เราสามคน
2679 คำ
ยามค่ำคืนวันอาทิตย์ ที่เชียงใหม่มาเยือนอีกรอบ ในทุกอาทิตย์ ต้นกับริโอ้ก็ออกมารับจ๊อบหลังจากร้านปิด แต่คราวนี้สถานที่จัดงานถนนคนเดิน ได้เปลื่ยนมาที่ถนนเส้นท่าแพ และมีวัดอยู่ข้างถนนหลายวัด ซึ่งมีร้านนวดอยู่ข้างในบางวัด และเป็นสถานที่ริโอ้กับต้นได้เรียนนวด เมื่อทั้งคู่มาถึงก็ได้งานในทันที
"มาก็ดีแล้วไปนวดเท้าเร็วเข้า "ครูแนนของต้นและริโอ้สั่งการทั้งต้นริโอ้จึงรีบเข้าประจำที่ทันที
"เราจะนวดคนเดียวพอนะ ที่เหลือต้นนวดเลยก็แล้วกัน วันนี้ไม่ไหวเหนื่อยมาก"ความจริงริโอ้ไม่ได้เหนื่อยหรอก เพียงแต่ติดซีรี่เกาหลีเรื่อง วินเซนโซ ที่แสดงโดย จงซึงกิ ริโอ้เป็นแฟนคลับตัวยง
"จะไปนอนกับใครหรือไปดูซีรี่เกาหลี"ต้นแซวพร้อมนั่งลงนวดเท้า
"ว่าแต่เขา ต้นก็เหมือนกัน อะไรก็ หวังเห้อตี้ ถามจริง ฝึกวิชาคัมภีร์เปลื่ยนเส้นเอ็นสำเร็จหรือยัง เมื่อคืนน่ะ"ริโอ้หัวเราะ พลางคิดทะลึ่งเมื่อคืนต้นอาจไปฝึกกับจางเจี่ยคนนั้นก็เป็นได้
"ริโอ้ก็ไม่ต่างกันหรอกวันๆดูแต่ซีรี่เกาหลี ฟังเพลงเกาหลี หายใจเข้าออกเป็นเกาหลี พรุ่งนี้เรามีคิวนวดหนุ่มเกาหลี เดี๋ยวติดต่อให้"
"จะเป็นไปได้ไง ดูเขาชอบต้น นั่นก็แสดงว่าเหมือนเรา คิดแล้วขนลุก ไม่สนหรอก"ริโอ้รีบปฏิเสธเพราะดูหนุ่มเกาหลีแล้วรสนิยมความรักตรงกัน
"ชอบอะไรกันพูดไปเรื่อย"ต้นแอบคิดเข้าข้างตัวเองเหมือนกัน แต่ทำเป็นปฎิเสธกลบเกลื่อน ริโอ้ไม่ยอมแพ้จะเถียงให้ชนะจนได้
"หนุ่มเกาหลีอาจชอบต้น แต่ต้นชอบ จางเจี่ย ที่มานวดเมื่อเช้าใช่มั้ย"ริโอ้เหล่ตามอง
"จางเจี่ย อะไร ไม่ได้ชอบซักหน่อย"
"โอเค ไม่ชอบก็ไม่ชอบ จะคอยดู เอ๊ะหรือว่ายังลืมปรัชญ์ไม่ได้ "ริโอ้พยายามสังเกตเอาการเมื่อเขาเอ่ยชื่อแฟนเก่าของต้น
"ไม่คุยด้วยแล้วทำงานดีกว่า"จริงๆต้นก็ยังมีคิดถึงบ้างเป็นบางครั้ง
พอมีชื่อปรัชญ์ขึ้นมาทุกอย่าง ก็สงบนิ่งชื่อนี้เหมือนมีอาถรรพ์ใครเอ่ย ความเงียบจะตามมา
เวลาผ่านนานไปพอสมควร เหลือเพียงต้นนั่งนวดลูกค้าคนสุดท้ายจนเสร็จ ส่วนคนอื่นกลับบ้านหมด รวมทั้งครูแนนเจ้าของร้าน
เมื่อต้นส่งลูกค้าออกร้าน และปิดร้านเรียบร้อย เขาจึงเดินออกจากวัด ไปเดินต่อที่ถนนคนเดิน เพื่อหาอะไรกินเพราะตอนนี้เขาหิวมาก
