ตอนที่ 4 งานแรก
2200 คำ
“กรี๊ด!!! น้องซีซ่าคะ ตื่นเร็วค่ะ มาดูนี่เร็ว”
เสียงพี่โด่งดังขึ้นในเช้าวันถัดมา ที่ฉันเพิ่งข่มตาหลับลงเมื่อตอนตีห้าถึงกับอยากโขกหัวตัวเองกับเสาไฟฟ้าหน้าบ้านทันที อยากเปลี่ยนผู้จัดการ
“อะไรคะพี่โด่ง คราวนี่อะไรอีก”
“ข่าวเรื่องน้องซีซ่ากับน้องฟาครียังไงล่ะคะ กระแสตอบรับดีมากๆ ทั้งๆ ที่ข่าวเพิ่งจะออกเมื่อเช้านี่เองค่ะ ดูสิ...มีคนตั้งบล็อกเกี่ยวกับน้องซีซ่ากับน้องฟาครีขึ้นมาเพียบเลยค่ะ ดูๆ แล้วนี่ปาเข้าไปเกือบครึ่งประเทศเลย”
“หา!!!”
“พวกสนับสนุนกับพวกแอนตี้รวมกันน่ะค่ะ”
“ให้ตายสิ พวกแอนตี้”
“ส่วนใหญ่แอนตี้น้องซีซ่าน่ะค่ะ แรงสุดๆ ก็กระทู้โคแก่กินย่าอ่อน”
“ซีซ่าจะบ้าตาย!!!”
“เรื่องบ้าตายเอาไว้หลังจากได้ฟังเรื่องที่พี่จะพูดต่อไปนี้ดีมั้ยคะ”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะพี่”
“ตารางงานเดี่ยวของน้องซีซ่าในสามเดือนนี้ เฮียให้พี่ยกเลิกหมดเลย แล้วก็ป้อนงานคู่ของน้องซีซ่ากับฟาครีเข้ามาแน่นเอี๊ยดแทบไม่มีพักเลยค่ะ”
“หา!!!”
ฉันไปกระทืบเฮียสักทีได้มั้ยเนี่ย ทำไมเฮียทำอะไรไม่ปรึกษาฉันเลย เฮียบงการเองอีกแล้ว ฮือๆๆ
“งั้นก็หมายความว่างานเดินแบบวันนี้รวมถึงงงานถ่ายปกให้กับนิตยสารละเรียลิตี้โชว์ก็ถูกยกเลิกหมดเลยน่ะสิคะ”
“ค่ะ”
“แล้วเฮียป้อนงานอะไรมาให้ซีซ่าแทนล่ะ”
“งานแรกที่น้องซีซ่าจะต้องทำตอนสิบเอ็ดโมงถึงบ่ายสามก็คือ...”
“คือ...”
“งานถ่ายแบบชุดว่ายน้ำต้อนรับหน้าร้อนคู่กับน้องฟาครีค่ะ”
“หา!!!”
โอ้ย! จะเป็นลม ไม่ได้เป็นลนเพราะว่าต้องถ่ายแบบชุดว่ายน้ำหรอกนะเพราะฉันเป็นนางแบบอยู่แล้วเลยเจอกับชุดว่ายน้ำประจำ แต่จะเป็นลนก็เพราะต้องถ่ายคู่กับเด็กบ้านั่น!
