กลางคืน....
สไมล์เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของตัวเองที่คุณแม่เตรียมไว้ให้ หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ตอนนี้มองเธอตาละห้อยอย่างขอความเห็นใจ อุตส่าห์พามาอยู่ที่บ้านจดทะเบียนเป็นสามีภรรยากันดิบดีแต่หญิงสาวกลับหนีเขาซะอย่างนั้น
"ไม่นอนด้วยกันจริงเหรอ"
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าหมองจนสไมล์เกือบจะใจอ่อนแล้ว ถ้าไม่มีเสียงคุณแม่ดังตามมาซะก่อนเธออาจจะตามเขากลับห้องไปแล้ว
"มาดราม่าอะไรใส่หนูสไมล์ยะพ่อมินทร์ กลับห้องไปได้แล้วอย่ามากวนน้อง"
"แม่อ่ะ... ผมเป็นสามีนี่ภรรยาผมนะ แม่จะใจร้ายพลัดพรากเราสองคนเหรอ"
"โอ๊ย! น้ำเน่าอย่างกับละครจักรๆวงๆ ออกไปได้ละพรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันใหม่ว่าจะยังไงต่อ แต่วันนี้แม่จะนอนที่ห้องนี้ยังไงซะลูกก็ควรเคารพการติดสินใจของหนูสไมล์เค้า"
เขาหันไปมองสไมล์ด้วยความรู้สึกผิด คงเป็นเขาที่เอาแต่ใจมากเกินไปจนลืมว่าน้องน่าจะยังไม่พร้อมจริงๆ
"ขอโทษนะคะที่ป๋าเอาแต่ใจตัวเอง เอาเป็นว่
