มังกรเขาจับแขนฉันพลิกไปมาดูอยู่อย่างนั้น แล้วก็บ่นอะไรไม่รู้คนเดียว
“คุณว่าไงนะ” ฉันถามเพราะเมื่อกี้เหมือนเขาจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ฉันฟังไม่ค่อยถนัด
“ไม่มีอะไร” เขาตอบ ปัดๆ ไป ก่อนจะปล่อยมือฉัน
บรรยากาศภายในห้องเริ่มเงียบสงัดอีกครั้ง คนที่นั่งข้างฉัน บางครั้งเขาก็ดิบเถื่อน บางครั้งเขาก็แสนจะเย็นชา นี่ถ้าเรารู้จักกันมากกว่านี้ฉันจะแนะนำให้เขาไปจิตเวช ไปพบแพทย์สักหน่อย แต่ตอนนี้ถ้าฉันบอกไปแบบนี้เขาคงจะหยิบปืนมายิงฉันตายตรงนี้ แน่ๆ
“อื้อ นี่คุณ” ฉันสะกิดแขนเรียกเขา
“อืม” เขาหันหน้ามามองฉัน พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม
“ฉันอยากได้โทรศัพท์” ฉันขอไปฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะด่าจะว่าอะไรไหม สมัยนี้ใครกันจะอยู่ได้ถ้าไม่มีโทรศัพท์
“อืม เดี๋ยวซื้อให้” เขาตอบสั้น ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองที่จอทีวี
แปลกเเฮะ เขาจะซื้อให้ฉันด้วย นี่ฉันไม่ได้หูฟาดไปจริงๆใช่ไหมเนี่ย
“ฉันอยากไปเลือกเอง”
“คิดจะห