“ชุดว่ายน้ำแบบไหนคะ”
“บิกินีค่ะ”
“ฮือออ พี่โด่งพาซีซ่าไปบำบัดที่ศรีธัญญาได้เลยค่ะ ซีซ่าจะบ้าแล้ว”
สิบเอ็ดโมงฉันและพี่โด่งก็มาถึงทะเลที่พัทยาตรงเวลาเป๊ะ ทีมงานของนิตยสาร lives two เดินกันยั้วเยี้ยไปหมด ฉันถอนหายใจอย่างปลงตก หยิบแว่นตากันแดดสีชาอันใหญ่มาใส่พร้อมกับหมวกปีกกว้างสีแดงสดแล้วเปิดประตูรถเดินตรงไปหาทีมงาน
“มาแล้วเหรอคะน้องซีซ่า งั้นเดี๋ยวน้องซีซ่าไปแต่งหน้ารอเลยนะคะ พวกพี่ขอเคลียร์สถานที่แป๊บหนึ่ง”
พี่ทีมงานผู้หญิงรูปร่างอวบพูดขึ้น โลเคชั่นที่เลือกถ่ายนับว่าใช้ได้เลยทีเดียว
“แล้วฟาครีมาหรือยังคะ”
“อ้อ...มาก่อนน้องซีซ่าสักพักเดียวเองค่ะ แหม...ตัวติดกันจริงๆ นะคะ พี่น่ะติดตามข่าวของน้องสองคนมาตลอดเลยนะ เป็นแฟนกันเมื่อไหร่ก็บอกพี่ด้อยล่ะ”
“เอ่อ...ค่ะ แหะๆ”
ฉันยิ้มทั้งๆ ที่เหงื่อไหลเต็มหน้า ก่อนผละหนีเข้ามาในเต็นท์ ก็เจอฟาครีนั่งอมจูปาจุ๊ปส์ให้ช่างเซ็ตผมให้อยู่
“มาแล้วเหรอพี่สาว ผมรอตั้งนานแน่ะ”
“ได้ข่าวว่านายมาถึงก่อนฉันแค่แป๊บเดียวเองนะ”
ฉันยิ้มกว้างเพื่อเล่นละครตบตาคนให้สมจริงสมจัง อยากกรีดร้อง
เวลาการแต่งหน้าและทำผมผ่านไปเกือบๆ สองชั่วโมง ทั้งฉันและฟาครีก็ดูสวยดูหล่อขึ้นกว่าตอนมาเยอมาก เหลือแต่ชุดเท่านั้นที่ยังไม่ได้เปลี่ยน นี่ฉันต้องใส่บิกินีถ่ายคู่กับหมอนี่จริงๆ เหรอ ไม่อยากทำเลย
“ชุดมาแล้วค่า”
เสียงพี่ทีมงานฝ่ายจัดหาชุดดังมาแต่ไกล สักพักชุดที่ว่านั่นก็มาถึง ฉันแทบจะพ่นน้ำที่กำลังดื่มอยู่ใส่หน้าพี่ทีมงานที่กำลังซับหน้าให้ บิกินีสีแดงสด สีส้ม สีน้ำเงิน สีดำ และสีเหลือง!!! มันสวยมากเลยนะ แต่พอคิดว่าจะต้องใส่ถ่ายแบบคู่กับคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ฉันก็อยากเข้าไปฉีกชุดนั่นทิ้งทันที
“นี่เป็นของน้องซีซ่านะคะ ส่วนนี่ก็ของน้องฟาครีค่ะ”
ของฟาครีเป็นกางเกงเทียมเข่าสีดำ สีน้ำตาล สีน้ำเงินและสีขาวเท่านั้นทำไมไม่ให้เขาใส่กางเกงในตัวเดียวล่ะ ทันทีที่ชุดอยู่ในมือฉัน พี่ทีมงานก็ดันฉันเข้าไปเปลี่ยนทันที โชคดีนะที่ฉันมีผ้าคลุมมาด้วย ก็เลยเอามาผูกตรงช่วงเอวยาวลงมาปิดส่วนล่างไว้ก่อน
“พี่คะ เปลี่ยนคอนเซ็ปต์ชุดไม่ได้เหรอคะ เอาแบบมีผ้าคลุมช่วงเอวก็ยังดีนะคะซีซ่าว่า...”
