พอกินข้าวเสร็จพ่อไป๋ จึงคุยกับลูกชายลูกสะใภ้ เกี่ยวกับเรื่องที่สะใภ้รองมาบอก และสั่งห้ามสะใภ้ใหญ่อย่างเด็ดขาดเรื่องการนินทาว่าร้าย ไม่ว่าจะกับใคร เพราะหากเขาแจ้งทางการแล้วทหารแดงมาจับไป ใครก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะทำตัวเอง สะใภ้ใหญ่ถึงจะไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าเถียงพ่อสามี และสามีของเธอก็ไม่ออกมาปกป้องอะไรเธอเลย เพียงแต่นั่งฟังเงียบ ๆ เหมือนเป็นเรื่องของคนอื่น โดยที่เธอไม่คิดว่าที่เธอทำมันจะร้ายแรงตรงไหนในเมื่อเธอพูดไปตามความรู้สึกของตัวเองจริง ๆ และคนที่เธอพูดถึงส่วนใหญ่ก็คือสะใภ้รอง ที่แสนจะยากจนและโง่ หนังสือก็ไม่ได้ร่ำเรียนจบ ประถม หรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่มีคนหนุนหลังพ่อแม่ก็โง่ ๆ จน ๆ จะเอาอะไรมาช่วยลูกได้กัน นั่นเป็นสิ่งที่สะใภ้ใหญ่คิดทุกครั้งที่ผ่านมา แต่พอวันนี้ที่ได้เห็นสายตาท่าทางของน้องสะใภ้รอง เธอเองก็คิดเหมือนกันว่า คงต้องอยู่เงียบ ๆ ไปก่อนสักพักช่วงนี้ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะเดือดร้อนจริง ๆ
