“เป็นผมหรือไง ถึงต้องมาคิดแทนกันน่ะ” เขาตำหนิเจ้าสาวของตัวเอง
“อ้าว...”
“คนอย่างผมไม่นิยมโกหก”
ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะแกล้งหลอก แกล้งเล่น หรือพูดจริง แต่สายตาแน่วแน่คมนิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้มันยิ่งทำให้เธอร้อนวูบไปทั้งหน้า เพราะในพรีเซ็นเทชั่นมีช่วงตอนนึงที่เขาพูดว่า...
‘นับตั้งแต่วันที่ผู้หญิงคนนี้เป็นคนของผม เธอจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด และผมจะซื่อสัตย์กับเธอไปตลอดทั้งชีวิต’
เขาพูดแบบนั้น แบบที่เธอต้องการจะได้ฟังจากปากผู้ชายสักคน เธอไม่เชื่อในคำรัก แต่ศรัทธาในความซื่อสัตย์ที่สุด...
“โตคะ”
ระหว่างที่เธอกับเจ้าบ่าวเต้นรำกันอยู่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเจ้าเสียงเรียกแสนนุ่มนวล พอเธอและเขาหันไปมองจึงเห็นผู้หญิงแสนสวยรูปร่างสูงโปร่งนัยน์ตาเศร้า ยื่นมือมาแตะข้างที่แขนข้างหนึ่งของปริญญ์
“ดาขอคุยด้วยสักครู่ได้มั้ยคะ” หญิงสาวยังไม่เห็นเขาตอบ และดูเหมือนคนอื่นๆ ก็เริ่มจะมองมาแล้วเช่นกัน “เดี๋ยวดา
