คณานางค์เห็นอาการที่ปิดไม่ค่อยจะมิดของผู้จัดการหนุ่มที่กำลังจ้องมอง ‘ว่าที่สามีเธอ’ เลยส่งเสียงกระแอมขัดจังหวะ
“อ่ะแฮ่มๆ”
ปริญญ์มองท่าทางสนิทสนมของคนทั้งสอง ตอนที่ผู้ชายคนนี้กำลังจัดชุดเกาะอกแนบเนื้อบนตัวของเจ้าสาวเขาอย่างทะมัดทะแมงด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด
“คุณช่วยออกไปก่อนได้มั้ยครับ”
“คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอถามเมื่ออยู่กันแค่สองคนในห้อง
“ทำไม ? เจ้าบ่าวจะแวะมาทักทายเจ้าสาวบ้าง ไม่ได้หรือไงล่ะ” ขนาดผู้ชายคนอื่นเธอยังให้เขาจับโน่นจับนี่ ดึงนั่นได้ทั้งเช้าทั้งเย็น ตอนที่เขาถามว่าให้จ้างเมคอัพฯ คนอื่นให้เอามั้ย เธอก็เอาแต่บอกว่าเดี๋ยวคนอื่นทำไม่ถูกใจ แล้วจะเสียอารมณ์ซะเปล่าๆ หาเรื่องบ่ายเบี่ยงไปเรื่อย
“ไม่เห็นต้องประชดกันเลยนี่คะ ฉันรู้ว่าตัวเองผิดที่เล่นพิเรนทร์ แล้วแถมยังจัดการอะไรไม่ได้สักอย่าง เลยพลอยทำให้คุณเดือนร้อนไปด้วย” เธอทำท่าหงอยๆ อย่างรู้สึกผิดจริงๆ
“ผมว่าอะไรคุณหนู
