[8] เสียพลังงาน
1286 คำ
@เช้าวันต่อมา
บนโต๊ะที่มีอาหารเพียงชุดเดียวทำเอาคนที่เพิ่งเดินลงมาจากด้านบนของบ้านในชุดนักศึกษาทรงเอขมวดคิ้ว หายไปไหนกันหมด ปกติแล้วเธอเป็นคนที่ลงมาท้ายสุดก็จะเจอคนอื่นๆ เริ่มอิ่มกันแล้ว ด้วยความที่พี่ชายและพี่สะใภ้ยังต้องเลี้ยงลูก ทั้งสองก็เลยต้องรีบหน่อย และไม่ผลักภาระไปให้คนใช้เลี้ยง เพราะอยากดูแลเอง
"คนอื่นๆ ละคะพี่อินทร์" น้ำหันไปถามแม่บ้านวัยสามสิบกว่าเมื่อไม่เจอใคร
"ออกไปด้านนอกกันหมดแล้วค่ะคุณน้ำ"
"พี่ไฟกับพี่น้ำค้างน่ะเหรอคะ" ออกไปไหนกันทำไมเช้าจัง
"ค่ะ"
"แล้วฟีฟ่าละคะ" อย่าบอกว่าหลานตัวน้อยของเธอก็ไปด้วย
"ไปด้วยกันค่ะ ได้ยินว่าจะพาคุณหนูไปฉีดวัคซีน"
"อ๋อ" น้ำพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะลงมือทานอาหาร ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงเช้า เธอมีเวลาฟรีอีกสองชั่วโมง ก็เลยนั่งทานชิลๆ วันนี้เธอมีเรียนคาบเช้าอย่างเดียวแล้วบ่ายว่าง ว่าจะไปดูหนังผ่อนคลายสมองสักหน่อยหลังจากห่างหายไปนาน
พอคนมันโสดแล้ว ก็อยากใช้ชีวิตให้มีความสุขไงคราวนี้ วันที่สองกับการเป็นโสด งั้นเธอจะไปดูหนังเรื่องที่ดูโปรแกรมเอาไว้เมื่อตอนตื่นนอนดีกว่า ก่อนกลับก็จะซื้อของโปรดให้พี่ชายและพี่สะใภ้ ซื้อของเล่นให้หลานชายสุดหล่อ แค่คิดก็รู้สึกสบายสมองแล้ว
"สวัสดีค่ะคุณดิน"
เพล้ง! เมื่อร่างเล็กได้ยินชื่อของใครบางคนออกจากปากของแม่บ้านทำเอาหญิงสาวตัวแข็งทื่อ ก่อนที่ใครบางคนจะค่อยๆ เดินอ้อมมาทางด้านหน้าแล้วเลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอออกแล้วนั่งลง
"บ้านนี้มีอะไรกินบ้างครับ" ดินนั่งกอดอกถามแม่บ้านด้วยท่าทีสบายๆ ทั้งที่ดวงตายังจ้องใบหน้าหวานนั้นอยู่ แต่น้ำกลับไม่ยอมสบตาแขกของบ้านอย่างเขาเลย เธอเอาแต่มองถ้วยข้าว
"มีโจ๊กค่ะ มีขนมปัง ไส้กรอก คุณดินรับอะไรดีคะ"
"เอามาหมดเลยครับ หิว เสียพลังงานไปเยอะ"
ขวับ! น้ำเงยหน้าขึ้นมองเขาทันทีอย่างรวดเร็วจนคอแทบเคล็ด เห็นรอยยิ้มร้ายตรงมุมปาก เขากำลังจะพูดอะไร
"ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ" แล้วแม่บ้านก็เดินออกไป
แปะ!
แล้วก็มีอะไรบางอย่างถูกโยนมาตรงหน้าเธอ น้ำขมวดคิ้วก่อนจะเพ่งสายตาดูดีๆ
"อาหารมาแล้วค่ะคุณดิน"
หมับ! มือเรียวรีบยื่นไปหยิบไอ้ที่เธอแน่ใจว่ามันเป็นยาคุมฉุกเฉินนั้นลงโดยเร็ว หญิงสาวแทบลมจับเมื่อกลัวแม่บ้านจะเห็น ก่อนจะค่อยๆ เหน็บลงไปกับขอบกระโปรงแล้วนั่งนิ่ง แต่ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังหัวเราะเยาะให้กับพฤติกรรมของเธอ
"อืม อร่อย ถ้ามาฝากท้องที่นี่บ่อยๆ จะเป็นไงนะ" ดินตักชิมแล้วพึมพำออกมา
น้ำมองอีกฝ่ายอย่างไม่ชอบใจ
"ได้เลยค่ะคุณดิน ขอบคุณมากๆ นะคะที่ชอบฝีมืออินทร์"
"ครับ"
สาวน้อยมองตามหลังของคนใช้ที่เดินออกไป สรุปแล้วใครเป็นเจ้าของบ้านกันแน่ แล้วเขาก็ด้านดีนะ เดินเข้ามากินข้าวในบ้านของเธอเฉย ไม่มีมารยาทจริงๆ
ครืด..