“ไม่ได้หรอกค่ะน้องซีซ่า คอนเซ็ปต์ต้อนรับหน้าร้อนนะ จะมาปกปิดมิดชิดได้ยังไง แบบนี่ใครจะมาซื้อหนังสือพี่ล่ะคะ”
เจ้าของคอนเซ็ปต์ขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่มันโป้เกินนี่นา แล้วต้องมาถ่ายคู่กับผู้ชายด้วยแล้ว แบบนี่ประชาชนจะมองฉันเป็นคนยังไงล่ะเนี่ย
“แสงพร้อม เสียงพร้อม ฉากพร้อมแล้วครับ เชิญน้องซีซ่าและน้องฟาครีที่ริมหาดได้เลยครับ”
พี่ตากล้องคนหนึ่งวิ่งมาตาม ฉันหันไปทางพี่โด่งก็เจอแต่สายตาพยักเพยิดให้ทำๆ ไปเถอะ อะไรทำนองนั้น
“ไปเถอะครับพี่สาว”
ฟาครีเดินยิ้มมาทางฉัน เขายังอมจูปาจุ๊ปส์อยู่เลย
“ลูกอมนาย”
“พี่ทีมงานบอกว่าให้อมไว้ได้ครับ พวกเขาบอกมันดูน่ารักดี”
ฟาครีดึงจูปาจุ๊ปส์ออกมาจากปากแล้วถือไว้ พร้อมกับใช้มืออีกข้างชูสองนิ้วให้ฉัน
“ไม่ต้องห่วงนะ ผมบอกแล้วไงว่าผมจะปกปิองพี่สาวเอง”
“หา?”
“จูปาจุ๊ปส์”
ฉันและฟาครีเดินมาถึงชายหาดที่มีทีมงานมากมายรออยู่ก่อนแล้ว พอไปถึงพี่ๆ ทีมงานก็นัดแนะท่าทางและการยืนการนั่งทุกอย่างที่ฉันกับฟาครีต้องทำ ฉันก็ได้พยักหน้าอย่างปลงตก ทำไมฉันไม่เกิดลูกเจ้าของบริษัทนี้นะ
“เข้าใจแล้วใช่มั้ยคะ”
“ครับ”
“งั้นก็ไปได้เลยค่ะ นั่งลงตรงจุดที่บอกนะคะ”
พี่ทีมงานยิ้มให้กำลังใจหนึ่งครั้งก่อนจะไปประจำการตามตำแหน่งของตัวเองต่อ ฟาครีจับมือฉันพาวิ่งลงไปที่ชายหาด
“เฮ้ย! น้องซีซ่าผ้าคลุม”
“ไม่ต้องหรอกครับพี่ ผมมีวิธี”
“ไม่ได้นะ น้อง!”
“ว๊าย!”
ฉันร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆ ฟาครีก็อุ้มฉันขึ้นแล้วนั่งลงไป ทำให้ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนตักเขาในสภาพที่มือสองข้างกอดคอเขาเอาไว้แล้วหน้าก็ซบอยู่ที่แผงอกกว้าง ขาทั้งสองข้างของฉันก็ชันขึ้นมาจนผ้าคลุมร่นมาเผยให้เห็นน่องขาวผ่องครึ่งหนึ่ง
“ผมว่าแบบนี้...โอเคกว่านะครับ”
ฟาครีใช้รอยยิ้มพิฆาตเหยื่ออีกตามเคย เจ้าของคอนเซ็ปต์ที่ยืนมองอยู่พยักหน้าอย่างยิ้มๆ อย่างเห็นด้วย
“เห็นไหมครับ ผมสามารถทำให้พี่เซ็กซี่ได้ตลอดเวลานั่นแหละ ไม่ว่าจะอยู่ในชุดแบบไหนก็ตาม”
ฟาครียักคิ้วกวนๆ ให้ทีหนึ่ง ฉันล่ะอยากบีบคอหมอนี่จริงๆ ให้ดิ้นตาย
“น้องซีซ่าเงยหน้ามองน้องฟาครีนิดหนึ่งนะคะ สายตาเยิ้มๆ อย่างนั้นแหละค่ะ น้องฟาครีก้มหน้าลงมาหน่อยนะ เหมือนกับว่าน้องสองคนกำลังจะจูบกันน่ะค่ะ”
อึ๋ย!! เล่นแบบนี่เลยเหรอเนี่ย ฟาครีที่ได้ยินคำสั่งค่อยๆ โน้นหน้าลงมา สีหน้าของเขาจริงจังมากเวลาทำงาน ต่างจากก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง นี่สินะ...มืออาชีพน่ะ ตัดเรื่องส่วนตัวออกไปหมดเมื่อถึงเวลาทำงาน จะต้องสวมมาดมืออาชีพให้คนอื่นได้เห็น
“ดีมากค่ะ”
การถ่ายแบบผ่านไปชุดแล้วชุดเล่า จนกระทั่งถึงชุดสุดท้ายที่เหลืออีกเพียงแค่สามฉากเท่านั้นก็จะได้กลับบ้านแล้ว!!!
