EP3 : งอน ง้อ
1608 คำ
คอนโด Hight
เฮ้ออ!! ถึงห้องสักทีฉันเดินเข้าห้องมาวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะหนังสือแล้วฟุบหน้าลงกับโซฟาตัวใหญ่กลางห้องทันทีด้วยความเหนื่อยล้าและง่วงนอนมากๆก็เมื่อคืนรอไอ้เพื่อนชั่วจนนอนไม่หลับนะสิคิดแล้วเซ็งชะมัดขอโทษสักคำก็ไม่มีแถมยังพาแฟนมาเย้ยอีกและยังมีหน้ามาว่าฉันแรดอีก ไอ้เพื่อนเลวคอยดูเถอะคืนนี้แม่จะแต่งแรดๆเลยจะอ่อยผู้ลากผู้กลับห้องสักสามสี่คน
ยิ่งคิดถึงนิกกี้ยิ่งหงุดหงิดว่าแล้วอัพรูปที่ให้ธามถ่ายให้เมื่อเช้าลงไอจีดีกว่าแต่พอเข้าไอจีเท่านั้นแหละเจอเลยมึงจะตามหลอกหลอนกูไปทุกพื้นที่แบบนี้ไม่ได้นะ
เข้ามาก็เจอรูปที่นิกกี้ขึ้นหน้าฟีดมาเป็นคนแรกเลยมันพึ่งอัพซะด้วย เป็นรูปที่นิกกี้มันเหมือนถูกแอบถ่ายตอนนั่งเปิดหนังสืออะไรสักอย่างอยู่แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่ฉันหมั่นไส้มันเป็นคอมเม้นท์โต้ตอบของมันกับยัยพี่พิตต้านั้นต่างหาก ตัวติดกันทั้งวันทั้งคืนไม่คุยกันละมาเมนท์ตอบกันผ่านโซเชียลทำไม
Nicky.N โดนแอบถ่ายยังหล่ออ่ะคิดดู
Pitta.Zap, Minnie and 20 Others 5Comment
KenJi สงสัยมึงไม่เคยส่องกระจก
Thamer น้อยกว่ากู
Pittar.Zap@Nickyคนถ่ายสวยกว่า
Nicky.N @KenJi ไม่เสือกคับสัส @Thamer สัส @Pittar.Zap ที่รักสวยที่สุดอยู่แล้ว
แหวะ!! จะอ้วกที่รักสวยที่สุดฉันสวยกว่าตั้งเยอะกรอกตามองบนค่ะมาโชว์หวานออกสื่อรำคาญค่ะรำคาญมากบอกเลย อุตส่าห์แอบคิดว่ามันคงจะมาขอโทษแต่เปล่าเลยป่านนี้ไปนอนอยู่ห้องเมียมันโน้นหวังอะไรอยู่วะเอลินแกแค่เพื่อนไม่ใช่เมียมันจะไปงอนมันรอมันมาง้อเพื่ออะไรหงุดหงิดจริงๆ อัพรูปเสร็ฉันก็วางโทรศัพท์แล้วขอนอนหลับเอาแรงสักนิดก็แล้วกันคืนนี้จะได้มีแรงออกสเตปแดนซ์
หลับไปสักพักทำไมรู้สึกเหมือนโซฟายวบลงเหมือนมีใครมานั่งแล้วก็เหมือนมีอะไรมาคลอเคลียที่แก้มฉันเลยคะ ฉันหลับตาอยู่ใช้มือปัดอย่างรำคาญปัดเท่าไหร่ก็ไม่ไปสักทีแม่งตัวอะไรวะพอลืมตาดูเท่านั้นแหละ
“เชี้ยผี!!”
ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นไอ้บ้านิกมันเอาผมของฉันมาเขี่ยเล่นที่แก้มฉันอยู่แล้วหน้ามันก็ห่างจากหน้าฉันแค่คืบเดียวมันมาอยู่นี่ได้ไงเมื่อกี้มันยังลงรูปที่ถ่ายห้องแฟนมันอยู่เลย
“มึงบ้าปะผีที่ไหนจะหล่อขนาดนี้”
ยังจะมีหน้ามาลอยหน้าลอยตาพูดกับฉันแบบนี้อีกฉันไม่หัวใจวายตายก็ดีแค่ไหนแล้วไอ้บ้าเอ้ย
"มึงมาอยู่นี่ได้ไงเมื่อกี้กูยังเห็นมึงอัพรูปที่ห้องเมียมึงอยู่เลย"
ฉันขมวดคิ้วถามมันอย่างงงๆ
"รูปถ่ายตั้งหลายวันแล้วกูพึ่งได้ลงกูไม่ได้ไปห้องพิตต้ากูขับรถตามมึงกลับคอนโดมานี่แหละ"
นิกกี้มันตอบฉันแต่ตอนนี้ท่าทางที่มันกับฉันอยู่ด้วยกันตอนนี้คือมันคร่อมตัวฉันไว้อยู่ไง
“มึงถอยออกไปเลยนะ”
ฉันแว๊ดใส่มันพร้อมกับผลักมันให้ออกห่างจากฉัน
“เข้ามาในห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตมึงนี่มันเสียมารยาทจริงๆเลย”
ฉันลุกขึ้นด่ามันก่อนที่จะสะบัดหน้าเดินหนีมันแต่อยู่ๆนิกกี้มันก็…..
หมับ!!
“ว้าย!! ไอ้บ้านิกปล่อยฉันเลยนะ”
ตอนที่ฉันกำลังจะหันหลังให้แล้วเดินหนีมันไอ้บ้านิกมันก็ดึงแขนฉันให้นั่งลงที่ตักมันแล้วมันก็เอาแขนมันมาโอบเอวฉันไว้ตอนนี้ฉันทำได้แค่ตะโกนด่าใส่หูมันแล้วดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมแขนของนิกกี้
“ไม่ปล่อยจนกว่ามึงจะหายโกรธกู”
มันทำหน้าอ้อนๆแล้วเอาคางมาเกยไหล่ฉัน มันจะรู้ไหมคะว่ายิ่งมันทำแบบนี้มันทรมานใจฉันนะ
แชะ!!
แล้วอยู่ๆไอ้บ้านิกมันก็หยิบมือถือขึ้นมาเซลฟี่มันกับฉันทั้งๆที่ฉันกำลังจะทำหน้าเอ๋อๆอยู่ ในอ้อมแขนของมันให้ตายเถอะทำบ้าอะไรของมันอีก
“นิกกี้มึงถ่ายรูปทำไมเนี่ย”
“ไม่เสือกครับเรื่องของกู”
เรื่องของมึงแต่มันเป็นรูปกูไงไอ้เพื่อนเวร ได้จังหวะตอนที่นิกกี้มันเผลอเพราะมัวแต่ดูหน้าจอมือถือฉันรีบลุกออกจากตักมันทันทีค่ะ
“มึงกดอะไรมึงต้องทำอะไรกับรูปเมื่อกี้แน่ๆเลยใช่ไหม”
ฉันเท้ายืนเท้าเอวถามมันอย่างโมโหแต่มันกลับไม่ตอบดันมาแสยะยิ้มกวนๆแล้วยักไหล่ใส่ฉัน กวนตีนจริงๆ
แล้วอยู่ๆนิกกี้มันก็ยืนขึ้นแล้วจับไหล่ฉันให้หันหน้าไปประจันหน้ากับมันแล้วมันก็โน้มตัวลงมายื่นหน้ามาใกล้ๆฉัน
ตึก ตึก ตึก
ทำไมหัวใจฉันเต้นแรงแบบนี้กันล่ะ
“ขอโทษ”
แล้วนิกกี้มันก็พูดคำนี้กับฉัน โอ้มายด์ก๊อด!! หิมะตกเมืองไทยแน่ ๆงานนี้ไอ้คุณชายนิกมันขอโทษฉัน ว่าแล้วต้องเล่นตัวเอาคืนซะหน่อย
“ชิ”
ฉันจิปากแล้วเบ้ปากใส่มัน
“อย่าเยอะมาทำจิปากใส่เดี๋ยวกูจับจูบนะ”
พอได้ยินมันพูดประโยคนี้ฉันยกมาปิดปากแทบไม่ทันไอ้บ้านี่ทะลึ่งจริงๆเลย
“กูไม่โกรธมึงหรอกแต่วันหลังจะไปไหนก็บอกกูบ้างอย่าหายไปแบบนี้”
สุดท้ายก็เป็นฉันที่ต้องยอมใจอ่อนให้ลูกอ้อนมันจนได้
“มึงห่วงกูขนาดนี้เลยเหรอ”
นิกกี้ยิ้มหน้าบานแล้วก้มหน้ามาถามฉันนี่มันจะทำให้ฉันใจสั่นกับมันไปถึงไหนเนี่ย
“อือ! กูเป็นห่วงมึงเพราะถ้ามึงเป็นอะไรไปกูกลัวว่ามึงจะเป็นผีมาหลอกกู แบร่!!”
