บทที่ 13 หายไปไหน

1149 คำ

ความสุขในการเดินทางมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ตอนนี้ทั้งหมดก็เดินทางกลับมาถึงบ้านโดยมีชายหนุ่มเป็นคนขับรถไปส่งถึงที่ และแน่นอนว่าเช้าวันรุ่งขึ้นผู้ใหญ่อย่างจินและวินก็ต้องไปทำงาน ส่วนเด็กๆก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ เพราะต่างก็ต้องทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด "คุณพ่อขาา ไม่อยากไปโรงเรียนเลยค่ะ" "ทำไมละลูกจะได้ไปเล่นกับน้องจีนไงครับ" "เรื่องนั้นริต้ารู้ค่ะ เล่นกับจีนตอนเย็นก็ได้นี่คะ ตอนเย็นจีนก็มาหามาเล่นกับริต้าที่บ้านอยู่ดี" สาวน้อยให้เหตุผล "ไม่เอาค่ะ ไม่งอแงนะครับคนดีของพ่อ ถ้าหนูเป็นเด็กดีไม่ดื้อใครๆก็จะหลงรักหนูน้าา" "ให้คุณพ่อคุณปู่คุณย่ารักก็พอแล้วนี่คะ" เธอไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมจะต้องให้คนอื่นๆมาหลงรักด้วย "แล้วไม่อยากให้น้าจินกับน้องจีนรักหนูบ้างเหรอลูก" สาวน้อยนิ่งเงียบไม่ตอบ "ถ้าอยากให้รักก็ต้องเป็นเด็กดีนะครับ" สาวน้อยไม่ได้ตอบอะไรแต่ก็ยอมเดินหน้ามุ่ยไปขึ้นรถเงียบๆ เด็กๆใช้เวลาที่โร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม