SPECIAL 6 TIDExNAMI

1461 คำ

หลายวันต่อมา.. CONDO TIDE “เฮีย..” เด็กสาวเอ่ยเรียกชายหนุ่มที่กำลังนั่งดูบอลอยู่ข้างกายเธอ “...” ไทด์ไม่ได้เอ่ยอะไร แต่เหลือบมองเด็กสาว เลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถาม “พรุ่งนี้หนูมีเรียน” นามิเอ่ยออกไป ก่อนจะก้มหน้าลงอย่างลุ้นคำตอบของร่างสูง “แล้วไง?” ไทด์เอ่ยออกไป อย่างไม่สนใจในความหมายที่เด็กสาวจะสื่อออกไป “อีกแค่สองเดือน..ก็จะจบแล้ว” นามิเอ่ยออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอกำมือเข้าหากันแน่น กลัวว่าสิ่งที่เธอนั้นพูดไป เขาจะมองว่าเธอนั้นดื้อดึง ถึงครั้งนี้เขายังไม่เคยลงมือตีเธอเลย แต่ก็ใช่ว่าเขานั้นจะไม่ทำ “หึ..” เสียงสบถออกมาในลำคอ ก่อนหยิบรีโมทปิดทีวีด้านหน้า หันมาจ้องมองเด็กสาวที่ทำสีหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมา “หนูจะไม่ดื้อ..” นามิพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ส่งสายตาอ้อนวอนให้ไทด์ เพื่อให้เขารู้ว่าเธอนั้นจะไม่ผิดคำพูด “ถ้าอยากมีอิสระ ก็อย่าทำในสิ่งที่ฉันห้ามเอาไว้” ไทด์เอ่ยออกไป ก่อนที่มือหนาจะลูบไล้ตามขาเรียวของเด็กสาว “อึก..” นามิลอบกลืนน้ำลายลงคอ เนื้อตัวสั่นเทา การกระทำของเขาเหมือนกำลังจะทำเรื่องอย่างว่ากับเธออีกแล้ว หลายวันที่ผ่านมาเขาย่ำยีเธอทุกวัน จนร่างกายอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ผิวหนังตามตัวมีร่องรอยแดงช้ำอยู่หลายจุด มันยังไม่เคยหายไปมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน “จัดการมันซะ..แล้วฉันจะใจดีด้วย” ไทด์ยกยิ้มเอ่ยออกไป หลายวันมานี่เขาสอนเธอเรื่องบนเตียงหลายๆอย่าง ของอย่างนี้มันก็ต้องฝึกกันบ่อยๆ จริงไหม “เฮียจะทำตามที่พูดจริงๆใช่ไหม” นามิเอ่ยถาม เขาจ้องมองใบหน้าเรียวคมที่ยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ อย่างกดดัน “ฉันพูดจริงทำจริงเสมอ..เธอรู้ดี”ไทด์ตอบกลับไป มือหนาเอื้อมไปจับหน้าอกของเด็กสาวอย่างสนุกมือ “อึก..” นามิหลับตาลง โน้มตัวลงครอบงำแก่นกาย ด้วยปากของเธอ จ๊วบ.. “อ่า..อย่างนั้นแหละเด็กดี” ไทด์หลับตาพริ้มอย่างพึ่งพอใจ “อื้ม..ลึกอีกนิด..อ่า” “อึก..” นามิทำตามที่ไทด์บอกทุกอย่าง เพราะเขาให้ข้อเสนอเธอมา เพื่อที่จะให้เธอนั้นไปได้ใช้ชีวิตได้อย่างปกติ แต่เธอห้ามขัดคำสั่งเขาเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาจะจับตัวเธอขังเอาไว้ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน และเธอก็รู้ดีว่าคนอย่างไทด์พูดจริงทำจริง เวลาต่อมา ร้านอาหาร COOLEAT “จะกินอะไรสั่ง” ไทด์เอ่ยออกไป ระหว่างที่เขาพาเด็กสาวมากินข้าวเย็นก่อนจะพาเธอไปส่งที่อพาร์ทเม้นท์ “หนูกินอะไรก็ได้ค่ะ” นามิเอ่ยออกไป “หึ กิน..