ลูกจ้างสาวสวยหอบหิ้วของพะรุงพะรังเข้ามาในห้องของนายจ้างตอนเวลาเกือบห้าโมงเย็น หนูจ๋าแปลกใจเล็กน้อยเมื่อพบว่าในห้องน่าจะมีคนอยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวหอบของไปเก็บไว้ในครัว แล้วเดินไปเคาะประตูห้องนอนใหญ่ ครู่เดียวเจ้าของห้องก็เปิดประตูออกกว้าง เขาต้อนรับเธอด้วยยิ้มหวานหยาดเยิ้ม
“สวัสดีค่ะพี่กระต่าย” หนูจ๋าแก้อาการขัดเขินเพราะรอยยิ้มของเขาด้วยหารประนมมือไหว้ทักทาย
กระต่ายน้อยถอนหายใจผิดหวัง ที่จริงเธอควรจะโผมากอดเขา แล้วจุ๊บแก้มสองข้าง พร้อมกับบอกว่า หนูคิดถึงพี่กระต่ายที่สุดในโลกเลยค่ะ สิ
“พี่กระต่ายทำไมไม่บอกว่าจะกลับเร็ว หนูจะได้รีบมาให้เร็วกว่านี้ แบบนี้คงต้องกินอะไรรองท้องก่อนแล้วล่ะค่ะ เพราะกว่าหนูจะทำกับข้าวครบตามที่พี่สั่งก็อีกนานเลย”
“เมื่อกี้หิวมาก แต่พอเห็นหน้าหนูจ๋าแล้วอิ่มขึ้นมาทันทีเลยครับ อิ่มไปทั้งใจ” เจ้าพ่อวงการหยอดสาวได้ทีก็หยอดให้สาวเจ้าได้เขินอาย
“ถ้าอิ่มแล้ว งั้นหนูก็คงไม
