5

1136 คำ
สีหน้าของพิมพ์ดาวเป็นกังวล ก่อนจะสะดุ้งเมื่อติณณภพเดินเข้ามาใกล้แล้วพยายามจะดึงร่างสวยเข้าไปโอบกอด ดวงตาโตกลมสวยที่ไม่ได้ตกแต่งด้วยสิ่งใดขยายกว้างขึ้นอย่างตกใจ แล้วถอยห่างออกไป “ติณจะทำอะไร พิมพ์ไม่ชอบ อย่าทำแบบนี้อีกน เข้าใจไหม” ติณณภพดวงตาเข้มขึ้น หัวใจปวดแปลบไปหมด เขาไม่เคยถูกปฏิเสธ มีแต่ผู้หญิงต้องการเขา แต่ทำไมต้องถูกพันธนาการกับความรู้สึกที่รักแต่พิมพ์ดาวมาตลอด “พิมพ์ให้โอกาสติณหน่อยสิ พิมพ์ก็รู้ว่าติณรักพิมพ์คนเดียวเท่านั้น” ชายหนุ่มพูดไม่ผิด แม้ว่าครอบครัวของตนเองจะไม่ยอมรับหญิงสาวตรงหน้าในเรื่องฐานะที่แตกต่างกัน แต่เขาก็พยายามฟันฝ่าจนพวกท่านไฟเขียว แล้วก็มาตกม้าตายเพราะอุบัติเหตุที่ไม่ตั้งใจพลาดพลั้งทำให้เพื่อนสนิทของเธอท้อง กระนั้นเมื่อสามวันก่อน เขาก็ได้จ่ายเช็คไปถึงสิบล้านบาทและให้ปาลิดาเซ็นสัญญาว่าจะไม่เรียกร้องอะไรอีก ก่อนจะมาขอพิมพ์ดาวแต่งงาน “ถ้าพิมพ์กลัวว่าดาเขาจะโกรธ ติณขอรับรองว่าติณเคลียร์กับดาเข้าใจแล้ว พิมพ์ก็รู้ว่าต่อให้พิมพ์ไม่ยอมแต่งงานกับติณ ติณก็ไม่ได้รักดาอยู่ดี” พิมพ์ดาวรู้สึกหนักใจพร้อมทั้งมีท่าทีกังวล ยิ่งเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของติณณภพ ยิ่งทำให้ตัดสินใจจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้าน เพื่อรอให้อีกฝ่ายใจเย็นลงก่อน “ติณกลับไปก่อนเถอะ พิมพ์จะพาใจดีเข้านอนแล้ว” ในขณะที่ร่างสวยหันหลังกำลังจะกลับเข้าบ้าน เพียงขยับขาก้าวไปข้างหน้า พิมพ์ดาวก็สัมผัสได้ถึงการถูกดึงร่างเข้าไปโอบกอดจากทางด้านหลัง “ปล่อยนะติณ ติณทำบ้าอะไร” มือบางพยายามแกะแขนกำยำที่กอดตนเองไว้แน่น ยิ่งเธอผลักไสมากเท่าไหร่ ติณณภพก็ยิ่งกอดรัดแนบแน่น ทำให้หญิงสาวได้กลิ่นแอลกอฮอล์เจือจาง เขาคงดื่มเพื่อเป็นการย้อมใจก่อนจะมาขอเธอแต่งงาน “คนอะไรสวยแต่ใจร้าย ใจแข็งเป็นบ้า ติณยอมรับทุกอย่างในตัวพิมพ์ได้ ทำไมพิมพ์ถึงรักติณไม่ได้” ติณณภพเตรียมการมาแล้ว ถ้าวันนี้ พิมพ์ดาวปฏิเสธอีก เขาจะต้องใช้ไม้แข็งบ้าง ที่ผ่านมา เขาไม่อยากหักหาญน้ำใจเธอ แต่ถ้าขืนหญิงสาวยังใจแข็งไม่เลิกก็คงต้องรวบหัวรวบหางจับเธอกินจนอิ่ม คราวนี้ พิมพ์ดาวคงไม่มีทางปฏิเสธได้ พิมพ์ดาวพยายามขืนตัวเองเอาไว้ มือขาวสะอาดนุ่มผลักอกแกร่งของติณณภพ แล้วหันหนีคางสากที่กำลังไล่ไปตามซอกคอเรียว เธอไม่เคยรู้สึกแย่กับติณณภพเท่ากับครั้งนี้มาก่อน จะว่าไปแล้ว ก่อนเธอจะไปทำงานที่สหรัฐอเมริกาก็เคยคิดว่าจะลองคบกับเขาดู หากไม่เกิดเรื่องระหว่างเขากับปาลิดาเข้าเสียก่อน เธอเองไม่อยากให้คนทั้งคู่ลำบากใจ เลยตัดสินใจไปทำงานตามคำชักชวนของญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ แต่การกระทำของติณณภพในคืนนี้ทำให้พิมพ์ดาวรู้ว่า ที่ผ่านมาตนเองตัดสินใจถูกแล้ว “ปล่อยนะติณ ถ้าติณคิดจะทำแบบนี้ กลับไปแล้วไม่ต้องเอาหน้ามาให้พิมพ์เห็นอีก” พิมพ์ดาวเสียงแข็งใส่ทั้งที่ปกติเป็นคนพูดจาเรียบร้อยอ่อนหวาน เธอกลัวใจดีออกมาเห็นภาพที่ไม่เหมาะสม แต่ติณณภพไม่ฟัง เขากำลังคลั่งรักและหัวร้อน เพราะพิมพ์ดาวทั้งสาวและสวยมาก ตั้งแต่เธอกับลูกมาอยู่ที่นี่ ชายหนุ่มก็ต้องคอยระวังระแวงทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่ทำท่าจะมาเป็นคู่แข่งเสมอ เขาจะไม่ยอมเสียพิมพ์ดาวไปอีกเด็ดข่าด พิมพ์ดาวตัดสินใจใช้ฟันขาวๆ เรียงสวยราวไข่มุกกัดลงบนหัวไหล่ติณณภพเต็มแรง เขาสะดุ้งเผลอปล่อยตัวเธอ จากนั้น หญิงสาวก็รีบหันหลังเตรียมจะวิ่งเข้าบ้าน แต่ก็ถูกติณณภพกระชากกลับมาอย่างแรง “เดี๋ยวก่อนสิพิมพ์จะไปไหน คุยกับติณก่อน” ไม่พูดเปล่าแต่ยังยึดข้อมือบางไว้แน่น “ติณรักพิมพ์มากนะ ไม่สนใจด้วยว่าพิมพ์จะมีลูกแล้ว” “ปล่อยแขนพิมพ์นะ เดี๋ยวใจดีมาเห็นเข้า” “พิมพ์ก็ตอบตกลงแต่งงานกับติณสิ แล้วติณจะปล่อย ติณสัญญาจะดูแลพิมพ์กับใจดีอย่างดี พิมพ์อยากได้อะไรติณให้พิมพ์ได้หมด ใจดีจะมีบ้านสวยๆ กว่านี้อยู่ มีรถหรูๆ นั่ง” “แต่พิมพ์กับใจดีไม่ต้องการ พิมพ์ว่าติณคงไปดื่มมา กลับบ้านไปสงบสติอารมณ์ก่อนเถอะ เรื่องคืนนี้พิมพ์จะลืมไปซะ” “ไม่ ติณไม่ได้เมาเหล้า ถ้าเมา ก็เมารักพิมพ์นั่นแหละ ติณไม่เคยหยุดรักพิมพ์ได้เลยรู้ไหม” “แต่ติณมีเมีย มีลูกแล้ว ติณเอาเอวลาไปใส่ใจพวกเข่าดีกว่า” “พิมพ์ก็รู้ เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิด ใครกันแน่ที่ทำให้มันเกิด ติณรับผิดชอบลูกเต็มที่ ส่วนปาลิดา ติณให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนกับแม่ของลูก” “ติณ!”พิมพ์ดาวยิ่งกลัวมากขึ้น ดวงตาคนคลั่งรักวาววับเมื่อมองรุกล้ำไปที่คอเสื้อของพิมพ์ดาว หญิงสาวสวยหวานน่ากินไปทั้งตัว ซึ่งพิมพ์ดาวไม่ทันระวังตัวเพราะพยายามดึงแขนตัวเองกลับมา “ชาตินี้พิมพ์จะไม่ได้เป็นเมียใครอีกแน่นอนนอกจากเมียติณ” ติณณภพมองอย่างโลมเลียแล้วพยายามฉุดกระชากพิมพ์ดาวไปขึ้นรถ พอร่างบางดิ้นพล่านจนเกือบจะหลุด เขาก็รีบล็อกตัวเธอไว้ “ใจดีช่วยแม่ด้วย ใจดี” พิมพ์ดาวตัดสินใจตะโกนเรียกลูกสาว อย่างน้อย ติณณภพก็คงอายเด็กไม่กล้าทำเรื่องชั่วๆ ติณณภพรีบยกมือปิดปากพิมพ์ดาวไว้เพราะกลัวเพื่อนบ้านในละแวกจะได้ยิน “ขอโทษนะพิมพ์ที่ติณต้องทำแบบนี้ ไปขึ้นรถ พิมพ์ต้องไปเคลียร์กับติณให้รู้เรื่อง ไม่ต้องห่วงใจดี ติณจะโทร.ให้ป้าอรมาดูแลเอง” เขาหมายถึงหัวหน้าแม่บ้าน ซึ่งมักใช้ให้แวะมาส่งอาหารคาวหวานอร่อยๆ ที่บ้านนี้เสมอ พิมพ์ดาวยังคงพยายามดิ้นรน “อื้อ ปละ ปล่อย” “คืนนี้ ติณปล่อยแน่ จะปล่อยความรักทั้งหมดใส่ตัวพิมพ์” พิมพ์ดาวรู้ว่าคำพูดนั้นหมายถึงอะไร ยิ่งทำให้เธอพยายามดิ้นให้หลุดพ้น
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม