นางร้ายสายแห้ว 1
1416 คำ
“เฮ้อ กว่าจะถึงห้อง” หลังจากนั่งปั้นหน้าอยู่ที่บ้านคุณพิศมัยนานสองนาน ตอนนี้ฉันก็ได้เวลาปลดปล่อยตัวตนสักที
ฉันนั่งแผ่พุงอยู่บนโซฟาสีครีมตัวจิ๋วในห้องคอนโดชั้น 35 ที่เป็นสวัสดิการจากคุณพิศมัย การที่ฉันต้องไปนั่งหลังตรงพร้อมกับฉีกยิ้มหวานอยู่แบบนั้นมันช่างเป็นอะไรที่ฝืนใจฉันสุด ๆ ไปเลยล่ะ
อีกทั้งไอ้คุณสามอะไรนั่นอีก จากที่แทบจะไม่อยากมองหน้าฉัน วันนี้กลับนั่งจ้องราวกับว่าฉันทำความผิดจนแผนวันนี้ที่จะค่อย ๆ เข้าหาเขาพังไม่เป็นท่าไปหมด ถ้าจะให้เทียบว่ารังสีอำมหิตจากพ่ออิชั้นกับคุณสามใครดูดำมืดกว่ากัน ก็ต้องบอกเลยว่า ขอยกตำแหน่งนั้นให้คุณสามโดยไม่ต้องมีข้อถกเถียงเลยเจ้าค่ะ
ฉันนอนเอามือก่ายหน้าผากพลางคิดว่าวันจันทร์จะหาเรื่องอะไรไปเจอหน้าคุณสามดี สุดท้ายก็ ปิ๊ง! คิดไม่ออกเจ้าค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำให้หายเมื่อยและให้สมองโล่งก่อนดีกว่า
ปฏิบัติการวันนี้ อันดับแรก ฉันจะต้องบุกไปที่ห้องทำงานคุณสามให้ได้ ส่วนอันดับสองค่อยทำเนียนลองชวนคุณสามออกไปทานข้าวพร้อมคุยงานดู ส่วนเรื่องคุยงานอะไรน่ะเหรอ ฉันก็ยังไม่รู้หรอก ขอแอ๊บว่าคุยงานก่อนคงพอทำให้คนหน้าตายอย่างคุณสามพอออกมากับฉันได้อยู่นะ
ลั้นลา ลั้นลา
นี่ถ้าไม่ได้อยู่บนส้นสูงจะขอกระโดดโลดเต้นให้สูงกว่านี้อีกหน่อยล่ะนะ
ฉันกระโดดโหยงเหยงก่อนจะหยุดเดินพลางจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเมื่อมาหยุดอยู่หน้าห้องทำงานคุณสาม หันซ้ายหันขวาพลางก้มลงสำรวจชุด โอเค เรียบร้อยไม่มีปัญหา ส่วนโต๊ะเลขาที่ควรอยู่ข้างนอกนั้นก็ไม่มี สงสัยคงย้ายไปนั่งเล่นกันข้างในห้องเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดจู๋จี๋กันมากขึ้นแน่ ๆ
“เอาไงดีวะ เปิดไปเลยดีมั้ย” ฉันลังเลอยู่สักแป๊บ ตาก้มมองต่ำพลางกัดปากจนเริ่มนึกได้ว่าเดี๋ยวลิปสติกจะเลอะฟันจึงรีบยกกระจกขึ้นมาสำรวจตัวเองอีกสักหน่อย
“โอเค เรียบร้อย” ว่าแล้วก็พยักหน้าเพิ่มความมั่นใจก่อนจะยื่นมือถือวิสาสะไปเปิดประตูห้องทำงานทันที
