“ฮือๆ ได้โปรดรักหนูบ้างได้ไหม”
ตึก! เสียงวางแก้วเหล้ากระทบลงพื้นโต๊ะดังลั่น ลมหายใจเริ่มเข้าออกอย่างหนักหน่วง
“รักเหรอ..เหอะ” ไทด์สบถเอ่ยออกมาอย่างเย้ยยัน นึกสมเพชตัวเอง ถ้าเด็กสาวรักเขาจริงทำไมยังต้องเก็บรูปน้องชายของเขาเอาไว้ด้วย ในหัวของไทด์ตอนนี้มันสับสนไปหมด ตกลงสิ่งที่เธอบอกเขามานั้น มันคือเรื่องจริงหรือแค่คำหลอกลวง
สายตาของไทด์จ้องมองไปยังประตูห้องนอน ที่มีเด็กสาวอยู่ในนั้น หลังจากที่เขาไปรับเธอมา เขาก็ขังเธอเอาไว้ในห้องนอน เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอได้ไปหาน้องชายของเขาเด็ดขาด
ไม่มีทาง!
เวลาผ่านไป..
“อึก ฮือ..” เด็กสาวนั่งชันเข่าร้องไห้อยู่บนเตียง ตั้งแต่ไทด์พาเธอมาคอนโด เธอก็ได้แต่ร้องไห้ออกมา ความเจ็บปวดนี้มันเหมือนว่าเธอกำลังจะขาดใจ เขาไม่เคยรักเธอเลยเหรอ ทำไมเขาถึงได้เงียบไม่แม้แต่จะตอบเธอกลับมาเลย
“คนใจร้าย..” นามิเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา เธอกำมือเข้าหากันแน่น พยายามเก็บความเจ็บ