ดีไหม” ไทด์ถามออกไปก่อนจะเหลือบสายตาลงไปยังเป้ากางเกงของตัวเอง เลิกคิ้วสูงใส่เด็กสาวอย่างต้องการคำตอบ “ไม่ดีกว่าค่ะ” ‘โรคจิต’ นามิตอบกลับไปสีหน้าเด็กสาวมุ่ยเล็กน้อย พลางคิดในใจ อย่างขุ่นเคือง จะมาพูดเรื่องอย่างว่าบนโต๊ะอาหารได้ยังไงกัน หื่นเกินไปแล้ว “หึ..” ไทด์ยกยิ้มขึ้นอย่างมีความสุข เมื่อครู่เขาแค่เพียงอยากจะแกล้งเด็กสาวก็เท่านั้น “เฮีย..” เสียงใสเอ่ยดังขึ้นในระหว่างที่ไทด์กำลังดูเมนูอาหาร ไทด์กับนามิหันมามองพร้อมๆกันก็พบหญิงสาวหน้าตาสวย หุ่นระหงอย่างกับนางแบบเดินเข้ามาที่โต๊ะของพวกเขา “มาแล้วเหรอ นั่งสิ” ไทด์เอ่ยขึ้น “ทำไมให้ยิมไปรับพลอยละคะ” พลอยเอ่ยขึ้นก่อนจะนั่งลงข้างกายไทด์ พูดออกไปด้วยท่าทีงอนเล็กน้อย “ติดธุระอยู่..” ไทด์ตอบไป เหลือบสายตามองที่เด็กสาวที่กำลังก้มหน้ามองพื้นอยู่อย่างไม่สนใจเขา “..แต่คืนนี้กูว่าง” “จริงนะ เฮียต้องอยู่กับพลอยทั้งคืนเลยนะ..” “อืม” ไทด์ตอบกลับไป สายตายังคงจับจ้องมองที่เด็กสาวอยู่อย่างไม่วางตา “เย่..จุ๊บ เฮียน่ารักที่สุดเลย..” พลอยยกยิ้มออกมาอย่างดีใจ เธอโน้มใบหน้าหอมแก้มไทด์หนึ่งครั้ง ก่อนตวัดสายตาเด็กสาวอย่างสงสัยว่าเธอคือใคร “..แล้วนี่” “นามิกา..น้องสาวกูเอง” จึก..ดั่งเข็มนับพันเล่มกำลังทิ่มแทงหัวใจของเธออยู่ เมื่อได้ยินคำตอบของชายหนุ่ม ทำไมเธอถึงรู้สึกปวดหน่วงหัวใจแบบนี้ เขาย่ำยีเธอ ยังจะบอกกับคนอื่นอีกเหรอว่าเธอคือน้องสาว “พี่ชื่อพลอยนะเป็น...” พลอยแนะนำตัวเธอ แต่เธอก็ต้องละงักคำพูดเอาเพราะเธอไม่รู้จะบอกเด็กสาวออกไปยังไงว่าเธอนั้นอยู่ในสถานะไหน “เมีย” อยู่ๆ เสียงของไทด์ก็แทรกขึ้น ทำให้นามิถึงกับกำมือแน่น นึกถึงเรื่องราวเมื่อหลายปีก่อนที่เธอนั้นเคยสถานะพี่ชายให้กับเขา นี่เขากำลังเอาคืนเธออยู่ใช่ไหม “เฮียพูดอะไร..พลอยเขินนะคะ” พลอยใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เพราะไทด์ไม่เคยพูดแบบนี้กับคนอื่น ไม่เคยยกย่อเธอนอกจากสถานะเด็กเลี้ยง “หรือไม่จริง..” “แหม..