EP5 : พบเจอ
2030 คำ
Part:Alin (เหตุการณ์ก่อนหน้าที่จะเข้ามาในผับ)
ตอนที่ฉันบีน่ามาถึงที่HarlemPubกันแล้วค่ะฉันมากับบีน่าส่วนแพทตี้มันขับรถมาเองคงใกล้จะถึงละระหว่างที่ฉันกับบีน่านั่งรอแพทตี้ในรถที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ เสียงแจ้งเตือนไลน์ของฉันเข้าติดกันรััวๆ ใครไลน์มากันว่าแล้วก็หยิบมือถือในกระเป๋ามาดูพี่อาร์ทนั่นเองที่ไลน์มา
AppLine
P'Art : ตัวเล็กมาฮาเร็มเหรอวันนี้
P'Art : พี่อยู่ฮาเร็ม เจอกันหน่อยไหมคะ
P'Art : ????
[หนูพึ่งมาถึงค่ะรอเพื่อนอยู่ตรงลานจอดรถ]
P'Art : เดี๋ยวพี่ออกไปหา
-จบการสนทนาไลน์-
"ยิ้มไรมึงเนี่ย"
บีน่าถามฉันมันคงเห็นว่าฉันยิ้มไปคุยไลน์ไป
"เปล่า!!"
ฉันยิ้มแล้วตอบมันออกไปอย่างอารมณ์ดี
"ไม่มีแต่ตอบกูเสียงสูงเลยนะ มึงคุยกับใครผู้ชายเหรอ"
เรื่องเผือกสำหรับบีน่าถ้าได้เผือกมันต้องเผือกให้สุดค่ะมันจะถามเอาคำตอบให้ได้เลย
"ไม่บอก"
ฉันลอยหน้าลอยตาตอบมันแกล้งกระตุ้นต่อมเผือกมันไปอีก
ก๊อก ก๊อก
ไม่นานเสียงเคาะกระจกดังขึ้นบีน่าและฉันหันไปมองทางต้นเสียงแล้วบีน่าก็ดับเครื่องรถฉันกับมันก็ลงจากรถไปยังผู้ที่มาเคาะกระจกเมื่อกี้
"เอลิน! จัดเต็มนะมึงวันนี้"
ผู้มาใหม่ทักฉันทันทีที่มันเห็นฉันลงมาจากรถแพทตี้ไงจะใครละฉันไม่ตอบอะไรได้แต่ยักคิ้วทำหน้าใส่มันประมาณว่ากูสวยจบป่ะ!!
"ตัวเล็กคะ"
ฉันและทุกคนหันไปทางต้นเสียงทันทีที่มีคนเรียกฉันแบบนี้ก็พี่อาร์ทไงล่ะคะคนที่ไลน์มาหาฉันเมื่อกี้บีน่ากับแพทตี้มองพี่อาร์ทจนพี่เขาทำตัวไม่ถูกแล้วก็อย่างว่าแหะเนอะพี่อาร์ททั้งหล่อ ทั้งดูดีเป็นพี่ชายอบอุ่น สไตล์เกาหลี โอปป้าขนาดนี้ ฉันหันไปยิ้มให้พี่อาร์ทก่อนที่จะมีมือใครคนหนึ่งมาสะกิดแขนฉัน
"ใครวะมึงหล่ออ่ะ"
บีน่ามันสะกิดแล้วกระซิบถามฉันต่อมเผือกสั่นอีกละเพื่อนฉัน
"บีน่า แพทตี้ นี่พี่อาร์ทรุ่นพี่กูสมัยมัธยม พี่อาร์ทคะนี่บีน่ากับแพทตี้เพื่อนสนิทหนูเองค่ะ"
ฉันแนะนำพี่อาร์ทให้ยัยสองคนนั่นรู้จักแล้วก็แนะนำพวกมันกับพีอาร์ทอีกที อ่อ! ฉันขอแนะนำพี่อาร์ทอย่างเป็นทางการก่อนนะคะเดี๋ยวจะงงกันซะก่อนว่าพี่อาร์ทเป็นใครมาจากไหนเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน
พี่อาร์ทเป็นรุ่นพี่ฉันสมัยเรียนมัธยมพี่อาร์ทคือรักแรกของฉันค่ะ ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อนแต่ฉันก็มีรักแรกนะฉันแอบรักพี่เขาเองแหละแต่ไม่เคยบอกให้เขารู้หรอก
