เพื่อนพี่ชาย 02 แต่งงานสิ
1163 คำ
ที่โซฟากลางบ้านเพื่อนที่สนิทจริง ๆ ของพี่เบนซ์นั่งกันอยู่ ในกลุ่มของพี่เบนซ์มี พี่ที พี่ธาร พี่ทาร์ พี่ลม และพี่เอิ๊กที่ยืนข้างฉันในตอนนี้ โต๊ะกลางวงที่มักมีขวดเหล้าตั้ง อีกทั้งรอบบ้านที่ไม่กี่ชั่วโมงก่อนมีผู้คนมากมาย ตอนนี้หายไปหมดแล้ว ส่วนแม่เลี้ยงเธอนั่งหน้านิ่งที่หัวโต๊ะไม่พูดไม่จา วางท่านิ่งขรึมทั้งที่ในใจตอนนี้อาจจะกำลังดีใจที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นกับฉัน หล่อนน่ะอยากจะเขี่ยฉันให้ออกจากความรับผิดชอบของพ่อ อยากให้พ่อเลิกส่งเสียฉัน แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นคนที่ยอมเสียผลประโยชน์
พี่เอิ๊กจูงมือฉันมานั่งที่โซฟาตรงข้ามกับพี่เบนซ์ หลุบตามองหน้าพี่ชายครู่หนึ่ง ชะอุ้ย บอกเลยว่าน่ากลัวมาก ๆ
“ผมขอโทษน้ากลอยด้วยนะครับที่ล่วงเกินน้อง” พี่เอิ๊กเอ่ยหลังจากที่นั่งโซฟา
“...” แม่เลี้ยงยังคงเชิดหน้า
“มึงพูดมา” พี่เบนซ์พูดเสียงดุ แล้วจู่ ๆ ก็เปลี่ยนคำพูดใหม่ “ไม่เอาดีกว่า ไอ้ดื้อพูดมาซิ เรื่องเป็นไง ห้ามลองดีกับพี่นะ”
ง่ะ แล้วไหงความซวยมาตกฉันอะ
“…” ฉันนิ่งเงียบ ไม่รู้ควรพูดอะไรดี เอาเข้าจริงฉันก็ยังตัดสินใจไม่ได้ ถ้าจะให้บอกว่าพี่เอิ๊กเมาจนเกิดเรื่องที่ไม่ควรเกิด เพื่อนกันคงได้ทะเลาะกันหนักถึงขั้นตัดขาด แล้วถ้าให้บอกว่าเป็นแฟนกับพี่เอิ๊กมันก็คือการลองดีกับพี่ชาย ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ เพราะถ้าโดนจับได้คนที่ซวยก็จะเป็นฉันอีกตามเคย
อีกอย่างการเป็นแฟนพี่เอิ๊ก บอกใครก็ไม่มีคนเชื่ออยู่แล้ว คนรู้กันทั่วหนองว่าแฟนพี่เอิ๊กมีแค่คนเดียว
“ไอ้ดื้อตอบพี่”
“…” จะเร่งเร้าอะไรนักหนากันอ่า คนคิดอยู่นะไอ้พี่เบนซ์นี่ เกิดพูดอะไรผิดขึ้นมาก็เป็นเรื่องอีก
“ดื้อ!” ฉันสะดุ้งโหยงเพราะน้ำเสียงตะคอกของพี่ชาย
“มึงจะเสียงดังทำไม น้องไม่ตอบก็ถามกู” ขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพี่เอิ๊กกุมมือฉันไว้แน่น อยากจะกระชากมือออกจริง ๆ เขามันตัวชนวนของเรื่อง ถ้าเขาไม่เข้าห้องฉันมีเหรอเรื่องจะเป็นแบบนี้
“มึงอย่าเพิ่งเสือกไอ้เอิ๊ก กูจะจัดการน้องดื้อ ๆ ของกู แล้วก็ปล่อยมือน้องกูด้วย” อ่า พี่เบนซ์ร่างแปดจะออกมาแล้ว แต่ถามหน่อยฉันดื้อตรงไหน เรื่องนี้ฉันผิดหรือไง ฉันไม่เคยคิดจะอ่อยพี่เอิ๊กเลยด้วย ถึงจะหล่อ เท่ ขยัน ทว่าคนที่เอื้อมเท่าไหร่ก็ไม่ถึงฉันไม่ฝันถึงหรอก
ตัวฉันสะดุ้งอีกครั้งเมื่อพี่เบนซ์บอกว่า “ถ้าไม่พูดเช้านี้ก็เก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับแม่ ไม่ต้องอยู่มันแล้วที่นี่”
นี่ไม้เด็ดของพี่เบนซ์ เวลาฉันมีความผิดก็ชอบขู่ฉันด้วยข้อนี้ ครั้งนี้ฉันก็เลยต้องพูดเพราะถ้าเงียบฉันจะซวยมากกว่านี้ เออ พูดมันออกไปเถอะ พูดมันออกไปเลยเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นน่ะ “เบลคบกับพี่เอิ๊ก”
