‘หรือว่า...’
หัวใจของคนทั้งสองเต้นแรงด้วยความหวาดหวั่น ทว่ายังไม่ทันที่มู่เฟยเหลียนจะก้าวเท้าเข้าไปใกล้ เสียงร้องของสัตว์ชนิดหนึ่งก็ดังขึ้น
เมี้ยว!
“แมว?” เด็กสาวถามเสียงสูงคล้ายไม่มั่นใจ “บนเรือสำเภาเลี้ยงแมวไว้ด้วยหรือ”
“ลูกเรือน่าจะเลี้ยงไว้กินหนู”
“บนเรือจะมีหนูได้อย่างไร มันว่ายน้ำขึ้นเรือมาอย่างนั้นหรือ”
“ที่ไหนมีข้าวสารหรืออาหารแห้ง ที่นั่นก็มีหนูได้ทั้งนั้นแหละ” หลวนเจี้ยนเสียนส่ายหน้า รู้สึกอ่อนใจกับความไร้เดียงสาของคนอายุน้อยกว่า ทันใดนั้นก็จับจ้องมุมมืดดังกล่าวด้วยแววตาเฉียบคมกว่าเดิม กล่าวน้ำเสียงทีเล่นทีจริง “แต่ตรงนั้นคงไม่ได้มีแมวแค่อย่างเดียว เจ้าลองเอาดาบฟันดูก็รู้แล้ว ระวังเลือดกระเซ็นเปื้อนตัวด้วยล่ะ”
สิ้นเสียงของจอมยุทธ์หนุ่ม จู่ๆ ก็มีเงาตะคุ่มดีดตัวลุกขึ้นมาจากจุดดังกล่าว ปรากฏว่าไม่ใช่แค่แมวจริงดังว่า แต่เป็นบุรุษหน้าดำสกปรกคนหนึ่ง!
ชิ้ง!
เด็กสาวชักดาบออกมาจา
