กลิ่นใบไผ่นึ่งหอมออกมาด้านนอก จูจิ้นวิ่งวนรอบๆ ตื่นเต้นที่จะได้กินบ๊ะจ่างเสียที “
หอมกลิ่นใบไผ่ขนาดนี้สุกแล้วแน่ๆ ”
จูจิ้นยืนไม่นิ่งอยากจะเปิดดูแต่ติดที่มันร้อน
ไอ้ความอยากกินไม่เท่าไหร่แต่ความอยากจะเห็นว่าสิ่งที่ห่อเข้าไปตามใจฉันออกมาจะน่ากินเพียงใด
ฉูหยินเฉิน หยิบบ๊ะจ่างแต่ละลูกมาวางในกระจาด แป๋ม จ้องตาเป็นมันที่เครื่องหมายไว้ว่าอันไหนเป็นที่ตัวเองตั้งใจห่อแบบพิสดารใส่ของที่ชอบลงไปเลือกหยิบขึ้นมา กลิ่นหอมหวน สามบ้านแปดบ้านที่ชัดเจนคือกลิ่นเห็ดหอม และกลิ่นถั่วแดงสดใหม่
แกะห่อออกมาช้าๆ ข้าวกลายเป็นสีแดงไปจนสิ้น ไอร้อนๆ พวยพุ่งออกมา ไข่แดงเค็มสีสวยยวนใจ ชวนให้ลองลิ้มรส กัดลงไปคำแรกที่ไข่เค็มแดงพ่วงไปด้วยเมล็ดเกาลัดเปื่อยนุ่มกับเห็ดหอม แห้งหนึบหนับ รสชาติซาบซ่านในปากรสสัมผัสที่ร้อนระอุ กับข้าวที่เหนียวหนุ่มแตกเมล็ด เผือกกวนหวานปล่อยความหวานซึมผ่านเนื้อข้าวบริเวณรอบๆ หมูเค็มให้รสสัมผัสนุ
