22
ทิ้งทุกอย่าง
วันต่อมา...
ที่รักค่อย ๆ เปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมาทักทายเช้าวันใหม่ สิ่งแรกที่สายตาโฟกัสได้คือเพดานห้องที่คุ้นตา หญิงสาวหลับตานิ่งครู่หนึ่งก่อนที่เหตุการณ์เมื่อคืนจะแล่นเข้ามาในโสตประสาทซึ่งเธอจำมันได้ทั้งหมดว่าเกิดอะไรขึ้น และมันก็เป็นเหมือนครั้งที่แล้วที่เธอตื่นขึ้นมาเพียงลำพังบนเตียงนอนนี้ซึ่งไร้เงาของเจ้าของห้อง แม้ไม่ได้หวังแต่ก็อดที่จะรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้
"อ๊ะ!" ที่รักร้องออกมาเบา ๆ ด้วยความปวดเมื่อยตามร่างกายในยามที่ขยับตัวลุกนั่งพิงหัวเตียงเอาไว้โดยไม่ลืมที่จะดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนร้องไห้จนหลับไปตอนไหนเพราะตั้งแต่ที่เสือออกไปจากห้องทิ้งเธอไว้เพียงลำพังพร้อมคำพูดที่เจ็บปวดทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ถึงแม้จะไม่ได้อ้อนวอนร้องขอความรักจากเขาแต่ก็ใช่ว่าเธอจะลืมเขาได้ง่าย ๆ เพราะเขาคือรักแรกคือผู้ชายคนแรกในทุก ๆ
