"พ่อกับแม่คุยเรื่องอะไรกัน ไปสร้างเรื่องอะไรไว้"
อำนาจย์และจามจุรีมองหน้าลูกสาวคนโต อย่างตกใจเขาไม่คิดว่าลูกจะเข้ามาได้คิด จาจุรี ได้แต่อึกอักไม่ยอมพูด
"ลูกสาวหรือครับคุณอำนาจย์"
"อย่ายุ่งกับพวกเธอ"
"โอ้วว...ผมไม่ยุ่งหรอกครับ แต่ถ้าเป็นนายผมก็ไม่แน่ใจนะครับ"
อยู่ ๆ เสียงของชายสองคนที่มาตามเก็บหนี้เมื่อวันก่อนก็ดังขึ้นมาในหัว อำนาจย์ยิ้มดีใจเมื่อเห็นหนทางรอดชีวิตของตนเองและภรรยาแล้ว
"โบว์..โบว์ต้องช่วยพ่อนะลูก พ่อไม่มีใครแล้ว โบว์ดูนี้สิลูก พวกเจ้าหนี้พ่อมันตัดนิ้วพ่อ ถ้าพ่อไม่มีเงินไปคืนมันจะฆ่าพ่อกับแม่ทิ้ง"
"แล้วหนี้ที่พ่อกับแม่ก่อไว้มันเท่าไรล่ะคะ"
"เอ่อ..สองล้านเองน่ะลูก"
"สองล้าน...พ่อจะบ้าหรอตั้งสองนะ โบว์จะเอาที่ไหนมาช่วยโบว์ไม่มีหรอก เงินก้อนสุดท้ายพ่อก็เอาไปหมดแล้ว"
นพวรรณตะโกนใส่หน้าบิดาของตนเองอย่างตกใจ สองล้านนะไม่ใช่สองแสน แต่อย่าว่าแต่สองแสนเลย สองหมื่นตอนนี้หญิงสาว
