บทนำ
352 คำ
เดินต่อไปโดยไม่ปล่อยมือนี้
เพราะเธอที่เดินมาด้วยกันยังคงอยู่
แม้ว่าจะถูกพรากจากกัน จนอยู่ในสภาพที่ไม่น่าดู
ที่แห่งนั้น ณ เวลานั้น สายสัมพันธ์นี้จะไม่มีวันหายไป
ในห้องที่มืดมิดห้องหนึ่ง มีเพียงแสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟที่ตั้งห่างออกไปไม่ไกลเท่านั้น ชายหญิงคู่หนึ่งยืนหันหน้าเข้าหากัน ฝ่ายชายหลบตาพยายามไม่มองหน้าฝ่ายหญิง ต่างจากฝ่ายหญิงที่มองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบพร้อมน้ำตามากมายที่พรั่งพรูออกมา
“นี่คือคำตอบของนายอย่างนั้นเหรอ ฟาครี”
หญิงสาวเขย่าตัวเขาเบาๆ พร้อมกับใช้มือเล็กบอบบางทุบไปที่หน้าอกของเขา ผู้ถูกตีมองตรงไปที่ร่างเล็กด้วยสายตาเจ็บปวด
“ฉันขอโทษ”
ฝ่ายชายเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดจากขั้วหัวใจ เขาไม่ปัดป้องอุ้งมือเล็กๆ ของหญิงสาวที่กำลังระดมตีหน้าอกไม่หยุด
“นายพูดได้แค่นี้หรือไง พูดได้แค่คำว่าขอโทษอย่างนั้นเหรอฟาครี!!!”
เธอเลิกทุบอกเขา แต่เปลี่ยนเป็นนั่งยองๆ ร้องไห้ลงอย่างหมดแรง ฟาครีนั่งยองๆ
ลงตรงข้าม เขาค่อยๆ ดึงตัวเธอเข้ามากอดอย่างแบบแน่น นัยน์ตาแห่งความรักเปล่งประกายออกมาอย่างปิดไม่มิด
“ฉันผิดอะไร ฉันทำผิดอะไร ฮือ...’’
“เธอไม่ผิด ซีซ่า...ไม่ผิดเลย”
เขาลูบผมเธอเบาๆ แล้วซบหน้าลงกับผมของเธอ ท่ามกลางความมืด สองร่างกอดกันแน่น ราวกับจะระบายคำพูดออกมาทางอ้อมกอดนั้น
“ฉันต้องไปแล้ว”
ฟาครีผละอ้อมกอดออกแล้วลุกขึ้นยืน ถึงแม้จะอยากกอดให้นานกว่านี้ แต่ก็คง....ไม่ได้
“นายทำฉันเจ็บมากจริงๆ ฟาครี”
“ฉันขอโทษ”
“ถ้าฉันสามารถย้อนเวลากลับไปได้”
“….”
“ฉันจะขอพรกับพระเจ้า”
“….”
“ขอให้เรื่องในวันนั้น เป็นเพียงความฝัน”
“….”
“และฉันกับนาย”
“….”
“ก็เป็นแค่คนอื่นสำหรับกันและกัน”
- ผู้เขียน
