แสงแดดยามเข้าสาดลอดผ่านรอยแยกของม่านสีน้ำเงินเข้ม ปลุกให้เอรินทร์ตื่นขึ้นมาได้ในที่สุด เธอไม่ได้นอนที่โซฟาเพราะกลัวว่าอาหมอจะเปลี่ยนใจลงมาทักทายกันในแบบหื่นโหด ฉุดกระชากลากถูกันเหมือนเมื่อคืนก่อน ๆ
ห้องที่เธอนอนอยู่ค่อนข้างเล็ก แต่อย่างน้อยมันก็ยังมีประตูให้ล็อก ป้องกันไม่ให้ใครบุกรุกเข้ามาง่าย ๆ ต่อให้คนคนนั้นจะเป็นเจ้าของบ้านก็ตามที
เอรินทร์โคลงศีรษะเบา ๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนทำเรื่องอะไรไว้บ้าง เธอตะโกนใส่ผู้ให้กำเนิดเสียงดังลั่นและขับรถออกจากบ้านมาหาเรื่องอาหมอกลางดึก ลงท้ายด้วยการถูกยึดกุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์ จากนั้นถูกทิ้งไว้กลางห้องรับแขก
หลังอาบน้ำล้างตัวเรียบร้อยแล้ว เอรินทร์ก็ออกมารอเจ้าบ้านอยู่ในห้องครัว เดาเอาเองว่าคงเป็นที่แรกที่กองทัพจะต้องมาเพราะเขาติดกาแฟมาก แค่เช้าวันนั้นก็เห็นดื่มไปตั้งสามแก้วแล้ว
ทว่าเอรินทร์เดาผิด เพราะชายหนุ่มกลับมาในสภาพเหงื่อท่วม
