ห้องพักเวนิส
ติ๊ด!!!
“เวนิส..”
“อือ!!”
ฉันขานรับเบาๆเมื่อใบบุญเปิดประตูเข้าห้องมาหลังจากที่ฉันลุกออกมาจากโต๊ะอาหารเมื่อครู่ฉันก็ไม่รู้จะไปไหนก็เลยกลับเข้ามาที่ห้องพักค่ะฉันอยู่ตรงนั้นแล้วรู้สึกไม่โอเคที่เห็นเขาเอาใจคนอื่น
“ทำไมนอนฟุบหน้าลงอย่างงั้นล่ะเดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก”
“ฉันง่วง”
ฉันตอบใบบบุญออกไปฉันไม่ได้ง่วงอย่างที่พูดหรอกค่ะแต่ว่าฉันแค่ไม่อยากเงยหน้าขึ้นไปคุยกับใบบุญแค่นั้นเอง
“ง่วงหรือแอบร้องไห้เอาดีๆ!”
“ฉันง่วงจริงๆ”
“อีกละ...เธอลืมอีกแล้วเวนิสว่าฉันคือเพื่อนสนิทเธอ”
หมับ!!
“อ่ะ!!”
ใบบุญไม่พูดเปล่าค่ะนางเดินเข้ามาจับตัวฉันให้พลิกหน้าขึ้นพร้อมกับมองหน้าฉันก่อนที่ใบบุญจะถอนหายใจออกมา
“ตาบวมขนาดนี้อย่ามาโกหกฉันว่าไม่ได้ร้อง”
“ฉันง่วง..ตามันเลยแดงๆบวมๆต่างหาก”
“โอ้ยย!! เวนิสเลิกปากแข็ง เลิกทิฐิ เลิกหลอกตัวเองได้แล้ว”
พอใบบุญพูดประโยคนี้ออกมาฉันก็เอาแต่เงียบค่ะไม่เถีย
