ตอนที่ 5
997 คำ
ใยไหมมองสิ่งที่หล่อนลั่นวาจาว่าจะไม่ทำ แต่ตอนนี้เป็นหล่อนเองที่จัดการทุกอย่างเพราะขัดน้ำตาของเพื่อนไม่ได้ หล่อนรู้ว่าอรรัมภารักกับกานต์มาก่อน และวาดฝันที่จะร่วมครอบครัว แต่เมื่อผู้ชายเขาเลือกอีกทางจะเพราะสาเหตุใดก็ตาม อรรัมภาก็ต้องหยุด แต่ก็ต้องยอมรับว่าแผนของอรรัมภามีความเป็นไปได้ว่าจะทำให้งานแต่งจะล่ม
ใยไหมถอนหายใจกลอกตามองบนเพราะภาพอรรัมภาหัวเราะต่อกระซิกเกลือกใบหน้ากับไหล่ของกานต์ มันไม่น่ามองสักนิด โชคดีที่รีสอร์ตแห่งนี้เป็นของเพื่อนพ่อ และก็อยู่ค่อนมาทางตีนเขาติดชายทะเล คนที่เข้ามาต้องเป็นแขกประจำไม่ใช่ขาจร ทั้งบรรยากาศก็ค่อนข้างเป็นส่วนตัว เหมาะสำหรับคู่รักและเหมาะสำหรับเพื่อนฝูงจะมาดื่มมาดริ้งค์กัน จึงมั่นใจไปเปลาะหนึ่งว่า หากไม่เป็นไปตามแผน ก็จะไม่มีเรื่องเสียหายใดๆ ออกไปให้ใครรู้เห็น
ตอนนี้หล่อนแค่หวังให้แผนการเมาแล้วจับพลัดจับผลูมีอะไรกัน ตามที่อรรัมภาวางแผนเอาไว้ล่มไม่เป็นท่า ขออย่าให้มีอะไรสำเร็จตามที่อรรัมภาตั้งใจ เพราะรุ่งเช้าหล่อนจะได้ไม่ต้องทำอีกหน้าที่ นั่นก็คือโทรศัพท์ไปตามสักขีพยานมาให้ครบ
“มึงไหวไหมวะไอ้คริสต์”
“ไหวสิวะ! กูไหว หนักกว่านี้กูก็ดื่มมาแล้ว”
“แต่นี่มันสาโทนะโว้ย! กูบอกมึงแล้วว่าค่อยๆ จิบ มึงก็ไม่เชื่อกู”
“มึงอย่ามามั่วไอ้กูร มึงอะรินเอารินเอา นี่ถ้ามึงเป็นผู้หญิง กูคิดว่ามึงจะมอมกูทำผัวแน่เลย”
“ไอ้นี่! ไปๆ อย่าพูดมาก เดี๋ยวกูพาไปห้อง”
“อะอะ... มึงคิดอะไรกับกูหรือเปล่าเนี่ย ไอ้กูร”
“มึง! เดี๋ยวฟ้าผ่ากู มึงนี่มันเมาแล้วรั่ว”
“กูไม่ได้เมาแล้วรั่วอย่างเดียวนะโว้ย! แต่กูเมาแล้วเ-ยนด้วย”
“ไอ้เหี้ยคริสต์ นี่เมืองไทยนะโว้ย! มึงอย่าไปทำรุ่มร่ามกับใครนะ ห้ามไปพูดแบบนี้กับใครด้วย”
“ทำไมวะ หล่อๆ แบบกูอะ แค่กูบอกว่าเ-ยน คำเดียว... ผู้หญิงก็วิ่งเข้าใส่แล้ว”
“โอ๊ย! ไอ้คนหล่อ กูเชื่อ! เชื่อว่ามึงหล่อจริง เชื่อว่ามึงกระดิกนิ้วนิดเดียวผู้หญิงก็วิ่งเข้าใส่ แต่มึงจะเจอแบบผู้หญิงที่จ้องมาจับมึงไง แล้วถ้ามึงไปเจอแบบพวกคุณหนูไฮโซขึ้นมา มึงจะดิ้นไม่หลุด สุดท้ายมึงจะมีเมียโดยไม่ได้ตั้งใจ”
“ตั้งใจสิ ถ้ากูจะไม่ตั้งใจ กูจะเอาเข้าไปได้ไง แล้วกูก็จะตั้งใจชักเข้าชักออก ชักเข้าชักออก ชักๆๆๆ ออกๆๆๆ”
“ไอ้คริสต์! มึงมันรั่วจริงๆ ไปๆ เดินๆ”