“โกหก เดี๋ยวนี้หัดโกหกพี่เหรอเบล คิดว่าพี่ไม่รู้จักไอ้เอิ๊กเหรอ”
“เบลไม่ได้โกหกนะ” ถ้ารู้ว่าโกหกแล้วจะมาถามฉันเพื่ออะไร สรุปพี่ชายฉันต้องการอะไรจากเรื่องนี้ เขากำลังคิดอะไรอยู่นะ ต้องการให้ฉันพูดต่อหน้าน้ากลอยเหรอว่าพี่เอิ๊กปล้ำฉันเพราะความเมาล้วน ๆ
ให้ตายสิ พูดแบบนั้นได้ที่ไหนกันล่ะ
“ยังจะโกหกอีก ไอ้เอิ๊กมันไม่คบใครอยู่แล้ว ไม่เชื่อฟังพี่แบบนี้…”
“กูคบกับน้องเบลจริง ๆ น้องไม่ได้โกหก เราแอบคบกัน กูชอบเบล น้องน่ารัก” พี่เอิ๊กพูดแทรกพี่เบนซ์ที่กำลังคิดจะส่งฉันกลับไปหาแม่อีกครั้ง ในบ้านหลังนี้คนที่ขู่ฉันได้ก็มีแค่คนเดียวนี่แหละ ถึงพี่เบนซ์จะชอบขู่ แต่ฉันก็เต็มใจจะอยู่กับพี่เบนซ์ เพราะเขาคือคนที่รักฉันที่สุด
“มึงคิดว่ากูไม่รู้จักมึงเหรอไอ้เอิ๊ก กูเพื่อนมึง ผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งเท่าไหร่ อย่ามาทำเหมือนกูไม่ใช่เพื่อนมึง ไม่งั้นมึงจะไม่ใช่เพื่อนกู”
“กูคบกับน้องเบลจริง ๆ จะให้กูทำไงมึงถึงจะเชื่อ”
“แต่งงานกับเบลสิ กูถึงจะเชื่อ” พี่เบนซ์แสยะยิ้มเย้ย
“เหี้ยเบนซ์” พวกเพื่อนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน
“…” พี่เบนซ์จ้องหน้าพี่เอิ๊ก ฉันก็จ้อง คือถึงขั้นต้องแต่งเลยเหรอ มันแค่ครั้งเดียวเอง เราไม่ได้รักกัน มันเกิดจากความผิดพลาด ใครก็พลาดกันได้ แค่ครั้งแรกเอง สมัยนี้ไม่ต้องซีเรียสก็ได้ แค่เซ็กซ์เอง ไม่เห็นต้องจริงจังอะไรเลย ก็แค่เซ็กซ์ไม่ได้รักกันสักหน่อย
“…” แล้วดูสิ พี่เอิ๊กเงียบ พูดอะไรสักอย่างสิพี่เอิ๊ก พูดสิคะพี่เอิ๊ก เบลไม่แต่งกับพี่เอิ๊กหรอกนะ คนไม่มีหัวใจไว้รักใครเบลไม่เอาใจไปผูกด้วยนะ อย่าเงียบแบบนี้สิพี่เอิ๊ก
ถ้าพี่เอิ๊กไม่พูด เบลจะพูดแล้วนะคะ ก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ “คือจริง ๆ แล้ว…”
“ได้ กูจะแต่งกับน้องเบล” เสียงของฉันโดนเสียงของพี่เอิ๊กกลบจนมิด และฉันอ้าปากค้างกับคำตอบที่ได้ ไม่สิ พี่เอิ๊กจะตอบแบบนี้ไม่ได้ เราจะแต่งงานกันไม่ได้
ตั้งหลักได้ฉันก็ค้านสิ “ไม่! เบลไม่แต่ง เบลเพิ่งจะอายุ 20 เมื่อ 2 เดือนก่อนเองนะ เบลไม่แต่งกับพี่เอิ๊ก”
“หุบปากไปไอ้ดื้อ!” พี่เบนซ์ตะคอกฉันอีกแล้ว
ฉันเม้มปากแน่นตั้งท่าจะร้องไห้ บ้าหรือไงกัน รักก็ไม่รัก ความรักเป็นความรู้สึกแบบไหนฉันก็ไม่รู้จักอะไรขนาดนั้น ทุกวันนี้ฉันยังสับสนกับความรู้สึกของความรักอยู่เลย จู่ ๆ จะมาให้ฉันแต่งงานกับคนที่ไม่มีหัวใจไว้รักใคร ฉันไม่เอาด้วยหรอก
“ก็ดี ในเมื่อมึงพูดมาแบบนี้ ก็ให้แม่มึงมาคุยที่บ้าน กูจะโทรบอกพ่อแม่กูก่อน” พี่เบนซ์ยิ้มร้าย รอยยิ้มแบบนี้ฉันไม่ชอบเห็นมันบนใบหน้าของพี่ชาย พี่เบนซ์เวลาใจดีก็ดีอยู่หรอก แต่เวลาร้ายฉันบอกตามตรงว่าไม่อยากเข้าใกล้
“อืม” พี่เอิ๊กตอบ นี่ไม่มีใครถามความสมัครใจฉันเลยหรือไง “แต่น้องยังเด็กอยู่ กูจะให้แม่มาขอหมั้นน้องก่อนได้ไหม น้องเรียนจบค่อยแต่ง”
- ผู้เขียน
