นิสาเดินไปขึ้นรถตู้ที่มาจอดรับตนเองแล้วยกมือขึ้นไหว้ทุก ๆ คนที่นั่งอยู่ในรถหลังจากนัดดาได้แนะนำให้เธอรู้จักกับครอบครัวของเอเรนอส หญิงสาวเห็นที่นั่งข้าง ๆ เอเรนาสว่างอยู่จึงเดินเข้าไปนั่ง เธอหันไปส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มอย่างเป็นมิตรทำให้เอเรนาสหูตาพร่ามัวไปชั่วขณะเมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสที่ถูกส่งมาให้ตนเอง
“สวัสดีค่ะ”
นิสาทักทายชายหนุ่มข้าง ๆ ที่นั่งเคลิ้มตาเยิ้มเหมือนคนสติไม่ครบสมบูรณ์อย่างเป็นกันเอง
“เจ้านาส เป็นอะไรนั่งเหม่อเชียว น้องทักทายทำไมไม่ตอบน้อง” มาดามแมรี่เห็นอาการของลูกชายคนเล็กก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจแล้วพูดเรียกสติของเขาให้กลับคืนมา
“คะ ครับมัมว่าอะไรนะ”
เอเรนาสรีบสะบัดหัวเรียกสติให้กลับคืนมาหลังจากได้ยินเสียงของมารดาพูดกับตนเองแต่ไม่รู้ว่าท่านพูดอะไรจึงถามอีกครั้ง ทำให้คนที่อยู่ในรถหัวเราะลั่นกับอาการของชายหนุ่ม
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ น้องทักทายลูกน่ะ”
มาดามแมรี่ส่งสายตาล้อเลียนไปให้ลู
