“จ้ะ...พี่จะบล็อกเดี๋ยวนี้แหละ ไฟไปเชียร์คุณพ่อต่อเถอะ”
เมื่อน้องชายเข้าไปรวมกลุ่มกับกองเชียร์แล้ว หนูจ๋าจึงรีบปลีกตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน นึกอยากจะบิดเนื้อคนที่ส่งข้อความมาเหลือเกิน จะถามอะไรนักหนา แบบนี้มันอ่อยกันชัดๆ ถ้าจะอ่อยกันขนาดนี้เดี๋ยวก็รักจริงๆซะหรอก
หนูจ๋าแอบมานั่งหลบอยู่ห้องนั่งเล่นในบ้าน หญิงสาวจ้องมองข้อความบนหน้าจอมือถือแล้วยู่หน้าใส่
“ทั้งขี้แกล้ง ทั้งขี้กวน น่ารักตายล่ะ” หนูจ๋าบ่นเบาๆ เธอกำลังจะพิมพ์ข้อความตอบเขาไป แต่อีกฝ่ายที่คงเห็นแล้วว่าเธออ่านข้อความที่เขาส่งมาแล้วก็ส่งชิงส่งข้อความมาอ้อนเสียก่อน
กระต่ายน้อย : วีดีโอคอลหาได้ไหมครับ พี่คิดถึง
หนูจ๋า : ไม่ได้ค่ะ คนอยู่เต็มบ้านเลย
กระต่ายน้อย : หนูจ๋าก็แอบไปคุยในห้องสิครับ
หนูจ๋า : ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวพ่อจ๋าสงสัย
กระต่ายน้อย : แต่พี่กำลังจะขาดใจตายเพราะคิดถึงหนูจ๋า
หนูจ๋า : นายจ้างที่ไหนจะขาดใจตายเพราะไม่เห็นหน้าลู