“ฉากต่อไปจะเป็นที่น้องซีซ่าและน้องฟาครียืนอยู่บนโขดหินนะคะ น้องซีซ่าต้องยืนกางแขนออกเหมือนโรสนะ แล้วก็น้องฟาครียืนอยู่ข้างหลังพร้อมกับทำท่าแจ็ค มือของน้องฟาครีก็ประสานกับมือของน้องซีซ่าอีกทีนะคะ คล้ายๆ กับกอดกันน่ะค่ะ”
ฉันพยักหน้ารับอย่างจำใจอีกตามเคย แต่ละฉากที่ถ่ายไปนี่ เล่นเอาฉันกับฟาครีแทบจะรวมเป็นร่างเดียวกัน
“พร้อมนะคะ”
แล้วถ้าไม่พร้อมจะให้หนูพักเหรอคะ
“ผมชอบฉากนี่จัง ตื่นเต้นดีเนอะ”
“อย่ามาทะลึ่งนะยะ”
ฉันกับฟาครีกำลังพูดลอดไรฟันคุยกันอย่างสนุกสนาน (ซะเมื่อไหร่)
“บิกินีสีแดงเข้ากับพี่สาวมากเลยครับ ร้อนแรงสุดๆ”
ฟาครีก้มลงมากระซิบๆ ข้างใบหูฉันจากด้านหลัง ทำเอาขนฉันลุกชันไปทั้งตัวเลย
“ออกไปห่างๆ นะ”
“มันคือคอนเซ็ปต์นะครับ”
แล้วการถ่ายแบบในท่านี่ทำให้ฉันขนลุกไปหลายยกเลยที่เดียว เพราะหมอนี่คอยแต่จะแกล้งฉันน่ะสิ ไม่มากระซิบข้างๆ หู ก็เป่าลมใส่หู กริ๊ด!!!
“ดีมาดเลยค่ะ ทำได้ดีมากเลยน้องฟาครีน้องซีซ่า พี่คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เลือกน้องสองคน ทำได้เหมือนคู่รักมาฮันนีมูนกันไม่มีผิดเพี้ยนเลย”
“พี่พูอะไรแบบนั้นล่ะ ก็น้องฟาครีกับน้องซีซ่ากำลังดูๆ กันอยู่นี่นา”
ไม่ทำกันแล้วเหรองานน่ะ มาสุมหัวคุยเรื่องฉันกับหมอนั่นทำไม
“จะถ่ายฉากต่อไปเลยมั้ยคะ”
ฉันแกล้งถามแทรกบทสนทนาของพี่ๆ ทีมงาน เป็นการทำงานครั้งแรกที่เหนื่อยใจสุดๆ
“ต่อเลยค่ะต่อเลย สองฉากสุดท้ายพี่จะให้น้องสองคนลงไปเล่นน้ำกันนะคะเล่นกันไปเลยค่ะ แล้วพี่ๆ จะแอบถ่ายกันเอง”
“หา!!!”
