ในขณะที่กำลังเก็บครัวให้เรียบร้อย สาวน้อยเอรินทร์ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ เธอลืมเรื่องไม่สบายใจทันทีที่เจอหน้าอาหมอ ยิ่งถูกเขากอดจูบก็ยิ่งจำอะไรไม่ได้ จนเกือบจะถูกล้วงนั่นแหละถึงดึงสติกลับมาได้ทัน
เอรินทร์หันเหอารมณ์หวามจากจูบด้วยการเข้าครัวทำอาหาร พออยู่ตามลำพังได้สักพัก เธอก็อดคิดมากเรื่องมัจฉากับชนาธิปอีกไม่ได้ โทร. ไปคุยด้วยแล้วก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไรขึ้นมา
มัจฉาบอกว่ากลับถึงบ้านได้สักพักแล้ว ส่วนใหญ่ชนาธิปก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก พอตื่นขึ้นมาก็โวยวาย รีบเตรียมตัวกลับเข้าไปดูแลบาร์ต่อทันที
‘รินทร์ฝากพี่ธิปด้วยนะลูกปลา เมื่อกี้ขอโทษด้วยนะที่รีบกลับ เดี๋ยวอาหมอดีขึ้นแล้วจะไปหานะ’
‘เมื่อไหร่อาหมอแกจะหายล่ะ”
‘อีกสักอาทิตย์ก็คงจะหายแล้วแหละ ไว้เจอกันนะ’
‘รีบกลับมานะ ไม่งั้นพี่ธิปหนีไปจีบสาวอื่นฉันไม่รู้ด้วย’
น้ำเสียงหยอกเย้าของเพื่อนสนิททำให้เอรินทร์สบายใจขึ้นมาก แต่ไม่มาก
