นาราทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินคำสั่งของภาวิน เท่ากับเป็นการกวนตะกอนอารมณ์ของ
ชายหนุ่มให้โกรธขึง แต่เขาก็ไม่มีเวลาลงโทษหญิงสาว เพราะคนงานรออยู่ จึงทำได้แต่เพียง
ถลึงตามองพร้อมกับกัดฟันกรอด ย้ำคำสั่งเสียงห้วนจัดอีกครั้ง
“อีกหนึ่งชั่วโมงผมจะกลับมากินข้าว และอาหารมื้อเช้าต้องพร้อมในทันทีที่ผมมาถึง”
ภาวินต้องใช้เวลานานหลายนาที เพื่อข่มแก่นกายที่ลุกชูชันใหญ่โตให้สงบนิ่งเหมือนเดิม ก่อนจะเดินออกไปจากบ้านพัก
นารานั่งฟังเสียงรถยนต์ที่แล่นออกไปจากบริเวณหน้าบ้าน จากนั้นก็กระโจนลงจากเตียง วิ่งตรงไปยังประตูบ้าน แต่พอเปิดประตูออกกว้างก็ต้องสบถออกมาด้วยความโมโห
“บ้าจริงๆ”
คนงานที่ถูกสั่งให้เฝ้าอยู่หน้าบ้านซึ่งมีถึงสองคนด้วยกัน หันขวับมามองทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน และหนึ่งในสองคนนั้น ก็เอ่ยถามติดเสียงห้วน
“คุณนาราจะไปไหน”
นาราไม่ตอบคำถาม นอกจากปิดประตูกระแทกเต็มแรง ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ด