แต่ก็ไม่มีอะไรให้ซื้อกินเลย มีแต่พ่อแม่ค้าเก็บของเพื่อกลับบ้าน เขาจึงแวะเข้าร้านสะดวกซื้อ เพื่อไปหาซื้ออาหารสำเร็จรูปมารับประทาน
ในร้านมีอาหารสำเร็จรูปหลายชนิดให้เลือก แต่ต้นไปสะดุดตาผัดกระเพราหน่อไม้ลดราคา ซึ่งต้นชอบมากเพราะมันลดราคา ต้นจึงรีบหยิบมาทันที แต่ก็มีมืออีกคนมาหยิบเหมือนกัน ต้นจึงหันไปมองและเขาก็ต้องตกใจเล็กน้อย เมื่อมือนั้นที่หยิบกระเพราะกล่องเดียวกัน คือ คิมโยฮัน หนุ่มเกาหลีสูงใหญ่ ขาวสะดุดตาต่อผู้พบเห็น
เมื่อต้นเห็นเป็นคิมโยฮัน เขาจึงปล่อยมือจากกล่องอาหารสำเร็จรูป เช่นเดียวกับคิมโยฮัน ทั้งสองพร้อมใจกันปล่อยมือ จึงทำให้กล่องอาหารล่วงหล่นลงกับพื้น
"อ้าว"ทั้งสองพูดพร้อมกัน
ตกใจและปล่อยมือในเวลาเดียวกันไม่พอ ยังมาก้มเก็บกล่องอาหารสำเร็จรูปพร้อมกันอีก คิมโยฮันเห็นเช่นนั้น จึงเป็นฝ่ายปล่อยมือก่อน เพื่อให้ต้นเก็บเพียงคนเดียว หลังจากนั้นทั้งสองจึงลุกขึ้นยืนมองหน้าต้องตากัน
"เอ้า"ต้นยื่นกล่องอาหารให้คิมโยฮัน
"ไม่เป็นไร ต้นเอาไปเถอะ เดี๋ยวผมเอากล่องนี้ ซึ่งเป็นข้าวไข่เจียว" คิมโยฮันหยิบไปมั่วๆไม่ได้ดูว่าเป็นอะไร
"ขอบใจนะ"ต้นยิ้มให้ก่อนหมุนตัวกลับ เพื่อไปหาซื้อน้ำดื่มและอย่างอื่นต่ออีก
ส่วนคิมโยฮันก็นำอาหารสำเร็จรูป ให้พนักงานอุ่นแล้วจ่ายเงิน หลังจากนั้นออกไปนอกร้านสะดวกซื้อ เพื่อรอต้นออกมา จะได้พูดคุยสานสัมพันธ์ต่อ ซึ่งเป็นโอกาสที่เหมาะสมมาก ในความคิดของคิมโยฮัน
สายตาของคิมโยฮัน เพ่งมองประตูร้านสะดวกซื้อ อย่างใจจดใจจ่อ เพื่อรอต้นออกมาภายนอกร้าน เพียงประตูเปิด ต้นก้าวเท้าออกมา คิมโยฮันที่รออยู่ด้านข้าง จึงเรียกเขาในทันที
"ต้น"คิมโยฮันยิ้มเบิกกว้างจนเห็นฟันขาว เรียงสวยขาวสะอาด
ต้นหันมามองตามเสียงเรียก เมื่อเห็นเป็นคิมโยฮัน เขาจึงเดินเข้าไปหา
"มีอะไรหรือเปล่าคิมโยฮัน"ต้นถามด้วยความสงสัย
"เรียกโยฮันก็ได้ครับ คิมเป็นนามสกุลผมครับ"
"อ๋อ โยฮัน"
"ครับ เรียกผมทำไม"คิมโยฮันแกล้งไม่เข้าใจ
ต้นมองหน้าคิมโยฮัน กระพริบตาใส่ครั้งหนึ่งแล้วหันหน้ากลับ สักพักหันมาใหม่เพื่อบอกลา
"ต้นกลับห้องก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่ร้านนวด"ต้นกำลังจะก้าวเท้าแต่ก็ต้องหยุดชะงักทันใด
