แม้บรรยากาศในตัวเมืองจะค่อนข้างอึมครึมเพราะผลพวงจากสงคราม ทว่าศาลเจ้าประจำเมืองกลับมีผู้คนหลั่งไหลมากราบไหว้ไม่ขาดสาย ส่วนใหญ่จะเป็นสตรีที่มาขอพรให้เมืองต้าไห่ปลอดภัย และขอให้เทพเซียนปกป้องคุ้มครองบุรุษในครอบครัวที่เกณฑ์ทหารอยู่ในกองทัพ ให้พวกเขาได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย
ตรงข้ามกับศาลเจ้ามีร้านขายธูปอยู่หลายร้าน ต่างก็ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ทว่ามู่เฟยเหลียนกลับไม่เลือกร้านที่มีลูกค้าพลุกพล่าน แต่เข้าร้านที่ขายธูปหอมราคาแพงกว่าร้านอื่นๆ
“เหลียนเอ๋อร์ เจ้ายืนเลือกธูปมาตั้งหนึ่งเค่อแล้ว ยังเลือกไม่ได้อีกหรือ” จิ่งเฟิ่นเอ่ยถามเมื่อเห็นเด็กสาวเดินไปเดินมาทั่วร้าน จนป่านนี้ยังตัดสินใจไม่ได้เสียที
“ใกล้แล้วๆ เจ้าอย่าเพิ่งมาเร่งเร้าข้าสิ” เด็กสาวเอ่ยพลางเปิดฝาดมกลิ่นธูปหอมไปด้วย
หลวนเจี้ยนเสียนซึ่งยืนกอดอกรออยู่ข้างประตูทางเข้าชะโงกคอมอง “ก็แค่ธูปไม่ใช่หรือ จุดไปก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ”
มู่เฟ