พี่อาร์ทเขาเห็นฉันเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเพราะบ้านเราอยู่ติดกัน เขาคอยดูแล ช่วยเหลือฉันมาตลอด แล้วเราสองคนก็ห่างกันไปเพราะพี่อาร์ทต้องไปเรียนต่อต่างประเทศแต่เราก็ติดต่อกันมาตลอดคุยกันเป็นพี่น้องซะมากกว่ามันเป็นความรู้สึกในวัยเด็กอ่ะเนอะตอนนี้ฉันรักพี่อาร์ทแบบพี่ชายไปแล้วพี่อาร์ทก็คงรักฉันเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเหมือนเดิม พี่อาร์ทมีแฟนนะแต่ตอนนี้ได้ข่าวว่าเลิกกันแล้วเอาละรู้จักพี่อาร์ทพอหอมปากหอมคอแค่นี้พอ
"หวัดดีค่ะสาวๆ"
พี่อาร์ททักทายพวกมันด้วยน้ำเสียงที่ละมุนอบอุ่นแพทตี้กับบีน่าตอนนี้มันมองพี่อาร์ทตาเยิ้มเชียวค่ะ
"มึงสองคนเข้าไปก่อนนะเดี๋ยวกูตามไป"
"จ้า! รีบตามมานะจ๊ะ"
บีน่าพูดแล้วทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ฉัน
"มึงปิดบังอะไรกูเล่ามาให้หมดนะเอลิน"
แพทตี้กระซิบเบาๆข้างหูฉันอย่างเคืองๆก่อนที่มันสองตัวจะพากันเดินเข้าไป
"กลับมาไม่บอกกันเลยนะคุยกันทุกวันปิดน้องได้เนียนมาก"
พอสองคนนั้นเดินไปฉันก็หันมาคุยกับพี่อาร์ทต่อทันที
"เซอร์ไพรส์หนูไงคะ"
พี่อาร์ทยิ้มแล้วตอบฉันกลับมาผู้ชายอะไรละมุนเป็นบ้า น่ารักพูดคะขาตลอด
"เซอร์ไพรส์มากเลยแล้วมาที่นี่ได้ไงมากับใครคะ"
แล้วฉันก็ยิงคำถามต่อทันทีก็มันแปลกใจที่พี่อาร์ทมาโผล่ที่นี่ที่ผับของธาม
"มากับเพื่อนค่ะเพื่อนๆพามาเลี้ยงต้อนรับกลับไทย แล้วหนูล่ะพี่เห็นเช็คอินที่นี่บ่อยๆที่เที่ยวประจำเหรอคะ"
"ที่นี่ผับเพื่อนหนูเองค่ะ"
"หนูเป็นเพื่อนกับธามเหรอ"
พอฉันตอบพี่อาร์ทก็ถามต่อทันทีนี่เขารู้จักธามเพื่อนฉันด้วยเหรอคะเนี่ย
"ใช่ค่ะพี่อาร์ทรู้จักธามด้วยเหรอคะ"
"ค่ะ! ธามรู้จักกับเพื่อนพี่น่ะคนที่พาพี่มาเลี้ยงที่นี่นั้นแหละ"
"อ่อค่ะ! งั้นเราเข้าไปข้างในดีกว่าค่ะ"
"เชิญค่ะเดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่โต๊ะ"
พี่อาร์ทพูดแล้วเดินพาฉันเข้าไปข้างในพอฉันเดินไปจนจะถึงโต๊ะที่นั่งก็ได้ยินเสียงเคนจิมันถามบีน่ากับแพทตี้ถึงฉันนั่นแหละ
ตัดภาพมาเหตุการณ์ปัจจุบัน
"อ้าว!! แล้วเอลินละ"
"ฉันมาแล้ว"
ฉันพูดสวนมันขึ้นมาทันทีที่ได้ยินมันถามถึงฉัน
"ง้อวววแต่งสวยไม่พอวันนี้ควงใครมาด้วยครับคุณเอลิน"
มาถึงก็แซวเลยนะไอ้เคนจิไอ้ห่านี้ปากไวตลอดตอนนี้ทุกคนในโต๊ะมองมาที่ฉันกับพี่อาร์ทเป็นตาเดียวแต่ละคนทำหน้ายิ้มๆอะไรกัน
แต่มีอยู่คนเดียวที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนโกรธใครมางั้นแหล่ะนิกกี้แม่งทำตาขวางๆคิ้วขมวดแล้วจ้องมาที่ฉันเหมือนฉันไปตบเมียงั้นแหละ
อะไรของแม่งอีกละเอาแต่มองหน้าฉันกับพี่อาร์ทไปมาเป็นห่าอะไรของมันแต่ก็ช่างแม่งเถอะอยากมองก็มองไปดิใครสนกัน!!!
