Chapter 25 อีกด้านหนึ่งของจือหยวน
ซึ่งอาการของฉานอิงทำให้คนตัวโตกว่าถึงกับยิ้มกว้าง เป็นยิ้มที่ทั้งมีความสุขทว่ามันกลับเจือไปด้วยความทุกข์อย่างแสนสาหัส เขาเฝ้ารอคอยวันที่นางจะรักเขาได้อย่างเต็มหัวใจอีกครั้ง เฝ้ารอแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม
“มะ...ไม่ยักรู้ว่าเจ้ามีความรู้ทางด้านการแพทย์ด้วย”
นางแก้อาการขวยเขินด้วยการแสร้งเฉคุยไปเรื่องอื่น ทันใดนั้นเองสายตาของเขากลับสลดวูบลงชั่วพริบตาก่อนจะกลับมาเป็นปกติ ทว่านางกลับสังเกตเห็นและเก็บความสงสัยเหล่านั้นเอาไว้
“เด็กดื้อเรียกข้าว่า ‘ท่านพี่’ ได้แล้ว”
เขายกมือขึ้นยีหัวนางไปมาโดยเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามของนางเสียเฉยๆ
“ข้าไม่เรียก ฝันไปเถอะ!”
นางลอยหน้าลอยตาตอบด้วยท่าทางยียวน แม้เกินกว่าครึ่งของหัวใจจะยอมรับเขาในฐานะสามี ทว่าลึกลงไปยังก้นบึ้งหัวใจ นางรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างติดค้างอยู่จึงทำให้นางไม่สามารถเปิดรับเขาจนเต็มหัวใจได้อย่างที่ควรจะเป