“คุณสามคะ ซินดี้…อุ้ย” ฉันรีบยกมือปิดปากก่อนจะจ้องไปที่คนทั้งสองที่กำลังนั่งนัวเนียกันอยู่บนโซฟา คุณนิชานั่งตักคุณสาม สองมือคล้องคอ สองปากก็ยังแนบชิดกันไม่หยุด แอร้ย ช่างเป็นภาพที่มองแล้วชวนให้บิดตัวไปมาเพราะความเขินอายเสียจริง ๆ
“เสียมารยาท” พอผละปากออกจากคนรักก็รีบพ่นคำพูดแข็งกระด้างออกมาทันที ปากนุ่ม ๆ ของแฟนไม่ช่วยให้คำพูดอ่อนนุ่มขึ้นมาเลยเหรอคะ ไอ้คุณสาม แล้วนั่นอะไร มือยังรวบกอดคนรักไม่ปล่อย น่าอิจฉาชะมัด
“ซินดี้ขอโทษค่ะ พอดีไม่เห็นมีใครอยู่หน้าห้อง” ฉันพยายามพูดให้เสียงแหลมก่อนจะถือวิสาสะเดินไปนั่งโซฟาตรงข้าม จนนิชาต้องรีบก้มหน้าซุกอกคุณสามด้วยความเขินอายยิ่งขึ้น
“ซินดี้มาขัดจังหวะหรือเปล่าคะ” ฉันแกล้งถามจนคุณสามหายใจฟึดฟัด
“ถ้ามีตาก็น่าจะพอดูออกนะครับ”
“คุณสามคะ พูดจาดี ๆ หน่อยสิคะ” นิชาเงยหน้าก่อนจะดุคุณสามเสียงหวาน มือเล็ก ๆ ยื่นไปทุบอกเบา ๆ จนคุณสามต้องก้มลงเอาจมูกไปถูกับจมูกคนในอ้อมกอดก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ
อย่ามาหวานกันต่อหน้าคนอื่นได้ปะ
“คุณซินดี้มีอะไรหรือเปล่าคะ” นิชาหันมาถามฉันทั้งที่ตัวก็ยังนั่งอยู่บนตักเจ้านาย คนพวกนี้เห็นฉันเป็นตัวอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงปฏิบัติตัวกับฉันแบบนี้ได้
“พอดีซินดี้อยากมาคุยงานกับคุณสามน่ะค่ะ ซินดี้มีแผนจะทำธุรกิจเลยอยากจะร่วมกับบริษัทคุณสาม” ฉันพูดก่อนจะยื่นมือไปลูบแขนคุณสามพลางส่งสายตายั่วยวนให้ ไม่ทันที่เขาจะชักมือหนี ฉันก็ชิงชักมือออกก่อนจนทำให้คนที่โดนฉันลวนลามต้องส่งเสียงจิ๊จ๊ะอย่างไม่พอใจ
สายตานิชาจ้องมาที่ฉันก่อนที่จะสังเกตว่ามันแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวเล็กน้อยก่อนจะกลับไปเป็นอ่อนหวานเหมือนเดิม แหม๊ หึงล่ะสิ
“งั้นนิชาให้คุณสามคุยงานก่อนนะคะ” แน่ะ เสียงแข็งขึ้น ลุกออกไปเลยสิ
“นิชาครับ อยู่คุยด้วยกันสิครับ นิชาไม่ใช่คนอื่นไกล” ตามสเต็ป ยื่นมือไปรั้งเธอไว้
“แต่ซินดี้อยากคุยแค่สองคนนะคะ” ต่อด้วยยัยจอยสายสอด (แทรก)
“ผมไม่มีอะไรต้องคุยกับคุณ”
“งั้นนิชาออกไปแล้วนะคะ” ว่าจบก็สะบัดมือคุณสามออกอย่างไม่ใยดี สงสัยจะเริ่มงอนจริงจัง แม่นี่นี่ขี้งอนชะมัดเลย ผู้ชายก็แสดงออกว่ารักซะขนาดนี้ยังจะงอนอีก เดี๋ยวแม่ก็ปั๊ดให้ซะหรอก
