13
“พี่เชนทร์อย่าทิ้งแก้วนะ”
ธาริกาพูดเสียงเครือ เมื่อขาสัมผัสความเย็นยะเยือกของน้ำทะเล
“ไม่ปล่อยหรอกน่า ลงมาเถอะ”
เขารู้ว่าตอนนี้เธอกำลังกลัว เพราะไม่ว่าน้ำเสียงหรือสีหน้าที่แสดงออกมา ทำให้เขาแกล้งเธอไม่ลง เมื่อขาทั้งสองข้างแตะลงบนผิวน้ำราเชนทร์ก็คว้าร่างของเธอมาอยู่ในอ้อมแขนทันที และอุ้มร่างของเธอด้วยลำแขนของเขา ก่อนจะก้าวเดินอย่างมั่นคงขึ้นไปบนฝั่ง
ทันทีที่ขาทั้งสองข้างของเธอสัมผัสกับพื้นทรายที่ทอดยาวตามชายฝั่ง ธาริกาก็ผลักร่างของราเชนทร์ออกให้ไกลร่างของเธอ ก่อนจะเดินสะบัดหน้าเข้าไปในบ้านพักที่ราเชนทร์บอกว่าเป็นของเขาทันที โดยไม่สนใจร่างของราเชนทร์ที่ลงไปนั่งอยู่ที่พื้นตามแรงผลักของเธอ
“แหม! พอถึงฝั่งก็ถีบหัวส่งเลยนะ”
ราเชนทร์พูดต่อว่าก่อนจะลุกขึ้นและเดินตามเธอเข้าไปในบ้าน ธาริกามองสำรวจบ้านไม้ชั้นเดียว แต่กว้างขวางพอที่จะอยู่กันได้เกือบสิบคน มีห้องนอน 2 ห้อง มีห้องรับแขกขนาดใหญ่
