Blackguard -3 ไอ้โรคจิต
517 คำ
“ทะ ทำไม...” เมื่อเขาเอ่ยออกมาแบบนั้นฉันรับรู้ทันทีว่าเขาก็คือพวกเดียวกันกับคนที่จับฉันมา
“น้องสาวไอ้ไม้ก็สวยนี่หว่า ถึงว่ามันหวงนักหนา ถึงกับลงทุนส่งน้องไปเรียนเมืองนอกเพื่อที่ตัวมันจะได้ค่ายาได้สะดวกๆ” เขาพูดไปพลางใช้มือหนาลูบไล้ต้นขาอ่อนของฉันไปด้วย
คำพูดเมื่อกี้ของเขา ทำให้ฉันต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม เขาพูดถึงพี่ชายฉัน เขากล่าวหาว่าพี่ไม้ขายยา
“คุณเอาเรื่องอะไรมาพูด !!”
“อ่า! คงจะไม่รู้ว่าสันดานจริงๆของพี่เธอมันเหี้ยขนาดไหน”
“....”
“เอาไว้ฉันจัดการกับเธอเสร็จเมื่อไหร่ ฉันจะเล่าความเลวของพี่เธอให้ฟังแล้วกัน”
“มะ หมายความว่าไง” ฉันขยับตัวถอยหนี เมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะจับเส้นผมของฉันไปดม ท่าทางเหมือนคนโรคจิต
ถึงหน้าตาจะดีแต่เขาไม่ใช่คนดีแน่ๆ แถมมาแสดงท่าทางโรคจิตแบบนี้ ถึงฉันจะเอ่อ...ถึงฉันจะใจสั่นกับสายตาและท่าทางที่ดูจะโรคจิตของเขาก็เถอะ
หมับ! ตุบ!
“กรี๊ดดด” ฉันกรี๊ดออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆเขาก็พุ่งมาช้อนตัวฉันขึ้น แล้วก็โยนฉันลงเตียงแรงๆ
คือแขนฉันมันยังโดนมัดอยู่ไง แล้วเขาเล่นเหวี่ยงฉันแรงๆแบบนี้มันก็เจ็บสิ
“นี่คุณ ช่วยทำเบาๆมันจะตายรึไง !!”
“...” เขาเงียบไม่พูดอะไร เอาแต่ยืนเท้าเอวมองหน้าฉันอยู่อย่างงั้น แล้วก็มองฉันทั้งตัวด้วยสายตาที่อยากกิน
“มะ มองอะไร” ฉันถอยหนีอีกครั้ง
หมั่บ!
“กรี๊ด” ขาฉันถูกเขาขว้าจับแล้วก็กระชากแรงๆ จนตอนนี้ร่างของฉันอยู่ไต้ร่างของเขา
“อยากรู้จริงๆ ว่าน้องไอ้ไม้จะเด็ดสักแค่ไหน” สายตาหื่นกามจ้องมองเรือนร่างของฉัน โดยเฉพาะตรงหน้าอก
“ไอ้โรคจิต”
“รู้ไหม ว่าเวลามีคนด่าฉันว่าโรคจิต ฉันโครตมีความสุขเลย”
ฉันค่อยๆเม้มปากเขาหากันแน่น คนหน้าตาดีทำไมต้องดูโรคจิตแบบนี้ด้วยสีหน้าและแววตา และคำพูดของเขา มันชั่งเลือดเย็นจริงๆ
“ข้างนอกยังขาวขนาดนี้ ไหนขอดูข้างในหน่อยสิว่าจะขาวขนาดไหน”
“ยะ อย่านะ”
แคว่ก!!
“กรี๊ดดดดดดด!!” ฉันกรี๊ดออกมาเสียงหลงเมื่อเสื้อของฉันถูกไอ้คนโรคจิตตรงหน้าฉีกออกจนขาด
“ไอ้บ้า คุณรู้ไหมว่าเสื้อฉันราคาเท่าไหร่ มาฉีกแบบนี้ได้ไง เสื้อตัวนี้มันหาซื้อไม่ได้แล้วนะ ทำไมไม่ถอดดีๆ ฮะ!!”
ฉันตะโกนใส่หน้าเขาออกไปอย่างสุดจะทน ไม่ใช่ว่าฉันไม่ห่วงตัวเอง แต่ฉันเสียดายเสื้อที่เขาฉีก
“จะแหกปากหาอะไรวะ หุบปาก !!”
“ไม่ คุณต้องจ่ายค่าเสื้อของฉันมา” ฉันเชิดหน้าขึ้นประจันหน้ากับเขา
“มีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้องให้จ่าย !!”
- ผู้เขียน