คุณสามเปลี่ยนมานั่งไขว่ห้าง มือกอดอก พลางหลับตาลงอย่างไม่พอใจ
“มีอะไรก็ว่ามา” กว่าจะเอ่ยปากออกมาได้มันช่างดูยากเย็นจริงจริ๊ง แล้วดูปากนั่นแดงจากลิปสติกก็ไม่ยอมเช็ด สงสัยจะเป็นความชอบส่วนตัว
“ออกไปคุยกันข้างนอกมั้ยคะ ซินดี้เริ่มหิวแล้ว”
“คุณต้องการอะไรจากผม”
“ต้องการทำธุรกิจร่วมกันไงคะ”
“คุณทำธุรกิจอะไร ชื่อนามสกุลคุณผมก็ยังไม่รู้จัก คุณชื่อจริงชื่ออะไร บอกมาสิ” หมอนี่จะซักไซ้ฉันเกินไปละ แล้วฉันก็พลาดไปอีกอย่างคือฉันไม่ได้เตรียมข้อมูลปลอมมาเลยสักนิด
“โถ่ คุณสามคะ คุณแม่คุณก็น่าจะบอกหมดแล้วนี่คะ”
“บอกมา” โอ๊ย จะกดดันอะไรนักหนา แล้วดูสิเวลาพูดกับฉันหางเสียงก็ไม่มีสักคำ เสียงก็แข็งกระด้างเกิ้นพ่อคุณ ฉันทำอะไรผิดนักหนายะ (ยังไม่รู้ตัว)
“เอ่อ ซะ ซินดี้ว่าเราออกไปคุยข้างนอกมั้ยคะ ซินดี้หิวแล้วจริง ๆ แล้วเดี๋ยวเราค่อยทำความรู้จักกันที่นั่น” ฉันว่าก่อนจะลูบท้องโชว์เขา หมดกันคราบนางร้ายฉัน
คุณสามจ้องฉันอยู่พักหนึ่งก่อนจะลุกไปหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน
“นิชาไปไหนมาครับ” เขายืนรอแฟนอยู่นี่เอง ฉันเดินมาหยุดข้างเขาก่อนจะส่งยิ้มให้นิชา
“นิชาไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ คุณสามจะไปไหนคะ” ไม่ถามเปล่า ก็ยกมือขึ้นจัดเน็คไทแสดงความเป็นเจ้าของไปเลยสิ
“เดี๋ยวผมออกไปคุยงานกับคุณซินดี้ นิชาไปด้วยกันนะครับ”
“นิชาไม่ว่างหรอกค่ะ เดี๋ยวก็เลิกงานแล้ว นิชาต้องรีบกลับบ้าน”
“โถ่ นิชาครับ ผมอยากให้คุณไปด้วย”
“นิชาไม่สะดวกค่ะ ขอตัวนะคะ” นิชาสะบัดมือคุณสามที่จับอยู่ออกเบา ๆ พลางสะบัดหน้าเป็นเชิงว่างอน สงสัยงานนี้ฉันจะแห้วอีกแล้วแหละ สองคู่รักนี้คงต้องเอาเวลาไปง้อกันอีกแน่นอน
“งั้นไว้คุยกันวันหลัง” นั่นไง เดาไว้ไม่ผิด ยัยจอยแห้วค่ะ
“แต่คุณสามคะ ซินดี้อุตส่าห์มา”
“โทษที ผมไม่สะดวก” ว่าจบก็จูงมือคนรักไปเก็บของก่อนจะพาเดินออกไปทิ้งให้ฉันยืนมองอย่างงง ๆ บทจะไปก็ไปง๊าย ง่าย เนอะ คนเรา
แต่ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ยอมแพ้อยู่แค่นี้ คอยดูเถอะฉันจะมาปั่นป่วนทุกวันจนแทบไม่ได้ทำงานหรือได้จู๋จี๋กันเลย คอยดู!!
- ผู้เขียน
