ฉันอยากเป็นนางร้าย
1107 คำ
“คัต!”
เสียงผู้กำกับสั่งให้หยุดการค้นหานักแสดงหน้าใหม่ด้วยความหัวเสีย เพราะคนสุดท้ายที่กำลังสวมบทบาทเป็นนางร้ายไม่สามารถแสดงได้สมจริงตามที่ต้องการ แล้วยังพูดตะกุกตะกักเหมือนคนติดอ่าง
“ขอโทษค่ะ ดิฉันขอโอกาสอีกสักครั้งนะคะ คุณผู้กำกับ”
นัดดา หรือ นัด เด็กสาวบ้านนอก ผู้ที่มีความฝันอยากเป็นดาราในบทนางร้าย เอ่ยขอโอกาสกับทางผู้กำกับอีกครั้ง วันนี้เธอมีโอกาสได้มาแคสเป็นนางร้ายของละครเรื่องใหม่ แต่เพราะความกลัวและความตื่นเต้น ทำให้เธอไม่สามารถทำได้อย่างที่คิด
“ไม่ ผมให้โอกาสคุณมาสองครั้งแล้ว แต่คุณก็ทำไม่ได้ ผมแนะนำให้คุณไปทำอาชีพอื่นดีกว่า อย่าเป็นเลยนักแสดง ดูจากหน้าตา ท่าทางของคุณผมว่าไม่เหมาะจะเป็นดารา”
ผู้กำกับพูดออกมาแบบไม่รักษาน้ำใจคนตรงหน้า แล้วเดินจากไปทันที สั่งให้ยุติการค้นหานักแสดงหน้าใหม่เพราะได้คนแสดงมาแล้ว ซึ่งไม่ใช่นัดดาแน่นอน
“เฮ้อ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ” หญิงสาวหน้าหวาน ตากลม ผิวขาว ก้มหัวลงขอบคุณทีมงาน ทุกคนที่กำลังวุ่นวายเก็บข้าวเก็บของ ซึ่งไม่มีใครสนใจเธอเลยแม้แต่คนเดียว
ป้ายรถเมล์
หลังจากที่เดินออกมาจากสตูดิโอแคสนักแสดงหน้าใหม่ของช่อง 123 channel นัดดาก็นั่งรอรถเมล์อยู่ตรงป้ายรถเมล์ที่อยู่ถัดจากสตูดิโอห้าร้อยเมตร แล้วหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมานับเงินให้ครบหกจุดห้าสิบเพื่อเป็นค่ารถ
“เงินเหลือน้อยเต็มที ต้องประหยัดมากขึ้นแล้วเรา สู้ต่อไปนัดดา” หญิงสาวบ่นออกมาด้วยความเหนื่อยใจเมื่อเห็นเงินในกระเป๋าสตางค์เหลืออยู่ไม่ถึงหนึ่งพันบาท แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ย่อท้อยังอยากทำตามความฝันเหมือนเดิม
“โทรหาแม่ดีกว่า”
เมื่อรอรถเมล์อยู่สักพักคนเหนื่อยกับความฝันก็คิดถึงมารดาที่อยู่บ้านนอก แล้วเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเพื่อโทรหาคนที่บ้านทันที รอสายไม่นานมารดาก็รับโทรศัพท์
“นัดลูกเป็นยังไงบ้าง”
“แม่จ๋า นัดทำไม่ได้อีกแล้ว”
“ไม่เป็นไรนะลูก เดี๋ยวก็ได้เอง”
“จ้ะแม่ แล้วกำลังทำอะไรเหรอ พ่ออยู่ไหมจ๊ะ”
“กำลังเก็บของจะกลับบ้าน พ่อยุ่งอยู่ลูก กำลังไปเอารถ”
“จ้า ๆ งั้นนัดวางก่อนนะแม่ เดี๋ยวโทรไปใหม่”
“อืม ๆ ถ้ามีอะไร ก็โทรหาแม่นะลูก”
“จ้ะแม่ สวัสดีค่ะ”
นัดดาวางสายจากมารดาแล้วยิ้มออกมาด้วยความสุขใจทุกครั้งที่ได้ยินเสียงท่าน เธอจะรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาเป็นกองเลย เมื่อรถเมล์คัน
สีแดงมาถึงเธอก็กระโดดขึ้นไปแล้วหาที่นั่ง จ่ายเงินให้กระเป๋ารถเมล์เสร็จสรรพก็นั่งมองบรรยากาศข้างทางของเมืองหลวงที่แสนจะวุ่นวายเหลือเกินอย่างเหนื่อยหน่ายจิตใจ
“เราคิดถูกแล้วใช่ไหม”
หญิงสาวบ่นออกมาเบา ๆ เมื่อคิดถึงอดีตในตอนที่ขอพ่อกับแม่ เข้ามาหางานทำที่กรุงเทพ ฯ
