ขอให้ได้ ขอให้โดน

1213 คำ

ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดีเรื่องราวของภูผาและมีนาพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ถึงแม้ว่าทั้งสองไม่เคยพูดหรือยกเลิกสัญญาจ้าแต่การกระทำของภูผาชัดเจนและให้เกียรติเธอที่สุด นั้นก็ถือว่าเป็นโชคดีของเธอมากแล้ว “มอนิ่งทุกคน” “มาสายนะยะ” ตั้งโอ๋กระแนะกระแหนมีนาที่เดินเข้ามาทักทายเพื่อนที่นั่งรออยู่ใต้โต๊ะหินอ่อน ตอนนี้ทั้งกลุ่มของพวกเธอสนิทกันมากขึ้นจนสามารถพูดหลอกล้อกันได้อย่างสบายใจ “ก็มาแล้วนี่ไงโอ๋” “ว๊าย!!ตบปากเท่าอายุของแก่เลยนะมีนา” “โอ้!!แอมซอรี่” มีนาและตั้งโอ๋กำลังฟาดฟันฝีปากของตัวเองอย่างเมามัน จะมีก็แต่ณิชาที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่เงียบ ๆ “แล้วแต่จะแต่งหน้าอะไรนักหนา” “ตั้งโอ๋ แกก็พึ่งวางจากเครื่องสำอางเหมือนกันแหละ” “ว่าแต่พวกแก่แต่งหน้าอะไรกันหนักหนา วันนี้มีอะไรรึเปล่า” “นี่แกยังไม่รู้เหรอมีนา!!ช่วงบ่ายเรามีอบรม โดยลูกเจ้าของมหาลัยและเหล่าผ่องเพื่อนของเขาที่ประสบความสำเร็จในอายุไม่มาก” ใ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม