แสงแดดยามเช้าของวันใหม่สาดส่องลงมาพอคลายความเหน็บหนาวลงได้บ้าง ร่างเล็กเดินทอดน่องไปตามถนนสายเล็กๆในรีสอร์ทมุ่งหน้าสู่ไร่องุ่นเบื้องหน้าจึงค่อยๆถอดเสื้อกันหนาวตัวนอกออก แล้วจึงเดินตามกลุ่มของนักท่องเที่ยวคนอื่นๆไปอย่างเงียบๆ หลังจากที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้ามืด ทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารเสร็จสรรพแล้วเห็นพนักงานกำลังยืนประกาศหาคนที่สนใจจะเดินเที่ยวชมรีสอร์ท แม่หญิงต่างยุคจึงไม่รอช้ารีบจรดปลายปากกาลงชื่อสมัครในทันที
โชคร้ายที่ไม่รู้วิธีใช้กล้องถ่ายรูปก็เลยอดที่จะเก็บภาพสวยๆไปฝากพี่ผันที่กรุงเทพ จึงทำได้แค่เดินตามและฟังคำบรรยายไปอย่างเงียบๆเท่านั้น
แชะ!
เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นใกล้ๆทำให้หญิงสาวหันไปมองตามเสียงนั้นทันที ก่อนจะพบว่าชายหนุ่มที่กำลังเดินมาในแถวเดียวกันเขากำลังกดถ่ายรูปเธอโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“นี่ครับ...ผมให้” เขาพูดพลางหยิบรูปถ่ายที่เพิ่งโผล่ออกมาจากกล้อง สะบัดมันสองสามครั้งแล้วจึงส่งให
