EP.11 ขอจองในใจ
745 คำ
EP.11 ขอจองในใจ
บีเลิฟเอียงหน้าหลบเล็กน้อยอย่างเขิน ๆ ทั้งที่ในใจเธอเลือกธีมงานแต่งและชุดเจ้าสาวไว้ในใจรอแล้ว
"เออ..ถ้าแม่มีเพื่อนคุยแล้วงั้นผมขอตัวกลับไปเคลียร์งานต่อก่อนนะครับ" คามินเอ่ยขึ้นทันที เพราะเขามองออกแต่แรกแล้วว่า แม่ของเขากำลังต้องการจะทำอะไรกันแน่
"ตามิน...นี่มันก็เลยเวลาเลิกงานแล้วนี่นา" เธอชี้ไปทางนาฬิกาเรือนใหญ่ภายในตัวบ้าน
"ทำงานหามรุ่งหามค่ำแบบนี้ไง ถึงไม่มีเวลาหาแฟนกับเขาสักที" ท่านพูดและมอง ไปทางบีเลิฟที่นั่งฟังอยู่ตรงหน้า
"แม่ครับ.." คามินหันไปปรามแม่อีกครั้งอย่างเริ่มท้อใจ
"….." บีเลิฟเม้มปากเล็กน้อย อย่างเก็บอาการเป็นที่สุด ทั้งที่ในใจของเธอมันเต้นรัว ๆ
ความหล่อของคามินมันสะกดเธอไม่ให้หันไปมองทางอื่นได้เลย ทั้งสูง ทั้งขาว ทั้งหล่อ และขี้เก็ก บอกเลยว่าตรงสเป็กเธอทุกอย่าง
" อีกอย่างวันนี้คุณพ่อก็คงกลับดึกมาก แม่อยากให้เรานอนค้างที่บ้านเป็นเพื่อนแม่ด้วยเลย" คุณหญิงนงนุชรีบหันไปออกคำสั่งกับลูกชายเธอทันที
หลังจากที่นั่งรับประทานอาหารร่วมกันไป สองแม่ก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ตามภาษาเพื่อนซี้ที่ ไม่ว่าจะเจอกันบ่อย เจอกันถี่แค่ไหน ก็มีเรื่องเม้าท์กันได้ทุกวัน
"คามินเดี๋ยวพาน้องไปนั่งดูหนัง จิบไวน์เล่นแถว ๆ ห้องรับแขกไปลูก" คุณหญิงนงนุชรีบบอกกับลูกชายไปทันที
"พอดีแม่จะพาแม่เบญขึ้นไปช่วยเลือกเพชร ที่จะเอาไปประมูลในงานการกุศลสักหน่อยน่ะ" ท่านพูดทิ้งท้ายเอาไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะเดินเกี่ยวแขนกันขึ้นไปบนบ้านทันที โดยทิ้งให้คามินอยู่กับบีเลิฟแบบสองต่อสองอย่างตั้งใจ
คามินรู้ดีว่าการมาเจอกันระหว่างเขากับเด็กสาวคนนี้มันไม่ใช่ความบังเอิญ แต่เป็นความตั้งใจของแม่เขา และทั้งหมดก็เป็นแผนการที่ถูกวางเอาไว้หมดแล้ว
"หน้าฉันมีอะไรติดอยู่งั้นเหรอ ?" เขาเอ่ยถามคนตรงหน้าที่เอาแต่จ้องหน้าเขาแบบไม่ละสายตาไปทางอื่นเลย
"มีค่ะ" บีเลิฟพยักหน้าทันที
"…" คามินรีบลูบใบหน้าของเขาทันที ร่างสูงหยิบผ้าเช็ดหน้าในเสื้อสูทของเขาขึ้นมาซับหน้าอีกครั้ง แต่มันก็ไม่มีอะไรติดเลยสักนิด
"ก็ไม่เห็นมีนิ ?" เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย
บีเลิฟฉีกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะลุกจากโต๊ะเดินเข้าไปหาคามินทันที
"มีตรงนี้...ตรงนี้..และก็ตรงนี้ด้วยค่ะ" เธอจิ้มไปที่ปลายจมูกของเขา
ริมฝีปากของเขา ก่อนจะวนรอบทั้งใบหน้า
"ความหล่อ..มันติดอะค่ะ" บีเลิฟเล่นเอง หัวเราะเองกับมุกฝืด ๆ ของเธอที่นอกจากคามินจะไม่ฮาแล้ว เขายังยืนนิ่งแข็งทื่อกลายเป็นหินไปเลยในตอนนี้
"เงียบกริบเลย..สงสัยจะแป้กไปหน่อย" บีเลิฟเกาหัวตัวเองเล็กน้อย
คนตัวเล็กพยายามสอดส่องดูรอยแผลเป็นบนตัวของเขา แต่มันก็หาไม่ได้ง่าย ๆ เพราะเขาเล่นใส่สูทหนาคลุมทั้งตัวเลย
"ไม่แกล้งขำให้หน่อยเหรอคะ ?" บีเลิฟทำหน้าอ้อน ๆ ราวกับแมวตัวน้อย ๆ
"เธอมีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีก็กลับไปนั่งที่ของเธอซะ" ร่างสูงเหลือบมองไปทางเก้าอี้ของบีเลิฟทันที
พร้อมกับส่งสายตาดุ ๆ ใส่ เพราะเขาไม่ค่อยสบอารมณ์อยากจะคุยกับบีเลิฟมากสักเท่าไร
แต่พอเขาหันหลังไปเธอก็ใช้นิ้วสะกิดเรียกอีกครั้ง
"อะไรอีก ?" คามินหันกลับมาพร้อมกับถอนหายใจใส่หน้าเธออย่างแรง
"แม่เราสองคนคงกำลังจะจับคู่ให้เราแน่ ๆ เลยนะคะ" บีเลิฟพูดอย่างตะกุกตะกัก เขินไป พูดไป บิดไปเรื่อย ๆ
"..แล้ว ?" คามินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
"พี่คามินอยากจะจีบหนูไหม ?" เธอพูดออกไปตรง ๆ อย่างซื่อ ๆ ไร้ซึ่งมารยาหญิงใด ๆ ที่ควรจะมี
"ถ้าไม่...หนูจะได้เป็นคนจีบพี่ก่อน"
- ผู้เขียน