หลังจากเรียนจบทางด้านบัญชีจากมหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัดเธอก็ขอพ่อแม่ซึ่งทำอาชีพค้าขายอยู่ในตลาดเพื่อมาหางานทำในกรุงเทพฯ กับทำตามความฝันที่อยากเป็นนักแสดง จึงตัดสินใจลองมาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ โชคดีที่พ่อกับแม่ยอมให้ลูกสาวคนที่สองของบ้านมาทำงานไกลหูไกลตา เธอจึงได้เข้ามาในกรุงเทพฯ ส่วนพี่สาวคนโตกับน้องชายคนเล็กก็อยู่ที่บ้านช่วยพ่อแม่ค้าขายเหมือนเดิม
“ทำยังไงดีเนี่ย เงินจะหมดแล้วไม่อยากขอพ่อกับแม่เลย”
เมื่อกลับมาถึงห้องเช่าที่เธอมาอาศัยอยู่กับเพื่อนสนิทก็รีบหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วนับเงินที่เหลือ จึงทำให้รู้ว่าเงินเหลือน้อยมาก คงอยู่ได้อีกแค่ไม่กี่วัน ครั้นจะโทรไปขอพ่อกับแม่ก็เกรงใจ เพราะพวกท่านก็ไม่ได้มีเงินมากมาย หาเช้ากินค่ำตามประสาพ่อค้าแม่ค้า อีกอย่างเธอก็เรียนจบแล้ว ถ้ายังแบเงินขอพ่อแม่มันก็กระไรอยู่
“ยืมเงินฉันก่อนไหมแก”
นิสาเจ้าของห้องที่นัดดามาอยู่ด้วยเอ่ยบอกเพื่อนสาวคนสนิท
“ไม่เอาหรอกแก ฉันมาอาศัยแกอยู่ไม่จ่ายค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ แค่นี้ก็เกรงใจมากพอแล้ว ถ้าต้องยืมเงินแกอีก ฉันโคตรอายเลยนะ”
นัดดาหันไปบอกเพื่อนสาวที่เธอมาอาศัยด้วยความเกรงใจ โชคดีที่นิสามาอยู่กรุงเทพฯ หลายปี ทำให้เธอไม่ต้องลำบากหาที่พัก
“คิดมากน่ะแก เอาไว้แกมีค่อยมาจ่ายก็ได้ ฉันไม่คิดมาก เดี๋ยวบอยแฟนฉันมันก็ให้เงินมาอีก”
“ฉันสัญญานะว่าจะรีบหางานทำให้ได้ แล้วย้ายออกไป แกจะได้อยู่กับแฟนได้บ่อย ๆ”
“จ้า ๆ แม่คนอยากเป็นดารา อยากเป็นนางร้าย ไม่ดูหน้าตัวเองเลยว่าเหมาะไหม”
“ทำไมล่ะ ดาราหน้าหวาน ๆ เป็นนางร้ายตั้งเยอะ”
“แล้วแต่ละกัน เดี๋ยวถ้ามีที่ไหนเปิดแคสหานักแสดง ฉันจะมา บอกแกนะ ว่าแต่บริษัทที่แกไปวางใบสมัครงานเป็นไงบ้าง”
“ยังไม่มีวี่แววเลยแก ไม่มีสักอย่าง ทั้งเรื่องงานที่ไปสมัคร ทั้งเรื่องที่ไปแคสเป็นนักแสดง ตั้งสองเดือนแล้วนะแกไม่มีอะไรคืบหน้าเลย”
“เอาน่า หรือว่าแกจะลองไปทำงานกับฉันก่อน จะได้มีเงินระหว่างรองานอื่น”
“อืม ก็ดีนะ ว่าแต่เป็นเด็กเสิร์ฟมันยากไหม”
“ไม่ยากนะ แถมเงินดีด้วย แกอยากลองไหม เดี๋ยวฉันจะช่วยพูดกับพี่ผู้จัดการเอง”
“เอา ๆ แต่ฉันไม่เคยทำมาก่อน”
“ไม่เป็นไร ฝึกได้แค่นี่เองสบายมาก แกเป็นคนหัวไว ฝึกแป๊บเดียวก็ได้ เชื่อฉัน”
“เออว่ะ ลองดูสักตั้งเนอะ”
“ใช่ แต่งตัวไปกันวันนี้เลย พี่ผู้จัดการใจดีรับรองได้ทำแน่นอน”
“โอเค จัดไป”
สองสาวเพื่อนซี้รีบอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าแล้วออกจากห้องเช่าเล็ก ๆ ที่อยู่ในซอย มุ่งหน้าไปยังผับสุดหรูที่นิสาทำงานอยู่ โดยหารู้ไม่ว่าการไปทำงานในครั้งนี้จะเปลี่ยนชีวิตของนัดดา สาวหน้าหวานที่อยากเป็นนางร้ายตลอดกาล
- ผู้เขียน