"พวกมึงนี่พี่อาร์ทพี่ชายคนสนิทของกู"
หลังจากที่ฉันแนะนำพี่อาร์ทให้เพื่อนๆฉันเสร็จพี่เขาก้ขอตัวแยกไปหาเพื่อนเขาส่วนฉันก้นั่งลงข้างๆบีน่าแต่ดุเหมือนจะมีใครบางคนมีปัญหากับที่นั่งนะคะลุกจากที่ตัวเองแล้วมายืนกอดอกมองบีน่าตาขวาง
"บีน่ามึงลุกดิ"
"มึงก็ไปนั่งข้างเคนจิสิที่มันว่างอยู่"
นั่นไง!! บีน่ามึงแม่งไม่เข้าใจกูเลยยังไม่ยอมลุกอีก
"กูจะนั่งตรงนี้..ลุก!!"
ผมต้องใช้ไม้ตายคือการทำเสียงจริงจังแล้วมองมันด้วยสายตาดุดัน เพื่อกดดันให้มันลุก
"มึงก็ลุกให้มันนั่งๆไปเถอะบีน่า มามึงมานั่งข้างๆกูนี่มา"
เคนจิบอกบีน่าพลางตบลงที่เก้าอี้ข้างๆมันดีมากเคนจิมึงช่วยกูได้เยอะเลย
"โอ้ย!! ลำคาญค่ะอีนี่ก็ขู่กูซะอย่างกะกูเป็นลูกเมียน้อย อ่ะๆเชิญนั่งค่ะคุณชายนิกกี้"
แล้วบีน่ามันก็ยอมลุกแต่มันก็ไม่วายที่จะพูดประชดประชันผม พอผมนั่งลงเอลินก็ทำท่าจะลุกทันทีแต่เสียใจมือผมไวกว่าผมคว้าแขนเอลินแล้วกระตุกทำนองบอกว่าให้นั่งลง
"ปล่อย!!"
เอลินทำหน้าบึ้งพูดกับผม
"ไม่ปล่อย"
ผมลอยหน้าลอยตาตอบกลับเอลิน
"นิกกี้!!"
เอลินหน้าทำหน้างอแล้วเรียกชื่อผมเสียงดังอย่างโมโหแต่ก็ยอมนั่งลงอย่างเลี่ยงไม่ได้พอเอลินนั่งลงแล้วผมก็จับมือเอลินไว้อย่างนั้นแต่แปลกเอลินก็ไม่โวยวายปล่อยให้ผมจับมือเธอไว้ตอนนี้ทุกคนในโต๊ะต่างคุยกันไปต่างๆนาๆพวกผู้หญิงก็ส่องผู้ชายส่วนเคนจิกับไอ้ธามก็ส่องสาวๆ มีแค่ผมกับเอลินที่นั่งเงียบๆกระดกเหล้าเข้าปากอย่างเดียวไม่ไหวละผมต้องคุยกับเอลินไม่งั้นอึดอัดแย่
"ไอ้หน้าโอบป้านั่นใคร"
"ถามทำไม"
เอลินหันมามองหน้าผมแล้วถามผมกลับ
"ถามก็บอกดิวะ"
ผมจ้องหน้าเอลินถามเธออีกครั้งด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ
"คนรู้จักสนิทกัน"
"สนิทกันถึงขนาดเดินจับมือถือแขนกันขนาดนั้นเลย"
พอเอลินตอบผมก็ถามต่อแบบประชดประชันทันที
"ก็สนิทมากกว่ามึงและก็สนิทก่อนมึง"
เอลินตอบแล้วทำหน้ากวนประสาทใส่ผมให้ตายเถอะทำไมผมเกลียดท่าทางแบบนี้ของเอลิน
"สนิทมากกว่ากูแล้วมันทำเหมือนที่กูทำแบบนี้ได้ไหมล่ะ"