"อย่าพึ่งกลับได้มั้ย"คิมโยฮันเสียงอ่อยเบา พร้อมสีหน้าซึมลง
"ทำไม มีอะไรเหรอ"ต้นมีสีหน้าสงสัยในคำพูดของคิมโยฮัน
"แค่อยากคุยด้วยครับ"คิมโยฮันเม้มปาก ก้มหน้าเล็กน้อย
ต้นงงนิดหน่อย แต่ก็คงต้องอยู่คุยด้วย เพราะเป็นลูกค้าขาประจำ ถ้าปฏิเสธไป เกรงว่าพรุ่งนี้คิมโยฮันคงไม่มานวดแน่ๆ จะเสียลูกค้าชั้นดีทิปหนัก ต้นจึงตกลงที่จะอยู่เพื่อคุยด้วย แต่เขาก็ยังคิดไม่ออก ว่าคิมโยฮันจะชวนคุยเรื่องอะไร
"โอเค"ต้นรับปาก
"เราไปนั่งคุยกันริมคูเมืองดีมั้ย นั่งกินข้าวไปด้วย"
ต้นเบิกตาขึ้นนิดนึง มีท่าทีครุ่นคิด หนุ่มเกาหลีชวนกินข้าวริมคูเมือง แต่ก็แอบคิด ก็ยังดีกว่าหนุ่มจีนที่ชวนขึ้นโรงแรม
ด้วยความเกรงจะเสียลูกค้า ต้นจึงไม่อาจปฏิเสธได้
"ก็ได้"ต้นพยักหน้า
ทั้งสองจึงเดินย้อนขึ้นไปที่คูเมือง ต้นนั้นไม่รู้จะพูดอะไร จึงเงียบไว้ก่อน แต่ก็อดคิดไม่ได้ มันไม่ดีเลยถ้าเดินเฉยๆ โดยไม่พูดคุยกัน ต้นจึงพยายามคิดหาคำถาม เพื่อพูดจาสนธนากัน
"โยฮันมาถึงไทยนานหรือยัง"ต้นเปล่งคำถามแรก เพื่อจะได้มีเรื่องคุยกันต่อ
"ผมมาได้สามวันแล้วครับ"
"ฮือ"ต้นพยักหน้า
"โยฮันได้ไปเที่ยวไหนบ้าง"ต้นถาม เพื่อจะได้คุยต่อเนื่องไปอีก
"ไปมาสองที่ ที่แรกดอยสุเทพ ที่สองร้านนวดของต้น"คิมโยฮันอมยิ้ม
"ฮือ"ต้นเม้มปากพยักหน้าหนึ่งถึงสองครั้ง
"แล้วคิดว่าจะไปที่ไหนอีกมั้ย"ต้นถามต่อในทันที
"คงไม่ไปไหนแล้วครับ จะอยู่แต่ที่ร้านนวดของต้นที่เดียว"
ต้นได้ยินเช่นนั้นจึงกลืนน้ำลายไปหลายอึก เพื่อตัดปัญหาและความความเลื่ยน ต้นจึงรีบเดินให้ถึงที่หมายโดยไว
เมื่อมาถึง ต้นมองหาม้านั่งที่จะกินอาหาร ซึ่งก็พอมีอยู่หลายตัว ต้นจึงเดินนำหน้าคิมโยฮัน ไปยังม้านั่งที่หมายตา
ม้านั่งที่ต้นหมายตาอยู่บนลานประตูท่าแพ แต่ติดคูเมืองที่มีน้ำใสไม่ไหล แต่ไหวติงเป็นระยะด้วยแรงลม
"นั่งตรงนี้นะ "ต้นวางอาหารคั่นกลางไว้
ต้นนั้นนั่งฝั่งขวา ส่วนคิมโยฮันนั้นนั่งฝั่งซ้าย
คิมโยฮันกับต้นต่างไม่พูดจาอะไรกัน เพราะเริ่มหิวจนคิมโยฮันไม่อยากจะหยอดคำหวาน ต้นก็เช่นเดียวกันไม่อยากฟังคำหวานเลี่ยนๆ เพราะหิวถ้าฟังมากๆอาจเกิดอาการคลื่นไส้ได้
ทั้งสองจึงตั้งหน้าตั้งตากินอาหารกล่องสำเร็จรูป จากร้านสะดวกซื้อที่มีอยู่ทั่วเมือง ในขณะที่ต้นและจางเจี่ยกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
