7
1126 คำ
7
“อ้าว ก็เรียกให้มาสนุกด้วยกันไงคะ ก็แก้วเห็นว่าพี่เชนทร์ชวนแก้วมาร่วมวงด้วย แค่เราสามคนจะไปสนุกอะไรคะ เพิ่มผู้ชายมาอีกสองคนมันถึงจะสนุก ชายสามหญิงสอง อ้อ ลืมบอกไป แก้วซื้อถุงยางอนามัยมาเผื่อพี่เชนทร์ด้วย มีทุกรสทุกกลิ่นทุกแบบพี่เชนทร์เลือกได้เลย แก้วรับรองว่าพี่เชนทร์ต้องติดใจแน่นอน และที่สำคัญแก้วเห็นว่าพี่เชนทร์ชอบโชว์ ก็เลยกะว่าจะถ่ายคลิปเก็บไว้ วันดีคืนดีแก้วก็จะเอาภาพของเราทุกคนไปลงในอินเทอร์เน็ต คนทั่วโลกจะได้เห็นลีลานักรักของราเชนทร์ อิศราภักดี ทายาทนักธุรกิจหมื่นล้าน”
ราเชนทร์ถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำพูดของวาติยา ทำไมมันกลับตาลปัตรอย่างนี้ แทนที่วาติยาจะทนไม่ได้ที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงในสภาพนี้ กลับเป็นเขาที่ทนไม่ได้เมื่อได้ยินว่า เธอจะชวนผู้ชายอีกสองคนมาร่วมวงด้วย แถมเรื่องถุงยางอนามัยที่เห็นก็เรียกความอึ้งได้มากทีเดียว เพราะมันเป็นถุงยางอนามัยยี่ห้อดัง มีทุกรสทุกกลิ่นทุกแบบ ราเชนทร์รู้สึกเสียหน้ามากที่ถูกวาติยาตอกกลับ เขาลุกจากเตียงทันทีก่อนจะคว้าเสื้อที่อยู่ปลายเตียงมาสวมใส่ เดินเข้าไปหาวาติยาที่ยืนอยู่ปลายเตียง
“แน่มากนะวาติยา เก่งให้ตลอดนะ”
ราเชนทร์เดินเข้ามาใกล้ ใกล้เสียจนเขาได้สัมผัสกลิ่นกายที่หอมละมุนของเธอ กลิ่นกายที่เขาตั้งใจไว้ว่าจะไม่มีวันเข้าใกล้ วาติยาคนนี้เหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เขาอยากจะเข้าใกล้ แต่ต้องฝืนความรู้สึกนั้นไว้ ราเชนทร์เดินออกไปจากห้องนั้นทันทีที่พูดจบ ธาริกามองร่างของราเชนทร์ที่เดินพ้นห้องไปอย่างโล่งอก
“อ้าว ใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปจากห้องฉันได้แล้ว เอาโทรศัพท์มานี่” ธาริกาหันมาพูดกับผู้หญิงร่างเปลือยที่อยู่บนเตียง แล้วคว้าโทรศัพท์ของตนที่อยู่ในมือผู้หญิงคนนั้น หญิงสาวร่างเปลือยรีบสวมเสื้อผ้าและเดินออกไปจากห้องทันที
ธาริกาทรุดนั่งตรงปลายเตียงอย่างหมดแรง นี่เพิ่งเริ่มต้นสงคราม เธอไม่รู้ว่าต่อไปจะต้องเจอกับอะไรอีก ไม่ว่าจะมารูปแบบไหนเธอก็พร้อมที่จะสู้อยู่แล้ว
ราเชนทร์เดินหัวเสียเข้ามาในห้องของเขา วิธีนี้มันเคยใช้ได้ผล แต่ทำไมครั้งนี้เขาต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้เอง ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าวาติยาคนนี้ไม่ใช่วาติยาคนเก่า เธอคนนี้ร้อนแรงและร้ายกว่าวาติยาที่เอาแต่ร้องไห้มากนัก
หัวใจราเชนทร์เต้นแปลกๆ ยามใกล้ชิดวาติยาคนนี้ ในทางกลับกันวาติยาคนเดิมไม่สามารถทำให้หัวใจตนเต้นเหมือนตีกลองออกศึก กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายเธอที่เดินผ่านเมื่อครู่ ยังติดอยู่ตรงปลายจมูก มันทำให้ราเชนทร์รู้สึกอยากสัมผัสเรือนกายเธอ จูบซับความหอมกลิ่นหอมไปทุกสัดส่วนบนร่างสาว เพียงแค่คิดความปรารถนาวิ่งพล่าน
“เป็นบ้าอะไรวะ คิดถึงนังโสเภณีทำไม”
