เก้า
ร้อยเล่มเกวียนไม่ได้ ก็ใช้พันเล่มเกวียน
“เจ้าคนถ่อย!”
สตรีร่างเล็กซึ่งถูกบุรุษในชุดเกราะแบกสะพายขึ้นหลังราวกับสัมภาระชิ้นหนึ่งร้องตะโกนโวยวาย สองมือเล็กทุบหลังอีกฝ่ายอย่างแรง ทว่ากลับไม่อาจทำให้เขาสะดุ้งสะเทือนได้แม้แต่น้อย ประหนึ่งร่างกายทำจากหินศิลา
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากถูกเรือรบลำใหญ่ผูกธงสีเหลืองปิดทางหลบหนี พวกนางก็ถูกทหารบนเรือจับตัวขึ้นมาอย่างป่าเถื่อน ขณะที่มู่เฟยเหลียนถูกอุ้มห้อยศีรษะจนเลือดไหลลงมาเต็มหน้า หลวนเจี้ยนเสียนกับจิ่งเฟิ่นก็ถูกมัดมือด้วยเชือก โดยมีทหารลากจูงให้เดินตามหลัง
อาวุธของพวกนางถูกยึดไปหมด กระทั่งแมวสีส้มซึ่งถูกช่วยชีวิตออกมายังถูกพาแยกไปที่อื่น
ถึงแม้ว่าจะไม่ถูกสังหารทิ้งในทันที ทว่ามู่เฟยเหลียนก็กลัวเหลือเกินว่าสิ่งที่รอจะน่ากลัวยิ่งกว่า
...หรือพวกนางต้องกลายมาเป็นเชลยศึกจริงๆ
หม่าจิวหูแบกร่างเด็กสาวเพื่อพาไปพบผู้เป็นนายที่ห้องไต่สวน นึกไม่ถ
