เพล้งงงง....!!!
องค์หญิงจินเย่วเขวี้ยวข้าวของในตำหนัก ในยามที่นางข้าหลวงมารายงานว่า องค์ฮ่องเต้ทรงมิยินยอมยกป้ายนางสนมใดๆในถาด แต่เพียงยังคงเสด็จไปที่ตำหนักดำเพียงเท่านั้น
"เหตุใดองค์เหวินเต๋อจึงสนใจแต่เพียงนาง มิเคยชายตาแลมองเปิ่นกง เปิ่นกงเป็นถึงองค์หญิง เปิ่นเป็นเป็นถึงองค์หญิง เจ้าได้ยินมั้ย ข้าเป็นถึงองค์หญิง กรี้ด กรี้ด กรี้ด "
นางข้าหลวงยกมืออุดหูแทบมิทัน เบือนหน้าหนีใบหน้าบูดเบี้ยวขององค์หญิงจินเย่ว และพยายามแสร้งปั้นหน้า ประจบสอพลอต่อไป เพียงก่นด่าองค์หญิงเพียงในใจตน
"เฮอะ นางสำคัญตนว่าเป็นผู้ใดกัน องค์หญิงหรือ หึ หึ คอยดูเถอะ อยากทำตนกระด้างกระเดื่องนัก นางต้องอยู่กับความริษยาไปจนวันตาย"
" ผู้ใดกันจะแต่งตั้งสตรีเมืองอื่น ยกขึ้นครองเมืองตนเองกัน นางช่างมิเจียมตนเองเลยองค์หญิงจินเย่วเอ่ย หึ หึ "
ภายในวังหลัง สตรีต่างๆที่เพิ่งเข้ามาล้วนกำลังเกาะกลุ่มกัน พากันชมดอกไม้งามในว
