ชนเผ่าเซียงนูนั้นเป็นมิตรต่อมู่เหมียนยิ่งนัก นางเรียนรู้ชื่นชมวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ยามเช้าผู้คนต้อนแกะ แพะ ฝูงวัว และม้าไปในทุ่งกว้าง ทุ่งต้นไม้แห่งทะเลทราย
ต้นกระบองเพชรทะเลทรายมีผลสวยงาม ดอกไม้ทะเลทรายสีแดงสดใส นางขี่ม้าไปกับสวามีตนและชื่นชมมัน ฝ่าบาทของนางโอบกอดนางและจุมพิตนางเบาๆ ก่อนจะพานางชื่นชมดวงอาทิตย์ในยามเช้า พานางไปดูการเก็บน้ำผึ้งจากที่หน้าผา
ชาวเซียงนูเก็บหินมาป่นทำสร้อยคอและเก็บแร่มาตีดาบ ชนเผ่านี้มีประชากรอีกมากในหุบผา จำนวนที่อยู่ในทะเลทรายคือผู้เป็นนักรบยอดฝีมือ คอยดักสังหารผู้คน ที่รุกล้ำอาณาเขตของตนเพียงเท่านั้น
มู่เหมียนชมการทำเนยแบบชนเผ่า ทำแป้งแบบชาวบ้าน มองดูการต้มกาแฟและหลายสิ่งที่น่าสนใจ
"ฝ่าบาท พวกเซียงนูส่งมันออกไปขายบ้างหรือไม่เพคะ สิ่งของและอาหารล้ำเลิศเหล่านี้น่าสนใจนัก "
มู่เหมียนถามเบาๆกระซิบกระซาบ ฝ่าบาทของนางส่ายหน้าเบาๆ พานางเดินชมหุบเขาไปช้าๆ ผ่า