แต่ก็ควรอายน้องเขาหน่อยก็ได้นะ” “หึ อยู่กับกูมากี่ปีแล้วจะอายทำไม” ไทด์เอ่ยออกไป เขาอยากให้เด็กสาวรู้ว่าเขานั้นกินกับพลอยมานานแล้ว “หนูขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เด็กสาวเอ่ยขึ้น เธอรีบลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะทันที ห้องน้ำ “อึก ฮือๆ” เด็กสาวปิดปากสะอื้นร้องไห้อยู่ในห้องน้ำทันทีหลังจากมาถึง ทำไมเขาต้องทำกับเธอแบบนี้ด้วย ตีเธอให้เจ็บปวดยังจะดีเสียกว่าที่จะต้องมาปวดหน่วงหัวใจแทบจะแตกสลายแบบนี้ ตุบๆๆ “ทำไมมันเจ็บแบบนี้” นามิทุบเข้าที่หน้าอกของตัวเอง ยิ่งเธอนึกถึงเรื่องเมื่อครู่ หัวใจของเธอก็ยิ่งปวดหน่วง มันเจ็บอย่างบอกไม่ถูก เธอร้องไห้อยู่พัก ยกมือขึ้นปาดเช็ดน้ำตาแล้วเดินออกจากห้องน้ำเพราะกลัวว่าไทด์นั้นจะดุเอาได้ว่าเธอมาเข้าห้องน้ำนานเกินไป แกร็ก.. “เป็นอะไรหรือเปล่าคะ..น้องนามิ” เธอเปิดประตูออกมาก็พบร่างบางของพลอยที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำของเธอ รอยยิ้มนั่นดูแอบแฝงบางอย่างเอาไว้ “เปล่าค่ะ หนูขอตัวนะคะ” หมับ..“เดี๋ยวสิ” พลอยเอ่ยออกไป มือของเธอก็เอื้อมคว้าแขนบางของเด็กสาวเอาไว้ “อึก..” นามิจ้องมองแขนของเธอที่ถูกบีบแน่น เธอกัดฟันทนความเจ็บเอาไว้ เงยหน้ามองหญิงสาวที่มองเธอด้วยสายตาที่แปลกไปต่างจากตอนแรก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร..” พลอยเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน “...” “เฮียไทด์เป็นผัวฉันและเป็นมานานแล้ว อย่าได้สะเออะคิดมาเทียบฉัน..เข้าใจไหม” “หนูเป็นน้องสาว..” นามิกลั้นใจพูดออกไป ตามที่ไทด์มอบสถานะนั้นกับเธอ “โกหก!” พลอยตวาดกลับไปอย่างเดือดดาล แรงบีบเพิ่มขึ้นตามแรงริษยา “...” “แกจะเป็นน้องสาวเฮียได้ไง ในเมื่อครอบครัวเฮียมีพี่น้องแค่สองคนและน้องเฮียก็เป็นผู้ชาย เหอะ..หรือแกจะตอแหลว่าแกเป็นคุณไทม์น้องชายของเฮียยังงั้นเหรอหะ!” “..อะไรนะคะ?” เด็กสาวได้ยินชื่อที่คุ้นเคย เธอถึงกลับนิ่งชะงัก เอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้ากลับไปอีกครั้ง “ทำไม ตกใจหรือไงที่ฉันรู้ความจริงน่ะ” “น้องชายของเฮียชื่อว่าอะไรนะคะ” นามิไม่ได้สนใจคำพูดของหญิงสาวแต่อย่างใด แต่เธอกลับเอ่ยถามพลอยกลับไปอย่างอยากรู้ ดวงตาไหววูบ รู้สึกหวั่นใจต่อคำตอบ “ทำไม อย่าบอกนะว่าไม่รู้ว่าคุณไทม์เป็นน้องชายของเฮีย..” พลอยเอ่ยออกไป มองเด็กสาวอย่างสมเพช “..คงเป็นเด็กใหม่น่ะสินะ” “ไทม์อย่างงั้นเหรอ..” เด็กสาวเอ่ยออกไปอย่างเหม่อลอย น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ถึงเธอจะยังไม่เคยเห็นหน้าน้องชายของไทด์ แต่ในใจนั้นกลับรู้สึกว่าคนรักของเธอกับน้องชายของเขา นั้นเป็นคนๆเดียวกัน เฮียไทด์คนเลว..

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more