“บ้าดิ บ้ามากด้วย” พี่เรซบิดยิ้มร้าย อยู่ใกล้เขาแล้วฉันรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ กระอักกระอ่วนทั่วทั้งร่างกาย ฉันจึงโผล่หน้าออกจากผ้าห่ม
“หยุดความคิดไม่ดีของพี่เลยนะพี่เรซ” กลีบปากเขามันดึงดูดฉันแปลก ๆ รู้สึกอยากดึงเข้ามาจูบ ฉันจึงต้องร้องบอกเมื่อใบหน้าเขาอยู่ปลายคางฉันแค่คืบ
“รู้ได้ไงว่าพี่คิดไม่ดี” นั่นสิ ฉันรู้ได้ไง ฉันกำลังจะคิดไม่ดีใช่ไหม
“ถอยออกไปเลย เนลร้อนแล้วเนี่ย” เสียงดังกลบเกลื่อนไปงั้น ก็มันวูบวาบไปหมด หายใจติดขัด ยิ่งเนื้อตัวพี่เรซแนบกับตัวฉัน มันยิ่งเกิดความรู้สึกวาบหวาม
ความรู้สึกนี้คืออะไร ฉันไม่เคยรู้สึกทรมานแบบนี้มาก่อน
“ไหนตอนแรกบอกไม่ร้อน” สายตาเร่าร้อนกำลังสบตากับฉัน เขากำลังสื่ออะไร
“ก็ตอนนี้เนลร้อนแล้วไง ไปเลยลุกออกไป เนลไม่เอาแบบนี้” ยกมือผลักอกพี่เรซออก ทว่าว่าเมื่อมือสัมผัสกับหน้าอกแกร่งที่ไม่ได้ใส่เสื้อ ความรู้สึกประหลาดก็เกิดขึ้นอีก ดันไม่อยากปล่อยมือจา
