บทที่ 10
เจ้าของน้ำเสียงห่วงใย
เป็นท่านเองหรอกหรือ...
แรกทีเดียวนางเกลียดและหวาดกลัวชินอ๋องผู้นั้นเหลือทน แต่ในคำขู่ของเขาบางครากลับมีความห่วงใยเจือปนอยู่ แววตาของเขาที่ทอดมองมาทำให้นางรู้สึกสับสนและอึดอัดใจไปพร้อมๆ กัน แม้เขาจะขู่บังคับนางมากเพียงใด แต่เขากลับไม่เคยนำความลับของนางไปป่าวประกาศที่ใดเลยสักครั้ง
นางเคยคิดว่าชีวิตของนางอยู่ในกำมือของชินอ๋องจอมเจ้าเล่ห์ผู้นั้น หากนางต้องตาย หรือต้องโทษประหารที่ปลอมตัวเป็นคุณหนูเถาหลอกลวงราชวงศ์ก็คงเป็นเพราะเขา แต่ความจริงแล้วผู้ที่ฆ่านางกลับเป็นคนในสกุลเถาที่นางรักและไว้ใจต่างหาก
แน่นอนว่าวันอภิเษกสมรสระหว่างคุณหนูเถาเหลียวเกอและองค์รัชทายาท ชินอ๋องผู้นั้นคงเข้าร่วมในฐานะญาติผู้ใหญ่ แล้วเขาจะรู้หรือไม่เล่าว่าผู้ที่เข้าพิธีอภิเษกคือตัวจริงหาใช่ตัวปลอมที่เขาเคยขับไล่ไสส่ง
“เฮ้อ! ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวเสียจริง ข้าเหลือเวลาอีกเพียงแค่ปีเดียวเท่านั