ผมไม่พูดเปล่าเพราะตอนนี้ผมตวัดแขนผมไปโอบเอวเอลินไว้แล้วล็อคตัวดึงเอลินเข้ามาประชิดตัวผม
เอลินคงตกใจรีบหันหน้ามาทางผมเหมือนกำลังจะแว๊ดใส่ผมแต่แล้วเธอก็นิ่งไปเพราะอะไรนะเหรอก็ตอนนี้หน้าผมกับหน้าเอลินห่างกันแค่นิดเดียวปลายจมูกของผมกับเธอแทบจะชนกันอยู่แล้ว ผมสังเกตเห็นนะว่ายัยเอลินหน้าแดงก่อนที่เธอจะรีบก้มหน้าหลบสายตาผมที่จ้องอยู่
เห็นแบบนี้แล้วผมเลยแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกจนตอนนี้ปลายจมูกของผมกับเอลินชนกันเป็นที่เรียบร้อยผมถึงกับยิ้มออกมาที่เห็นท่าทางของเอลินตอนนี้ แม่ง!! น่ารักว่ะ
ตึก..ตึก..ตึก
ทำไมใจฉันถึงได้เต้นแรงแบบนี้หน้าก็ร้อนขึ้นมาซะอย่างงั้นตอนที่นิกกี้มันมาโอบเอวฉันแล้วดึงตัวฉันแทบจะสิงในตัวมันอยู่แล้วแถมยังยื่นหน้ามาใกล้ฉันอีกจะบ้าตายทำแบบนี้มันไม่ดีต่อใจฉันเลย ฉันกำลังเขินมันอยู่
"ทำบ้าอะไรของมึงปล่อยอึดอัด"
ว่าแล้วฉันก็รวบรวมสติแล้วด่ากลับใส่มันทันที
"นี่!!กูบอกให้ปล่อยไง"
แล้วฉันก็ต้องแว๊ดขึ้นอีกรอบเมื่อนิกกี้มันกอดฉันแน่นกว่าเดิม
"ทำอะไรกันน่ะ!!"
แล้วอยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูก็ดังขึ้นกลางโต๊ะน้ำเสียงของเธอดูเหมือนจะไม่พอใจเอาซะมากๆ
“พิตต้า..มาได้ไง"
นิกกี้มันปล่อยมือออกจากฉันทันทีแล้วรีบลุกขึ้นไปโอบกอดและคุยกับผู้หญิงที่เป็นเจ้าของเสียงนั้นเมียมันไงแล้วตอนนี้ยัยนั้นก็จ้องหน้าฉันแทบจะกินเลือดกินเนื้อ
"พิตต้าจะมาได้ยังไงไม่สำคัญหรอกค่ะแต่ที่พิตต้าอยากรู้ก็คือภาพที่เห็นเมื่อกี้นิกกับน้องเอลินทำอะไรกัน"
"ไม่น่าถามนะคะเห็นๆกันอยู่ว่าเขานั่งกอดกัน"
พอพิตต้าถามจบไม่ทันที่นิกกี้จะตอบแพทตี้เพื่อนรักผู้แสนปากไวของฉันก็ชิงตอบก่อนทันทีแพทตี้หางานให้กูอีกแล้วเรื่องปากไวไว้ใจแพทตี้เหมือนเดิมค่ะแต่คำตอบของมึงกูจะซวยไหมคะเพื่อน
"หุบปากแพทตี้"
แล้วนิกกี้มันก็ตะวาดใส่แพทตี้ไอ้บ้านี่มันจะมากเกินไปแล้วนะมาตะคอกเพื่อนแบบนี้ได้ไงฉันไม่ยอมหรอก
ซ่าาาา!!!
"เฮ้ย!!!"
"เชี้ย!!!"
"ว้ายย..มึง"
- ผู้เขียน
