อวิ๋นเซียงกอดรัดองค์ชายเหวินเต๋อและแนบใบหน้าลงไปที่บนตัก นางดีใจยิ่งนักต่อคำหวานขององค์ชาย มินานภายนอกก็มีเสียงเคาะประตู ดังขึ้นถี่รัว
"แย่แล้วเพฮะ แย่แล้วพะย่ะฮ่ะ "
เสียงขันทีเร่งร้อน เรียกหาเสียงดังลั่น จ้าวเหวินเต๋อตวาดออกไปอย่างเกรี้ยวกราดในทันที
"มีสิ่งใด หากมิใช่เรื่องสำคัญ ข้าจะลงโทษเจ้า!! "
"พระสนมมู่เหมียนผูกคอตายในตำหนักพะยะฮ่ะ ตอนนี้เข้าไปช่วยทันและตามหมอหลวงมาแล้วพะยะฮ่ะ "
"ว่าไงนะ เร่งไปดูนางเร็วเข้า อย่าให้นางตายเด็ดขาด ฮึ่มมม !! "
และแล้วผู้คนก็เร่งร้อนออกไปจนสิ้น ทิ้งพระสนมอวิ๋นเซียงเดียวดายเอาไว้ในตำหนัก มีเพียงนางกำนัลสอพลอขยับมาบีบนวดแขนขาของนางลงไป
"นางจะตายหรือไม่ พวกเจ้าไปสืบมาให้ข้าเดี๋ยวนี้เลย "
"เพคะพระสนม มินานบ่าวจะนำข่าวสารมาให้นะเพคะ"
ผู้คนล้วนจากไป มินานหน้าตำหนักของนาง จึงว่างเปล่าไร้เวรยาม ผู้คนจากไปแล้ว แต่แขกเหรื่อกลับกำลังจะมาเยือนยังตำหนักของน