"อิ่มแล้วเหรอ" ดินถามคนที่เลื่อนเก้าอี้ออกเสียงดัง
"ไม่ต้องยุ่งค่ะ" น้ำบอกเสียงห้วนก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นยืนเตรียมจะไปเรียน ว่าจะไม่รีบ แต่บรรยากาศตรงนี้ไม่โอเคแล้วแหละ ไปขลุกตัวอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อก็ได้แล้วค่อยขึ้นเรียน
"ขาไปโดนอะไรมา" ดินถามขึ้นทำเอาร่างบางหยุดชะงักลง พร้อมกับตัวเขาที่เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของอีกฝ่าย มองเธอเหมือนไม่เคยรู้เรื่องราวอะไรมาก่อน
"รู้ทั้งรู้ยังจะมาถาม" น้ำบ่นอุบอิบอย่างไม่ชอบใจ เธอหมั่นไส้ที่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ผิดกับเธอ เขาสร้างบาดแผลไว้ให้เธอ
"เจ็บมากเลยเหรอ ยังไม่หายดี ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่ต้อง!"
"แต่เดินบ่อยๆ มันอาจจะเสียดสีกันได้ อักเสบและไม่สวยในที่สุด"
"พี่ดิน! ทำไมต้องมาพูดเรื่องแบบนี้ตรงนี้ด้วย" น้ำกระซิบราวกลับกลัวใครจะผ่านมาได้ยิน ก็รู้ๆ ว่าเธอเจ็บตัวเพราะเขา
"ไปสิ ไปรถพี่เดี๋ยวพี่ไปส่ง ข้อนี้ไม่ได้บอกนะ บังคับ" ดินเน้นประโยคท้ายๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับเดินนำหน้า
"คนบ้า!"
"เฮ้ยไรวะ!" ไฟที่เพิ่งลงรถมาพร้อมเมียและลูกชายตัวแสบ พอเห็นหน้าเพื่อนรีบทักท้วง แล้วจะไปไหนกัน ทำไมน้ำและมันถึงมาอยู่ตรงนี้
"จะไปเรียนแล้วเหรอน้ำ" ไฟถามน้อง
"ค่ะ" น้ำตอบพี่ชายเสียงเบา ทำไมพอเจออีกฝ่ายแล้วเหมือนไม่กล้าสู้หน้า
"แล้วมึงล่ะ มาหากูเหรอ มาแต่เช้าเลย" ไฟถามงงๆ
"เปล่า มาหาของกิน บ้านนี้อาหารอร่อยดีนะ"
ประโยคของดินทำเอาไฟขมวดคิ้วแล้วมองตามหลังเพื่อนที่เดินไปอุ้มฟีฟ่าจากมือเมียเขามาแนบอก หอมเอาๆ แล้วลูกชายก็ชอบเสียด้วยสิ ดวงตากลมๆ ปากกว้างๆ ทำท่าจะงับพ่ออีกคนของเขา ถึงดินจะเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงใคร แต่เอาฟีฟ่าอยู่
"แล้วน้ำจะไปเรียนเลยมั้ย ไปยังไง ให้พี่ไปส่งเปล่า"
"ไป.."
"กูจะผ่านทางนั้นอยู่เดี๋ยวให้ติดรถไปด้วยแล้วกัน มึงก็ช่วยเมียมึงดูลูก จะไปทำไมหลายเที่ยว"
"งั้นเหรอ เคๆ งั้นกูฝากน้ำด้วย"
"พะ..พี่ไฟ!"
"หื้ม" ไฟเลิกคิ้ว
"ไม่มีอะไรค่ะ งั้นน้ำไปเรียนก่อนนะคะ"
"โอเค ไว้ตอนเย็นเดี๋ยวพี่ไปรับ"
"ถ้ากูกลับเร็วเดี๋ยวแวะรับให้ก็ได้"
ไฟมองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ ทีวันที่บอกให้ไปดูแลน้ำให้หน่อยบอกไม่อยากยุ่งเกี่ยว แล้วนี่มันอะไร พฤติกรรมแบบนี้คืออะไร อย่าบอกนะว่าไอ้ดินปิ๊งน้องสาวของเขาจนได้ อาการถึงได้ออกขนาดนี้ หรืออยากเป็นผู้พิทักษ์ที่ดี
"ขึ้นไปสิ" น้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมสายตาคมเหวี่ยงๆ บังคับหญิงสาวขึ้นรถเมื่อทั้งสองเดินห่างออกมาไกลจากไฟและน้ำค้างแล้ว แต่ทางนั้นก็ยังยืนมองอยู่ไกลๆ และโบกมือให้ เป็นน้ำที่โบกมือกลับไปเหมือนกันก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถ คาดเบลท์ให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากให้เขามาทำยุ่มย่ามกับตัวเธอ
ดินก็เปิดประตูขึ้นมานั่งเหมือนกัน มองเพื่อนและเมียเดินเข้าบ้านกันแล้วเขาเลยหันไปหาคนข้างๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าหวานจึงรีบก้มหน้าลง
"ต่อไปพี่จะไปส่งทุกวัน"
"คะ อื้อ!"
ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มทันทีเมื่อหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมา เขาคิดว่าอีกคนน่าจะปฏิเสธ
"พี่ดิน!" น้ำทำตาโต
"แล้วพี่ก็จะไปรับกลับด้วย ตามนี้" เขาหันกลับมาดังเดิมพร้อมเริ่มออกตัว จนคนตัวเล็กที่ยังอึ้งอยู่เผลอยกมือขึ้นแตะที่ริมฝีปากเบาๆ ดินก็ปรายตามองตามก่อนจะยกยิ้มเพียงนิด
ต่อไปเขาจะตามติดสนิทชิดเชื้อกับคนด้านข้าง อย่างที่พี่ชายของน้ำไหว้วานยังไงล่ะ
- ผู้เขียน