ต้นต้องหยุดกินในทันใด เพราะเสียงตะโกนเรียกชื่อต้น ดังมากจากด้านหลังทั้งสอง ซึ่งต้นนั้นคุ้นเคยกับเสียงนี้อย่างมาก เขาจึงรีบหันมาในทันที
"ต้น”เสียงของจางเจี่ยดังอยู่ตรงหน้าด้วยจังหวะที่หันมาพอดีกัน
"อ้าว"ต้นประหลาดใจเล็กน้อยที่เจอจางเจี๋ย
คิมโยฮันมองหน้าจางเจี่ยแว่บหนึ่ง เขาก็จำได้ทันที หนุ่มจีนที่เจอร้านนวดเมื่อเช้า แล้วคิดในใจว่าทำไมต้องเจอตอนเวลาคุยกับต้นตลอด ส่วนจางเจี่ยก็จำได้เช่นกัน
"จางเจี่ยมาทำอะไรที่นี่"ต้นถามไถ่ด้วยความสงสัย พร้อมสีหน้าที่ครุ่นคิด
ในขณะนั้นจางเจี่ย กำลังแอบมองหน้าคิมโยฮัน เหมือนอยากจะหาเรื่อง แต่ต้นพลันเห็นแว่บหนึ่ง ก่อนที่จางเจี่ยหลบสายตา มองไปทางอื่นแล้วหันมาตอบคำถามของต้น
"มาเดินเล่น เหงา ไม่มีใครคุยด้วย"จางเจี่ยพูดห้วนๆทั้งที่ความจริงแล้ว เขาไปนั่งกินเบียร์ที่ร้านข้างคูเมือง
เวลาจางเจี่ยพูด กลิ่นเบียร์นั่นก็โชยมาถึงจมูกของต้น แต่เขาก็ไม่ถามได้แต่ยิ้ม
"ต้นได้กลิ่นเบียร์มั้ย"คิมโยฮันหันไปมองต้น
ส่วนต้นนั้นไม่พูดจาตอบโต้อะไรด้วย เพราะจางเจี่ยก็ลูกค้าวีไอพี
เมื่อต้นไม่สนองตอบคำถาม คิมโยฮันเลยกินอย่างเดียว โดยไม่สนใจจางเจี่ยอีกต่อไป
เมื่อจางเจี่ยรู้สึกว่าสองคนจะเงียบ พอๆกับสายน้ำในคูเมืองตรงหน้าพวกเขา จางเจี่ยเลยเดินอ้อมมานั่งลงกับพื้น ตรงหน้าของต้นกับคิมโยฮัน
คิมโยฮันรู้สึกรำคาญจางเจี่ย ที่มานั่งอยู่ตรงหน้าเลยเลิกกินข้าว ปิดฝากล่องและเก็บใส่ถุงไว้ดั่งเดิม หลังจากนั้นเปิดขวดน้ำกระดกดื่ม ด้วยความโมโหสุดเหวี่ย งส่วนต้นเห็นคิมโยฮันเลิกกินข้าว เขาก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ เลยหยุดกินเหมือนกัน ในขณะที่ต้นกำลังจะหยิบขวดน้ำมาเปิด จางเจี่ยจึงรีบยื่นมือไปหยิบขวดน้ำมา
"เดี๋ยวผมเปิดให้"จางเจียทำการเปิดฝาขวดน้ำและยื่นให้ต้น
"ขอบคุณครับ"ต้นรับน้ำมาดื่มแบบเขินนิดๆ
ส่วนคิมโยฮันเห็นเช่นนั้นก็ไม่ยอม หยิบกล่องใส่ข้าวของต้น มาปิดฝาแล้วใส่ถุงไว้ให้ต้นดั่งเดิม
"ขอบคุณครับ"ต้นต้องขอบคุณอีกครั้งสำหรับอีกคน
หลังจากขอบคุณ ต้นทำอะไรไม่ถูกคิดไม่ออก ได้แต่ดื่มน้ำจนเกือบหมดขวด ต้นจึงตัดปัญหาด้วยการกลับห้องพัก