ฉันตอบมันไปพร้อมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่มันแล้วรีบวิ่งหนีออกห่างมันทันทีไม่รู้สิคะฉันไม่อยากอยู่ใกล้ชิดมันแบบนี้ ฉันกลัว ๆ ว่าจะทนเก็บความรู้สึกที่มีกับมันไว้ไม่ไหว กลัวจะหลุดแสดงอะไรออกไป กลัวมันจะรู้ว่าฉันคิดไม่ซื่อกับมัน
“ยัยตัวแสบ!!”
นิกกี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนชี้หน้าด่าคาดโทษฉันแล้วนั่งลงเล่นมือถือที่โซฟาอย่างสบายใจ มันคิดว่านี่เป็นห้องมันรึไงคะช่างนิกกี้มันเถอะค่ะมันอยากอยู่ก็อยู่ไปว่าแล้วฉันก็ไปหยิบมือถือมาเล่นบ้างดีกว่าเมื่อกี้มีเสียงเตือนตอนที่กำลังกัดกันกับนิกกี้พอดีว่าแต่นิกกี้มันแท็กอะไรมาอีกละเนี่ยให้ตายเถอะตามป่วนถึงหน้าฟีดฉันเลย
“นิกกี้ทำไมมึงลงรูปแบบนี้ดูสิเนี่ยกูเสียหายนะ”
ทันทีที่เอลินเห็นรูปที่ผมโพสแล้วแท็กเธอเอลินโวยวายด่าผมทันทีเลยครับบางทีผมก็งงตัวเองนะว่าทำไมต้องชอบหาเรื่องให้มันด่าได้ทุกวันไม่รู้สิครับเวลาเอลินมันโมโหแล้วด่าผม ๆ รู้สึกว่าเอลินมันน่ารักดี แล้วที่มันเดือดเป็นปรอทแตกใส่ผมตอนนี้ก็เพราะมันเห็นรูปที่ผมโพสนั่นแหละ
มันเป็นรูปตอนที่ผมจับเอลินนั่งตักแล้วกอดมันไว้เมือกี้แหละครับผมแกล้งยื่นหน้าไปใกล้แล้วกดถ่ายรูปไว้พอลงปุ๊บคนก็จิ้นกันไปตามระเบียบ
“เสียหายตรงไหนไม่ได้แก้ผ้ากอดกันสักหน่อย”
ผมแล้วตอบเอลินไปพร้อมแสยะยิ้มกวนใส่ไปอีกสักทีเพื่อเพิ่มความเดือดให้เอลินมัน
“ทะลึ่ง!! ดูดิเนี่ยเมียมึงจะมาตบกูก็คราวนี้แหละ”
เอลินทำหน้ายักษ์แล้วก็ด่าผมอย่างหัวเสีย ก็จริงของมันเมื่อกี้พิตต้ามาเมนท์รูปนี้ด้วยเธอบอกไม่โอเค แล้วไงวะ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเอลินสักหน่อยอีกอย่างถ้าพิตต้าจะมาหาเรื่องเอลินคิดว่าผมจะยอมเหรอครับ
“แล้วมึงคิดว่ากูจะยอมให้ใครมาตบมึงง่ายๆเหรอเอลิน”
ผมบอกเอลินไปแบบนั้นอย่างจริงจังผมคิดแบบนี้จริงๆครับยัยนี่เป็นเพื่อนรักผมๆไม่มีทางให้เอลินมันมาเจ็บตัวเพราะผู้หญิงของผมที่หึงหวงไม่เข้าเรื่องหรอก
“จะไปรู้มึงเหรอนั่นเมียมึงแต่กูแค่เพื่อนแค่นี้ความสำคัญก็ต่างกันเห็นๆ”
เอลินพูดกับผมแบบประชดประชันแต่พอตรงประโยคที่เธอบอกว่าความสำคัญมันต่างกันแววตาเอลินดูไหววูบไปครับจนทำให้ใจผมกระตุกเบาๆ มันรู้สึกหวั่นๆใจยังไงก็ไม่รู้สิผมไม่ชอบเห็นเอลินในโหมดนี้เลยไม่รู้ทำไมผมถึงแคร์ความรู้สึกแคร์ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเอลินแบบนี้ก็ไม่รู้ครับ
- ผู้เขียน
