่าทีของคนตรงหน้า
"พอดีตอนมาไม่ได้เอากระเป๋าเงินมาด้วย จะดีมากเลยนะคะถ้าคุณจะใจดีมีเงินสดเป็นค่ารถให้พลอยกลับคอนโด"
ประโยคที่ช่างออดอ้อนของหญิงสาวทำเอาเรย์หลุดขำออกมา รอยยิ้มกว้างของคนตรงหน้าที่เธอเห็นครั้งแรก ทำเอาใจดวงน้อยสั่นไหวราวกับต้องมนตร์สะกดเขาอีกครั้ง ไม่ยิ้มก็ว่าดูหล่อแบบเถื่อน ๆ เท่ ๆ แต่พอยิ้มแล้วทำไมถึงน่ารักแบบนี้นะแด๊ดดี้ขา
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
เสียงหัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนเธอกลัวว่าคนที่อยู่ตรงหน้าอาจจะได้ยิน เรย์ลุกขึ้นยืนช้า ๆ ก่อนที่จะเดินมาจับข้อมือเล็กให้เดินตามเขาไป ความอ่อนโยนที่เขาแสดงออกมาทำเอาหัวใจดวงน้อยของเธอยิ่งเต้นแรงมากขึ้นกว่าเดิม
"ถ้าอย่างนั้นฉันขอไปส่งเธอเป็นการตอบแทนแล้วกัน"
หันมาบอกคนตัวเล็กที่ยังคงทำหน้างง จนกระทั่งประตูห้องพักเปิดออกพลอยไพลินก็พลันชะงักไป เพราะบรรดาชายชุดดำเกือบสิบคนที่ยืนก้มหน้าอยู่หน้าห้อง กำลังทำให้เธอเกิดความสงสัยว่าจริง ๆ แล้วเรย์ คาร์เทอร์คนนี้...เป็นใครกันแน่
- ผู้เขียน