"ไป๊ กลับกันเถอะดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้นต้องทำงาน"ต้นลุกขึ้นยืน พร้อมหยิบถุงกล่องข้าวกับขวดน้ำดื่มไปด้วย
"ใช่ ต้นมีนัดนวดตัวกับผมตอนเช้า"คิมโยฮันพูดพร้อมลุกขึ้นยืนตาม
"ผมก็ด้วยมีนัดนวดน้ำมันกับต้นสองชั่วโมง"จางเจี่ยลุกขึ้นทันที แล้วใช้มือปัดเศษผงที่ก้นกางเกง
"โอเคได้นวดทุกคน"ต้นยิ้มแล้วเดินนำไปด้วยความว้าวุ่นใจยิ่งนัก
ส่วนคิมโยฮันพอได้ยินจางเจี่ยจะนวดน้ำมัน เขาเลยคิดว่าจะยอมไม่ได้ต้องนวดบ้าง รอตอนเช้าก่อน แต่ก็รู้สึกกังวลใจที่จางเจี่ยจะนวดน้ำมันกับต้น เพราะต้องสัมผัสเรือนร่างกันด้วย
คิมโยฮันนั้นรู้ความต้องการ ของตัวเองมานานแล้ว ว่าชอบผู้ชายด้วยกัน เพียงแต่เขาไม่เปิดเผยเท่านั้น
ส่วนจางเจี่ยเขาไม่รู้ตัวมาก่อนว่าชอบแบบไหน จนมาเจอต้นเขาจึงลังเลใจนิดๆ แต่เมื่อมีคู่แข่งจึงสู้ไม่ถอย จนลืมความลังเลชั่วขณะ
ส่วนต้นนั้นเดินนำหน้าลิ่วเลย เพราะรำคาญสองหนุ่มเล็กน้อย แต่ในใจก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะอยู่ดีๆก็มีสองหนุ่มมารุมจีบ แถมงานดีทั้งคู่
"ต้นรอผมด้วย"จางเจี่ยเร่งฝีเท้าให้ทันต้น ส่วนคิมโยฮันก็ไม่ยอมแพ้ ก้าวเท้าอย่างเร็วเพื่อมาเดินคู่กันอีกฝั่ง
เมื่อสามคนเดินเรียงกัน จึงกินพื้นที่ข้างทางพอสมควร ที่ต้นเป็นห่วงก็มีแต่คิมโยฮัน ที่อยู่ฝั่งถนนกินพื้นที่ออกมาค่อนข้างมาก
ต้นสังเกตเห็นเลยกลัวจะเป็นอันตราย จังหวะเดียวกันรถตุ๊กๆแล่นผ่านมาพอดี ต้นจึงโบกมือเรียก พอตุ๊กๆจอดรถปุ๊บ ต้นเลยรีบเดินไปคุยกับคนขับรถตุ๊กตุ๊ก
"เดี๋ยวพี่ไปส่งผมก่อน แล้วค่อยไปส่งสองคนนั้นทีหลัง" ต้นจึงต่อรองราคา และบอกที่อยู่ของตัวเองแก่คนขับรถตุ๊กตุ๊ก
"โอเค ได้เลย"
ต้นหันไปบอกสองหนุ่มให้ขึ้นรถ โดยต้นขึ้นไปก่อน คิมโยฮันกับจางเจี่ยรีบขึ้นขนาบข้างซ้ายขวาของต้น จึงทำให้ต้นนั้นแสนอึดอัด เพราะตุ๊กตุ๊กทำมาเพื่อนั่งได้แค่สองคน
"ผมขึ้นครั้งแรกเลยนะเนี่ย"จางเจี๋ยรู้สึกตื่นเต้น
"ผมขึ้นหลายครั้งแล้ว เพราะผมมาที่เขียงใหม่บ่อย"คิมโยฮันยื่นหน้าออกมา มองจางเจี่ยแล้วยิ้มที่มุมปาก
"เรื่องของคุณ"จางเจี่ยเริ่มไม่สบอารมณ์
"ผมไม่ได้คุยกับคุณ"คิมโยฮันก็เช่นกัน ไม่สบอารมณ์ แถมจ้องหน้าจางเจี๋ย