ราเชนทร์ด่าตัวเอง ปัดความคิดฟุ้งซ่านนั้นทิ้งไป ก้าวเท้าไปยังห้องน้ำ หวังให้สายน้ำชะล้างความคิดที่ไม่น่าเกิดขึ้นในหัวให้หลุดออกไป
ราเชนทร์เดินหน้าตาบอกบุญไม่รับเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของมารดา คุณหญิงรุ่งระวีมองใบหน้าเรียบตึงของลูกชาย ก็พอจะเดาออกได้ว่าสิ่งที่รบกวนจิตใจของราเชนทร์ คือผู้หญิงที่นอนกอดทะเบียนสมรสอยู่ที่ในเรือนกุหลาบ และดูท่าทางว่าจะไม่ยอมหย่าง่ายๆ
“เชนทร์เป็นอะไร ลูก” คุณหญิงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย ราเชนทร์ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาเนื้อดีอย่างแรง และถอนหายใจออกมาเพื่อระบายความอัดอั้นที่อยู่ในใจ
“ผมเบื่อครับแม่ เบื่อที่จะต้องทนอยู่ร่วมบ้านเดียวกับผู้หญิงที่ผมเกลียด เบื่อที่จะต้องใช้นามสกุลร่วมกับผู้หญิงคนนี้ ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เธอออกไปจากบ้านของผม แต่ยิ่งผมทำ มันก็ดูห่างไกล ชาติที่แล้วผมคงทำกรรมทำเวรกับเธอไว้มาก ชาตินี้ถึงต้องมาชดใช้”
ใครไม่เป็นเขาไม่มีทางรู้ ว่ามันอึดอัดมากแค่ไหน บางครั้งเขาอยากเดินไปลากตัววาติยา แล้วจับโยนออกไปจากบ้านให้รู้แล้วรู้รอด
“แม่ก็ไม่รู้จะช่วยเชนทร์ยังไง” ลูกทุกข์ แม่ก็ทุกข์ตาม และทุกข์ยิ่งกว่าเมื่อช่วยลูกไม่ได้ “แล้วเชนทร์จะเอายังไงต่อไปดีลูก”
“ผมว่าจะมาอยู่ที่นี่ครับ ปล่อยให้แม่นั่นนอนกอดทะเบียนสมรสอยู่ที่เรือนกุหลาบคนเดียว ผมสั่งให้ทุกคนไม่ต้องไปยุ่งกับแม่นั่นแล้วนะครับ ไม่ต้องไปทำงานบ้าน ไม่ต้องไปหาข้าวหาปลาให้กิน ปล่อยให้เขานอนเฉาตายอยู่ที่นั่น”
ราเชนทร์คิดว่าวิธีนี้น่าจะดีที่สุด อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องเครียด อึดอัดและปวดหัวเมื่อเห็นหน้าวาติยา คล้ายกับว่าพักสมองไปในที รอให้เขาคิดแผนเด็ดๆ ได้ ค่อยจัดการกับเธอ
“แม่ก็ว่าดีเหมือนกัน ถ้าแม่นั่นมันทนไม่ได้มันก็จะต้องย้ายไปเอง” คุณหญิงพูดเสริมความคิดของลูกชาย ก่อนจะเริ่มพูดเรื่องของนาง
“เชนทร์ เย็นนี้แม่นัดคุณหญิงพิมพาไว้ว่าจะไปทานข้าวด้วยกัน เชนทร์ ไปกับแม่นะลูก”
“คุณแม่จะพาผมไปดูตัวผู้หญิงที่คุณแม่หามาให้ผมใช่ไหมครับ”
ราเชนทร์พูดอย่างรู้ทัน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มารดาหาผู้หญิงดีมีตระกูลมาให้เขาเลือก แต่ทุกครั้งเขาก็ตอบปฏิเสธกลับไปเช่นกัน
“จ้ะ” คุณหญิงตอบเต็มเสียง
“ไม่ล่ะครับ ผมเบื่อ ผมไม่อยากไปไหนทั้งนั้น” ราเชนทร์ปฏิเสธอย่างเช่นทุกครั้ง
“เชนทร์ไปกับแม่นะลูก ครั้งนี้ครั้งเดียว ถ้าเชนทร์ไม่ชอบแม่ก็จะไม่หาให้อีกแล้ว” คุณหญิงรุ่งระวีขอร้องลูกชายทั้งน้ำเสียงและแววตา ทำให้ราเชนทร์ใจอ่อนและตอบตกลง
“ก็ได้ครับคุณแม่ แต่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะครับ”
“ครั้งเดียวก็เกินพอจ้ะลูก”
คุณหญิงพูดอย่างมาดมั่นเพราะนางมั่นใจว่า ผู้หญิงที่นางหาให้ลูกชายคนนี้ ราเชนทร์ต้องพอใจแน่นอน
- ผู้เขียน