อังกูรประคองร่างสูงใหญ่พอๆ กันกับเขาที่เดินเป๋ไปเป๋มาตรงไปยังห้องพัก ดวงตาคมเข้มมองป้ายบอกทาง ตัดสินใจเลี้ยวไปตามเลขที่ห้อง บอกตัวเองว่าต้องพาไอ้คนหล่อรั่วไปส่งให้ถึงห้อง
ฝ่ามือที่ปะป่ายไปตามเนื้อตัวสร้างความร้อนรุ่มไปทั่วทั้งร่างจนอรรัมภาบิดกายดิ้นรน เนื้อตัวรับรู้ว่ามันคือความแปลกใหม่ ไม่คุ้นเคย ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน แต่ก็อยากรู้อยากเห็นว่ามันคืออะไรกัน ฝันหรือเรื่องจริง แต่... ลืมตาไม่ขึ้น
ใบหน้าสวยสะบัดไปมา พยายามยกศีรษะขึ้นเพื่อเรียกสติของตัวเองให้กลับคืน แต่ความมึนงงมากมายก็ทำให้ต้องทิ้งศีรษะลงกับที่นอนนุ่มอีกครั้ง
‘ที่นอน’
นั่นคือสิ่งที่ระลึกได้ หล่อนกำลังนอนบนที่นอนหนาและนุ่ม แต่ไม่ใช่... นี่ไม่ใช่ที่นอนของหล่อน และห้องนอนหล่อนก็ไม่มีกลิ่นแบบนี้
‘กลิ่น’ ไม่ใช่ฝัน ฝันไม่มีกลิ่น
ประสาทสัมผัสเหมือนจะตื่นตัวชั่วครู่ ก่อนความมึนงงจะเข้ามาปะปน และกลิ่นที่แปลกไป
‘เหล้า’ หล่อนได้กลิ่นเหล้าผ่านลมหายใจของใครบางคน บางคนที่โถมกายกึ่งทาบกึ่งค้อมอยู่เหนือร่างของหล่อน ฝ่ามือใหญ่นั้นจับต้องเนื้อตัว ลูบไล้จากท่อนแขน เคลื่อนลงไปหาบั้นเอว ลากลงไปที่สะโพก ก่อนจะวกมาที่อกอวบใหญ่
‘อื้อ’
ใบหน้าสวยส่ายน้อยๆ ในหัวเห็นแสงสว่างสลับมืด เหมือนจะหลับๆ ตื่นๆ พยายามจะเปิดเปลือกตาแต่ก็ทำไม่ได้ ริมฝีปากอ้าน้อยๆ จะประท้วง แต่ก็คล้ายว่าเสียงนั้นจะดังแค่ในลำคอ และขนทั่วกายก็ลุกพึ่บเมื่อฝ่ามืออุ่นจัดเคลื่อนมากกระชับกรอบหน้า
อรรัมภารับรู้ว่ามีใครบางคนคร่อมทาบหล่อนแล้วทั้งตัว และตอนนี้นิ้วมืออุ่นจัดก็แตะที่ริมฝีปาก คลึงเคล้นเบาๆ แต่กลับสร้างความร้อนรุ่มจนหล่อนผวาอ้าปากค้าง แอ่นอกอวบขึ้นแนบชิด
และยังไม่ทันจะเปล่งเสียงร้อง วัตถุอ่อนชื้นที่หล่อนรับรู้ว่าเป็น ‘ลิ้น’ ก็สอดแทรกเข้ามา
รสชาติหวานแตะปลายลิ้นรวมทั้งกลิ่นลมหายใจที่เจือไปด้วยแอลกอฮอล์ สร้างความสับสนมึนงงมากขึ้นอีก ราวกับว่าลิ้นร้อนๆ นั้นจะถ่ายทอดเอาแอลกอฮอล์จากร่างกายคนด้านบนเข้ามาสู่ร่างกายของหล่อน
อรรัมภาหลับตาปี๋ทั้งที่สติน้อยนิดใกล้จะเตลิดอยู่แล้ว แต่ก็พยายามคิดว่าทั้งหมดนี้คืออะไร หล่อนอยู่ที่ไหน
‘พี่กานต์คะ ดื่มค่ะ ดื่มอีกค่ะ เอ้า! ชนแก้ว!”
ภาพหัวเราะต่อกระซิกกับกานต์ราวจะวิ่งวนในหัว ภาพหล่อนจ่อเครื่องดื่มที่ปากเขา ภาพเครื่องดื่มมากมายวางเกลื่อนบนโต๊ะ สิ่งที่จดจำได้น้อยนิดแต่กลับทำให้หล่อนสุขราวกับร่างกายจะล่องลอยได้
นี่แหละที่หวังไว้
- ผู้เขียน
