ป๋ามินทร์และสไมล์หลังจากที่ทั้งสองคนทานไอศกรีมเสร็จก็กุมมือกันเดินเล่นอยู่ชั้นของแบรนด์เนมโดยที่ชายหนุ่มพยายามยัดเยียดให้หญิงสาวซื้อของมากมายแต่เธอกลับหน้าบึ้งตึงเพราะไม่อยากได้อะไรจากเขา
"พอแล้วค่ะคุณป๋า สไมล์บอกแล้วไงคะว่าไม่เอาๆๆๆๆๆๆ ทำไมถึงดื้อขนาดนี้คะ"
สไมล์ทำแก้มตุ๊บป่องงอนชายตรงหน้าที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่ิองเท่าไหร่เธอพยายามบอกตลอดว่าไม่ได้ต้องการอะไรจากเขาเลยขอแค่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ก็ดีมากสำหรับเธอแล้ว
"ก็ป๋าอยากให้สไมล์มีความสุขนี่นา"
"พาไปทำอย่างอื่นสิคะที่ไม่ใช่ซื้อของนะ"
"อย่างอื่นเหรอ.... ป่ะงั้นไปบ้านป๋ากัน"
เขาอมยิ้มกรุ่มกริ่มใส่หญิงสาวสไมล์เห็นดังนั้นรีบตีแขนเขาทันทีอย่างเขินอาย
"คนบ้า!! สไมล์หมายถึงว่าทำอย่างอื่นเช่นทำงานอะไรแบบนี้ค่ะอย่าแม้แต่จะคิดเชียว"
ป๋ามินทร์ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะโอบเอวหญิงสาวพาเดินออกจากร้านกระเป๋าเพราะอยู่ไปเธอก็ไม่เอาอยู่ดี
"เราอ่ะ