“พี่ต้องการให้มันเป็นธรรมชาติน่ะค่ะ”
“แล้วถ้าตอนนั้นซีซ่ากำลังแคะหูอยู่ล่ะคะ”
“ยังไงน้องสองคนก็รู้ว่าพวกพี่กำลังจะถ่ายรูป คงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกจริงมั้ยคะ”
เออเนอะ ก็จริง ลืมไปเลย
“ตกลงมั้ยคะ
“ตกลงครับพี่”
ฟาครีตอบรับทันที เขาจับมือฉันพาวิ่งลงทะเลอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขารอเวลานี้อยู่อย่างนั้นแหละ
“เรามาสนุกกันเถอะครับพี่สาว!”
ฟาครีเวี่ยงฉันลงทะเลก่อนที่เขาจะตามมาสมทบอีกที
“ว๊าย! นี่นายแกล้งฉันหรือไง”
“ผมเปล่าสักหน่อย เอาน่า...พี่สาวอย่าซีเรียสนักเลยครับ อุตส่าห์ได้เล่นน้ำทะเลนะ สนุกๆๆ”
“ฉันไม่ชอบเล่นน้ำทะเล!”
“จูปาจุ๊ปส์”
สิ้นคำพูดติดปากของเขา ฟาครีก็ว่ายน้ำมาอยู่ข้างหลังฉันอุ้มฉันขึ้นโดยโดนตรงเอวทำให้ตัวฉันลอยขึ้นมาเล็กน้อย
“นายจะทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ อ๊ายยย น้ำทะเลมันดีดข้นหน้าฉันหมดแล้ว”
ฉันร้องลั่น แต่ฟาครียังไม่หยุด เขาจับฉันอุ้มขึ้นอุ้มลงอยู่สักพักก็ปล่อยฉันลง พร้อมกับวักน้ำใส่หน้าฉันทันที
“พี่สาวจะไม่สู้ผมหน่อยเหรอครับ”
“ใครบอกนายล่ะ ฉันเป็นอิสระแล้ว คราวนี้แหละนายตาย!”
ฉันวักน้ำสาดใส่หน้าฟาครีทันที แถมยังตีน้ำให้มันกระเด็นโดนหน้าเขาด้วย โฮะๆๆ ฉันไม่ยอมให้นายแกล้งฉันฝ้ายเดียวหรอกน่า
“…”
พอฉันเลิกตีน้ำแล้วมองไปยังจุดที่ฟาครียืนอีกที่ก็ไม่พบเขาแล้ว หายไปไหนล่ะนั่น
ซ่า!!!
“มองหาผมอยู่ล่ะสิ ผมอยู่นี่ไง”
ฟาครีโผล่พ้นน้ำมาอยู่ตรงหน้าฉันระยะประชิด ก่อนที่เขาจะอุ้มฉันขึ้น ตอนแรกอุ้มจากทางด้านหลัง คราวนี้อุ้มจากทางด้านหน้า!!! ฉันต้องเอาแขนตัวเองดันหน้าอกของฉันกับหน้าเขาให้ออกห่างจากกัน โดยการเอาแขนทั้งสองข้างแนบไปกับแผงอกเขา ผมของฟาครีเปียกลู่ ต่างจากผมของฉันที่กระเซิงไปคนละทิศละทาง
“อะไรติดหน้านายแน่ะ”
“หือ? จริงเหรอ งั้นพี่สาวก็เอาออกให้ผมสิครับ”
ฉันจับแก้มของฟาครีไว้แล้วใช้นิ้วโป้งลูบสิ่งที่ติดอยู่กับหน้าฟาครีออก ทำให้เราสองคนเผลอสบตากันโดยบังเอิญ
“เอ่อ...ฉันเอง”
“พี่สาวน่ารักมากครับ”
- ผู้เขียน
