เป็นครั้งแรกที่เด็กสาวสูญเสียความสุขุมที่พึงมี ดวงตากวางเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย จดจ้องฝูเหิงอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
เขากล้ามัดมือชกนางอย่างมึนๆ เช่นนี้น่ะหรือ!
มู่เฟยเหลียนเชื่อมาตลอดว่าความไร้ยางอายของคนผู้หนึ่งย่อมมีขีดจำกัด แม้จะไร้ยางอายอย่างไรก็ต้องระมัดระวังไม่ให้ล้ำเส้น ทว่าฝูเหิงผู้นี้กลับพุ่งทะยานผ่านขีดจำกัดและเส้นกั้นทั้งมวลอย่างน่าทึ่ง!
เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือท่านลุงหรงเสี่ยก็ยังมีฝูเหิง อย่างไรก็อย่างนั้น
“ท่านเจ้าเมือง...”
“แม่นางมู่ไม่ต้องกล่าวอันใดทั้งสิ้น ผู้ที่น่าเลื่อมใสย่อมทำดีโดยไม่หวังผลตอบแทน ข้าเป็นเจ้าเมือง ย่อมต้องกระทำทุกอย่างให้ชัดเจน”
นางยกมือพลางโบกไปมาเล็กน้อย “ท่านเจ้าเมือง...”
“แม่นางมู่ไม่ต้องห่วง หากท่านมีเจตนาไม่อยากแสดงตัวจริงๆ ข้าย่อมเข้าใจ ไว้ข้าจะรีบกลับไปคิดวิธีตอบแทนท่านอย่างเหมาะสม ขณะที่ท่านใช้ปัญญาอันปราดเปรื่องครุ่นคิดหาทางออกที่ดี