"โอ๊ย หยุดทั้งคู่"ต้นตะเบ็งเสียงดังขึ้น
เสียงของต้นเหมือนเสียงสวรรค์สร้าง ทำให้ทั้งคู่นิ่งเงียบสนิทตลอดทาง จนถึงที่พักของต้น
"จอดตรงนี้ถึงแล้ว"ต้นรีบลงจากรถแล้วควักเงินจ่ายแก่คนขับรถตุ๊กตุ๊ก พร้อมกระซิบข้างหู
"พี่ไปส่งสองคนนี้ด้วย"
"คนจีนอยู่ห่างจากนี้ซัก 500 เมตร ส่วนคนเกาหลี เดี๋ยวถามเขาก่อน"ต้นหันหน้าไปทางคิมโยฮัน
"โยฮัน"
"ฮึ"คิมโยฮันรับคำ
"อยู่แถวไหน"
"อยู่แถวนี้แหล่ะ"และชี้มือไปทางเดียวกันกับจางเจี่ย
“ก็ดีแล้ว พี่ไปส่งเขาสองคนเลยนะ"
ต้นคุยกับคนขับรถเรียบร้อยแล้ว ก็หันมาหาสองหนุ่มส่งยิ้มให้
"บ่าย พรุ่งนี้เจอกันที่ร้านนวด" ต้นยกมือโบกให้ทั้งสองก่อนเดินเข้าห้องพัก
"ครับ พรุ่งนี้เจอผมก่อน"คิมโยฮันชิงพูดก่อน
"ผมด้วย เจอนานกว่า"จางเจี่ยไม่ยอมแพ้ ต้องเกทับทันที
"เจอทั้งสองคนนั่นแหล่ะไปแล้ว"ต้นหันหน้ามาอีกครั้ง ก่อนวิ่งเข้าไปที่ห้องพัก
คิมโยฮันกับจางเจี่ยจดจำห้องพักของต้น และมองตามไปจนสุดสายตา ก่อนที่หันมามองหน้ากันโดยบังเอิญ
"มองอะไร มีปัญหาเหรอ"จางเจี่ยเริ่มก่อน เพราะไม่พอใจมานาน
"ไม่ได้มอง หน้ามองตายเลย"คิมโยฮันหันหน้าไปทางอื่น
"เหมือนกันนั่นแหล่ะ"จางเจี่ยหัวเราะ ฮึ ทีเดียว
"ผมไปแล้วนะถึงแล้วก็บอกด้วย"คนขับตุ๊กตุ๊กเร่งรถออกทันที
"อย่ามายุ่งกับต้นนะ ผมจีบก่อน"จางเจี่ยพูด
"จีบติดหรือยัง แต่ดูแล้วไม่มีท่าทีจะติดเลย"
"เดี๋ยวก็ติด เพราะผมหล่อกว่าคุณ"
"เหรอ"คิมโยฮันหัวเราะดังลั่น เพราะอดขำความมั่นใจของจางเจี่ยไม่ได้
"หัวเราะอะไร “จางเจี่ยเสียอาการกับคำพูดสักครู่
"ไม่บอก"คิมโยฮันยิ้มเยาะ
"ตามใจ ใครอยากรู้"จางเจี่ยหันหน้าออกไปข้างทาง เพื่อดูว่าถึงโรงแรมของเขาหรือยัง ซึ่งก็พอดีกับจังหวะที่หันไป
"ถึงแล้วครับ"
พอรถตุ๊กตุ๊กจอด จางเจี่ยรีบลงจากรถทันที หลังจ่ายเงินเขาหันหน้ามามองคิมโยฮัน
"พรุ่งนี้ไม่ต้องเจอกันที่ร้านนวดนะ"พูดจบจางเจี่ยรีบวิ่งเข้าโรงแรมไปทันที
"เหมือนกันนั่นแหล่ะ ไม่ต้องเจอกันอีก"คิมโยฮันตะโกนไล่หลัง แล้วคิมโยฮันก็หันหน้าไปบอกคนขับรถตุ๊ดตุ๊ก ชื่อโรงแรมที่เขาอยู่ หลังจากนั้นคนขับรถตุ๊กตุ๊กก็แล่นรถออกไป ส่วนคิมโยฮันก็นั่งฝันหวานอยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ
- ผู้เขียน
